Peter Greenaway beroemde citaten

Alleen de cinema beperkt zijn bezorgdheid tot zijn inhoud, dat wil zeggen tot zijn verhaal. Het moet zich daarentegen bezighouden met zijn vorm, zijn structuur.

Ik geloof echt, oprecht dat men het werk moet vertrouwen, en niet de auteur.

Ik heb vaak gedacht dat het erg arrogant was om te veronderstellen dat je een film kon maken voor iedereen behalve jezelf.

Er zijn tenslotte andere benaderingen dan de betrouwbare routes die sentimentele verwachtingen masseren en gemakkelijke mogelijkheden bieden voor emotionele identificatie.

We zijn allemaal verenigd door het fenomeen dat we een lichaam hebben en dat lichaam is universeel hetzelfde, min of meer. Als we dat perspectief uit het oog verliezen, kan alles wanhopig lijden.

Ik wil geen ivoren toren filmmaker worden. Dat klinkt vreemd, maar Ik wil een mainstream filmmaker zijn. Ik wil een zo groot mogelijk publiek dat ik kan vinden, maar natuurlijk op mijn voorwaarden.

Kunstwerken worden nooit afgemaakt, ze worden gewoon gestopt.

Ik denk dat films of elk kunstwerk zo gemaakt moeten worden dat ze oneindig zichtbaar zijn; zodat je er keer op keer naar terug kunt gaan, niet noodzakelijkerwijs onmiddellijk maar over een tijdspanne, en er nieuwe dingen in kunt zien, of nieuwe manieren om ernaar te kijken.

Ik wilde een cinema van ideeën maken, geen plots, en dezelfde esthetiek gebruiken als schilderkunst, die altijd veel aandacht heeft besteed aan formele apparaten van structuur, compositie en framing.

Cinema is geen speeltuin voor Sharon Stone.

Te veel bewijzen bederven de waarheid.

Bill Viola is tien Scoreses waard.

Er zijn in principe maar twee onderwerpen in de westerse cultuur: seks en dood. We hebben tegenwoordig wel de mogelijkheid om seks te manipuleren. We hebben geen vermogen, en zullen dat ook nooit hebben, om de dood te manipuleren.

Cinema verbindt zich niet met het lichaam zoals kunstenaars in tweeduizend jaar schilderkunst hebben gedaan, waarbij het naakt de centrale figuur is waar de ideeën rond lijken te circuleren. Ik denk dat het belangrijk is om op de een of andere manier te duwen of uit te rekken of te benadrukken, op zoveel manieren als ik kan, de Pure bulk, vorm, zwaarte, de sappen, de werkelijke structuur van het lichaam. Cinema onderzoekt in principe eerst een persoonlijkheid en daarna het lichaam.

De Cinema heeft een doodlopende weg bereikt.

Hier was de gelegenheid om een publiek te laten lopen en bewegen, sociaal te zijn op een manier waar de strenge bioscoopbezoek nooit van had gedroomd, in omstandigheden waarin veel verschillende perspectieven konden worden gebruikt voor een reeks verschijnselen die verband hielden met de onderwerpen die in overweging werden genomen. Toch was het altijd een subjectieve creatie onder de auspiciën van licht en geluid, die zich bezighield met een groot deel van de woordenschat van de cinema.

Ik heb een zeer, zeer geheime drive om een dilettant te worden, zonder de pejoratieve overtones of de verplichting om mezelf te produceren. Er is zoveel te onderzoeken, zoveel te overdenken. Ik ben enorm enthousiast als ik een nieuw project start, maar dan zijn er de vergaderingen en de tegenvergaderingen, de repetities, de worstelingen. Je moet blijven pushen en pushen en pushen om je dromen waar te maken.

Veel populaire films zitten vol met geweld. Ik denk dat het verschil tussen die en mijn films is dat ik de oorzaak en het gevolg van gewelddadige activiteiten laat zien. Het is geen Donald Duck situatie waar hij een baksteen in de achterkant van het hoofd krijgt en opstaat en wegloopt in het volgende frame. De mijne hebben geweld dat Donald Duck zes maanden in het ziekenhuis houdt en een trauma creëert dat hij zich de rest van zijn leven zal herinneren.

Een Amerikaanse criticus schreef dat ze liever drie keer het telefoonboek van New York zou moeten lezen dan de film A Zed and Two Noughts te bekijken, waarvan een derde een eerbetoon was aan Vermeer. Denkbaar, als je een lijstliefhebber bent zoals ik, zou De Telefoongids van New York fascinerend kunnen zijn, demografisch, geografisch, historisch, typografisch, cartografisch; maar ik ben er zeker van dat er geen compliment was bedoeld.

We moeten af van het concept van vertoning in bioscopen. Dit kan worden bereikt met de nieuwe technologieën. Ik geniet van mijn films en het feit dat ik je er ook in kan opnemen. Cinema is slechts een klein onderdeel van een veel groter fenomeen. We overstijgen de barrières van cultuur. De beeldkwaliteit en levensduur van dvd' s bieden ons nieuwe perspectieven. Ze zijn een krachtig medium. Ik denk dat ze speciaal voor mij zijn uitgevonden.

Als Good de schepping van zijn schepsel goedkeurde, blies hij het geschilderde kleimodel tot leven door zijn naam te ondertekenen.

Een Franse criticus noemde me een homo-pessimist, waarbij homo in de oudere zin wordt gebruikt, en sprak in één adem over Cocteau.

We leven allemaal volgens een formule. Misschien ligt het geheim in het geheim houden van die formule.

Schepping is voor mij om te proberen het universum te orkestreren om te begrijpen wat ons omringt. Zelfs als we daarvoor allerlei strategieën gebruiken die uiteindelijk totaal niet in staat zijn om chaos af te weren.

Wat mij aanvankelijk tot het zevende zegel aantrok, was dat het waarden en kenmerken had waarmee ik bekend was in andere kunstvormen, met name de Europese roman en bepaalde vormen van Engels drama, en inderdaad, in relatie tot mijn nogal academische interesse in geschiedenis-niet "geschiedenis" in de normale zin, maar geschiedenis als een vorm van entertainment . Het is misschien een zeer ouderwetse kijk, maar ik geloof dat de geschiedenis een verbazingwekkende bank of reservaat is van plots, karakterisaties, buitengewone gebeurtenissen, enz.

Ik heb altijd grote problemen gehad met Oostenrijkers. ... Muzikaal, kerkelijk, gespannen... mooie benen... hypocriet... autoritair... sta er altijd op dat hun vuilnisbakken erg schoon zijn.

Al het materiaal is fictief en ontwikkelt zijn eigen acht en een half privé, coelesced reizen, waar, misschien niet onverwacht, de vrouwtjes sneller kunnen rennen dan de mannen en hun vrijheden kunnen ruilen door de mannelijke seksuele fantasieën uit te putten en ze te vervangen door een aantal van hun eigen.

We weten allemaal dat we gaan sterven, maar we weten niet wanneer. Dat is geen zegen, dat is een vloek.

Ik denk altijd dat kunst is een van de meest prachtige spannende nieuwsgierige manieren om te leren. Ik heb geen zorgen of excuses over het feit dat kunst wordt gebruikt als onderwijsmedium.

Ik denk dat ik voorzichtig cynisch ben over ideeën over wie we denken dat we zijn, maar ik haat mijn medemens zeker niet. Ik denk dat mijn cinema, hoewel het vaak over dood en verval gaat, zeer feestelijk is.

Ik denk dat mijn films altijd vrij zelfreflexief zijn en altijd vragen 'waarom doe ik dit, is dit de juiste manier om het te doen, waar is cinema voor, heeft het een doel?

In een wereld waar we allemaal onze eigen filmmakers kunnen zijn, verdwijnen de oude elites en is er geen verlangen meer om naar de droom van iemand anders te kijken omdat je eropuit kunt gaan en je eigen droom kunt maken.

Ik hou van veel glazen over -- het verhoogt de toon.

Dit is waar ik begin met schrijven. Ik ben nu de pen en niet het papier.

Ik ben er zeker van dat er twee dingen in het leven zijn die betrouwbaar zijn-de geneugten van het vlees en de geneugten van de literatuur. Ik heb het geluk gehad om ze samen te brengen en te genieten van ze samen in volle hoeveelheid.

Het onderzoek is nooit voltooid.

Woorden reproduceren zichzelf ook prettig.

Fluisteren kan een rust zijn van een luidruchtige wereld van woorden.

In vrijwel elke film die je meemaakt, zie je de regisseur de tekst volgen. Eerst de woorden illustreren, daarna de foto 's maken en Helaas zo vaak helemaal geen foto' s maken, maar de camera vasthouden om zijn mimetische slechtste te doen.

Ik hield van Latijn-de grammatica, de moeilijke tijden, de geschiedenis-maar om de een of andere reden was ik er erg slecht in, beschamend en blozend slecht in. ... In momenten van stress raakte de verlegenheid van hoe slecht Ik was in Latijn-een onderwerp waar ik van hield-me echt. Het was alsof je werd uitgelachen door iemand van wie je wanhopig hield.

Er zijn talloze films over filmmaken geweest, maar Otto e Mezzo was een film over de processen van het denken over het maken van een film-zeker het leukste deel van elke bioscoopcreatie.

Ik ga nooit naar de bioscoop. Ik kan het niet verdragen om in het donker te zitten met vreemden -- we zijn allemaal verplicht om dezelfde emotionele ervaringen te delen -- het is te intiem. Ik ben graag emotioneel in privé.

Het bereik van menselijke huidskleuren is vrij smal als je erover nadenkt -- en dat doe ik -- en subtiel -- beige, Roze, wit, bruin, taup...

Ik denk dat het echt belangrijk is om op de een of andere manier provocerend te zijn-intellectueel of visceraal-in de films die men maakt.

Jean Renoir suggereerde ooit dat de meeste echte makers maar één idee hebben en hun leven besteden aan het herwerken ervan, maar toen voegde hij er heel snel aan toe dat de meeste mensen helemaal geen ideeën hebben, dus één idee is best verbazingwekkend.

Mijn persoonlijke obsessies zijn veel interessanter voor mij dan die van anderen.

Je kunt overal ter wereld lacrosse spelen, mits je weet waar de doelpalen zijn.

Ik denk ook dat iedereen een elitaire benadering van zijn eigen kunst heeft, een complexe kennis ervan, of hij nu een klokkenmaker of een ingenieur is. En ik denk dat het volkomen legitiem is om deze kennis te gebruiken omdat het de algehele structuur van het leven verrijkt.

Ik ben Welsh van geboorte, Engels van opleiding en Europees van aard.

Het spel Flights of Fancy of Reverse Strip Jump wordt gespeeld vanaf een zo hoog springpunt als een deelnemer zal durven. Na elke succesvolle sprong mag de deelnemer een kledingstuk aantrekken. Dertien sprongen is normaal gesproken meer dan genoeg om een deelnemer volledig gekleed te zien voor de dag.