John Marsden beroemde citaten

Ik ben een persoon van de bergen en de open paddocks en de grote lege hemel, dat ben ik, en ik wist dat als ik te lang weg zou blijven van alles wat ik zou sterven; Ik weet niet waar Van, ik wist gewoon dat ik zou sterven.

We doden alle rupsen en klagen dan dat er geen vlinders zijn.

Mijn overleving was aan mij. Ik had niets en ik had niemand. Wat ik wel had, zei ik tegen mezelf, was mijn geest, mijn verbeelding, mijn geheugen, mijn gevoelens, mijn geest. Dit waren belangrijke en krachtige dingen.

De enige echte test van vriendschap is de tijd die je vriend aan je besteedt.

Wat is de toekomst? Het is een blanco vel papier, en we tekenen er lijnen op, maar soms wordt onze hand vastgehouden, en de lijnen die we tekenen zijn niet de lijnen die we wilden.

Sommige mensen worden slaperig wakker. Sommige mensen worden energiek wakker. Ik word dood wakker.

Het leven gaat over veel meer dan gelukkig zijn. Het gaat over het voelen van het volledige scala aan dingen: geluk, verdriet, woede, verdriet, liefde, haat. Als je een van die probeert uit te schakelen, sluit je ze allemaal uit. Ik wil niet gelukkig zijn. Ik weet dat ik niet nog lang en gelukkig zal leven. Ik wil meer dan dat, iets Rijkers. Ik wil dicht bij de schoonheid en lelijkheid komen. Ik wil alles zien, alles weten, alles begrijpen. De rijkdom en de kracht, de vreugde en de wreedheid, de zoetheid en het verdriet. Dat is de beste manier om mijn overleden vrienden te eren.

Dat was de manier van de natuur. De mug voelde pijn en paniek, maar de libel wist niets van wreedheid. Mensen zouden het kwaad noemen, de grote libel vernietigt de mug en negeert de kleine insecten die lijden. Toch haatten mensen ook muggen en noemden ze hen wreed en bloeddorstig. Al deze woorden, woorden als 'kwaad' en 'kwaadaardig', betekenden niets voor de natuur. Het kwaad was een menselijke uitvinding.

Het leven is moeilijker, hoe dieper je dingen voelt, was alles wat ik kon denken toen ik de boeken weglegde. Gevoelens, wie heeft ze nodig? Soms zijn ze als een geschenk, wanneer je liefde of geluk voelt. Soms zijn ze een vloek.

Er zijn dingen die je nooit meer terugkrijgt als je eenmaal verloren bent. Onschuld is er een van. Liefde is een ander. De kindertijd is een derde.

Mijn pen.Grappig, ik schreef dat zonder het te merken. ⠀ De fakkel’, ⠀ het papier’, maar ⠀ Mijn pen’. Dat laat zien wat schrijven voor mij betekent, denk ik. Mijn pen is een pijp van mijn hart naar het papier. Het gaat over het belangrijkste wat ik bezit.

Ik heb het gevoel dat ik weer zo ver naar beneden val."Ik lijk in een koude, donkere, natte plek te vallen, waar niemand eerder is geweest en niemand kan volgen. Er is daar geen toekomst, alleen een verleden dat je soms voor de gek houdt door te denken dat het de toekomst is. Het is de meest eenzame plek die je ooit kunt zijn en als je daarheen gaat, Hou je niet alleen op te bestaan in het echte leven, je houdt ook op te bestaan in hun bewustzijn en in hun herinneringen.

Dus ik merkte dat ik mijn eigen verhalen vertelde. Het was vreemd: terwijl ik het deed, realiseerde ik me hoezeer we gevormd worden door onze verhalen. Het is alsof de verhalen van ons leven ons maken tot de mensen die we zijn. Als iemand geen verhalen had, zouden ze niet menselijk zijn, zouden ze niet bestaan. En als mijn verhalen anders waren geweest, zou ik niet de persoon zijn die ik ben.

Het lijkt erop dat lijden de enige keer is dat we kunnen zien wat essentieel is. Als de vrede ooit terugkomt, maak ik een gelofte: Ik ontwerp zelf een speciale bril. Ze blokkeren of mensen dik of dun of mooi of raar uitziend zijn, of ze nu puistjes of moedervlekken of een andere gekleurde huid hebben. Ze zullen alles doen wat het lijden voor ons gedaan heeft, maar zonder de pijn. Ik ga die bril de rest van mijn leven dragen.

Ik kan het gevoel niet beschrijven als ik naar beneden ga - het is naar beneden en er zal nooit meer een omhoog zijn. En wat goed was, is niet meer goed; wit wordt grijs, muziek wordt woordenboeken, honing wordt bier en de lucht een gestremde citroen. Er is geen karamel meer.

Een paar mensen zouden lijden, maar veel mensen zouden beter af zijn.'Het is gewoon niet goed,' zei Kevin koppig. Misschien niet. Maar jij kijkt er ook niet naar. Er hoeft geen goede en een verkeerde kant te zijn. beide partijen kunnen gelijk hebben, of beide partijen kunnen ongelijk hebben...

Het begon allemaal toen... Grappig, die woorden. Iedereen gebruikt ze, zonder na te denken wat ze bedoelen. Wanneer begint iets? Bij iedereen begint het al bij je geboorte. Of daarvoor, toen je ouders trouwden. Of daarvoor, toen je ouders geboren werden. Of toen je voorouders de plaats koloniseerden. Of toen mensen uit de modder en het slijm kwamen, hun vinnen en vinnen lieten vallen en begonnen te lopen. Maar toch, dat alles terzijde, want wat er met ons is gebeurd, er was een vrij duidelijk begin

...."we zagen een grote donkerrode bloedzuiger aan zijn rug hangen. We dansten rond en schreeuwden: â € weâ € ™ll burn it off! Pak de benzine! Blijf stil, Meneer Kassar, u kunt ons vertrouwen!hij zwaaide echter en liet ons zout gebruiken. Erg saai.

Noem drie soorten olijven."Olijven! Ik zou geen type kennen!"Nou, er zijn er drie. Je kunt groene krijgen, je kunt zwarte krijgen, of je kunt gevuld worden.

Leef alsof je morgen sterft, maar boerderij alsof je eeuwig leeft.

Behandel mensen niet zoals je denkt dat ze zijn, behandel ze zoals je denkt dat ze in staat zijn te worden.

Stilte, altijd mijn vesting, soms mijn gevangenis

Huil nooit over iets dat niet over jou kan huilen

Schrijven is geen werk of activiteit. Ik zit ook niet aan een bureau te schrijven voor inspiratie om te slaan. Schrijven is een ander soort bestaan. In mijn leven, voor een deel van de tijd, ben ik in een alternatieve wereld, die ik betreed door dagdromen of verbeelding. Die wereld lijkt me net zo echt als de meer tastbare van relaties en werk, Auto ' s en belastingen. Ik weet niet of ze veel van elkaar verschillen.

We hadden genoeg jaren voor ons om serieus en volwassen en respectabel te zijn. Waarom haasten? Maar aan de andere kant klaagden we altijd als leraren en andere volwassenen ons als kinderen behandelden. In feite was er niets dat me meer irriteerde. Het was dus een frustrerende situatie. Wat we nodig hadden was een tweezijdige badge met 'volwassen' aan de ene kant en 'kinderachtig' aan de andere kant. Dan konden we het op elk moment aan elke kant zetten waar we zin in hadden en de volwassenen konden ons dienovereenkomstig behandelen.

We dachten dat we bij de eerste mensen waren die dit bekken binnenvielen, maar mensen waren alles binnengevallen, overal. Ze hoefden niet naar een plek te lopen om het binnen te vallen.

Mensen plakten gewoon namen op plaatsen, zodat niemand die plaatsen meer goed kon zien. Elke keer als ze naar hen keken of aan hen dachten, zagen ze als eerste een enorm groot bord met de tekst 'Housing Commission' of 'private school' of 'kerk' of 'moskee' of 'synagoge'. Ze stopten met kijken toen ze die tekenen zagen.

het grootste risico is om geen risico te nemen. of om gekke risico ' s te nemen.

Licht is belangrijk voor ons mensen. Het beïnvloedt onze stemmingen, onze percepties, onze energieniveaus. Een gezicht glimps tussen de bomen, gevlekt door de schaduwen en het groen getinte licht gereflecteerd uit het bos, zal heel anders lijken dan hetzelfde gezicht gezien op een strand in hard, droog, zonlicht, of in een verduisterende kamer bij schemering, met de schaduwen van een Venetiaanse blinde gestreept over het als een veroordeelde uniform.

De wereld vergat ons snel. En er was weinig nieuws te melden.

Als je bang bent, kun je ofwel toegeven aan de paniek en je geest uit elkaar laten vallen, of je kunt de leiding nemen over je geest en dapper denken.

Het leven is moeilijker, hoe dieper je dingen voelt.

Te veel nadenken, te weinig gevoel.

Ik leef in het licht, maar draag mijn duisternis met me mee.

Laat geen vreemde hier binnendringen, geen indringer. Dit was van ons, en dit zouden we verdedigen.

Al deze woorden, woorden als 'kwaad' en 'kwaadaardig', betekenden niets voor de natuur. Het kwaad was een menselijke uitvinding.

Ik heb niet toegegeven hoe kapot Ik was. Laat ze maar denken dat ik supervrouw ben als ze dat willen. Ik wist de waarheid.

Soms was ik bang dat mijn geheugen uit elkaar viel.

Oh, Homer! Je hoeft niet meer dom te doen! Je bent nu niet op school.

Geef de schuld aan Peer Pressure.

De dromen waren nu gewoon om in leven te blijven.

Niets reikt in je en grijpt je bij de ingewanden zoals angst dat doet.

Er is geen ruimte voor iets anders. Je vergeet dat je moe, koud of hongerig bent. Je vergeet die gekneusde knie en je pijnlijke tand. Je vergeet het verleden, en je vergeet dat er zoiets bestaat als een toekomst.

Soms denk ik dat ik liever bang ben dan me te vervelen. Als je bang bent, Weet je tenminste dat je leeft.

We moeten bij elkaar blijven, dat is alles wat ik weet. We maken elkaar soms allemaal gek, maar Ik wil hier niet alleen eindigen, zoals de Kluizenaar. Dan zou dit echt een hel zijn. Mensen doen zulke vreselijke dingen met elkaar dat mijn hersenen me soms vertellen dat ze slecht moeten zijn. Maar mijn hart is nog steeds niet overtuigd. Ik hoop dat we kunnen overleven.

Ze zeggen dat tieners de hele dag kunnen slapen. Ik keek vaak naar honden en stond versteld van de manier waarop ze twintig uur per dag leken te slapen. Maar ik benijdde hen ook. Het was het soort levensstijl waar ik me mee kon identificeren.We hebben twintig uur niet geslapen, maar we hebben ons best gedaan.

Ik wist dat ik een dozijn wetten overtrad, maar ik denk dat ik sinds de oorlog een andere houding had ten opzichte van dat soort dingen. Wetten waren voor de domme, de onvolwassen, de onverantwoordelijke. De onbuigzame en de bekrompen. De bevooroordeelde. De obsessieve. De luie en onzorgvuldige en egoïstische en verwend. De gewelddadige.

We dachten dat we veilig waren. Dat was de grote fantasie.

Nou, ik heb dit veel geleerd: het maakt niet uit wat het kost, het is de moeite waard om de prijs te betalen. Je kunt niet goedkoop leven en je kunt niet voor niets leven. Betaal de prijs en wees trots dat je het hebt betaald, dat is wat ik denk.

Op die leeftijd denk je dat jongens net zoveel persoonlijkheid hebben als kleerhangers en dat je hun uiterlijk niet opmerkt. Dan word je volwassen.