Mike Mills beroemde citaten

Verdriet en herinnering gaan samen. Als iemand sterft, blijft dat over. En de herinneringen zijn zo glad maar toch zo rijk.

Acteurs doen alsof voor je, maar ze liegen niet. Ze dragen geen vermomming in plaats van zichzelf. Ze vinden dingen binnenin die ze hebben ervaren.

Ik ben in het emotionele leven en de relaties van mensen en de complicaties van het leven. Dat is mijn terrein.

Ik ben geen vakman van graphics of kunst of film. Ik ben meer een idee generator en fabrikant.

L. A. is zo geïsoleerd en unhip op een bepaalde manier; het geeft je ruimte om erachter te komen wie je bent en meer persoonlijke dingen te verkennen.

Mijn graffiti komt echt meer van een Mei '68, soort Situationistische vibe dan de hip-hop wereld. Ik denk dat een echte graffiti kunstenaar een poser voor me zou vinden.

Steeds weer probeer ik deze grote en kleine worstelingen uit te drukken of te communiceren met de wereld, en echt met mezelf.

Het kleinste ding kan de sterkste verbinding hebben als je rouwt. Je Proustiaanse, poëtische zenuw is tien geworden.

Er is een dronkenschap tot verdriet, wat goed is.

Voor mij is het alsof, elke keer als ik een regisseur Ben, zoals vandaag, jij de kapitein van het schip bent, dus je kunt je beter zo kleden. Jij bent de gastheer van het feest.

Als zoon van een man die 33 jaar van mijn leven deed alsof hij één ding was en toen iets anders was, zijn de vragen 'wat echt is' en 'wat niet echt is' voor mij heel vaag levendig.

Ik geloof dat een film een film is en als een publiek naar een film kijkt, maken ze het af.

Ik kijk films om mezelf gelukkiger te maken.

Ik geloof niet echt dat documentaire objectieve realiteit is en fictie is allemaal illusie.

De oudste broer of zus weet altijd dingen die de jongere niet weten.

Er is veel verdriet en het leven werkt niet zoals je zou willen, op veel niveaus, maar het is niet nodig om je helemaal alleen te voelen. Dit overkomt iedereen, dus er is geen zelfmedelijden. Dit is de rit waar mensen op zitten, en alles is essentieel voor ons natuurlijke deel ervan.

Ik zou het niet leuk vinden om te denken dat ik verdriet promoot als een esthetiek. Maar ik groeide niet alleen op in een familie, maar in een stad en een cultuur waar verdriet iets is waar je je voor moet schamen. Uiteindelijk verlang je chronisch naar wat een zeer sentimenteel idee van liefde en verbinding kan zijn. Veel van mijn werk ging over het proberen ruimte te maken voor verdriet.

Verdriet is een super belangrijk ding om je niet voor te schamen, maar om in ons leven op te nemen. Een van de grotere problemen met verdriet of depressie is dat er zoveel schaamte omheen zit. Als je het hebt, ben je een mislukkeling. Je voelt je erg onaantrekkelijk.

Voor mij zijn verdriet en humor niet los van elkaar en humor is het beste hulpmiddel dat ik heb gehad tegen het verdriet in mijn leven.

Niemand verlaat de bewerkingsruimte en denkt: 'Ja, Ik heb die gepakt! Iedereen die ik ken gaat naar hun eerste première of hun eerste vertoning en denkt: 'Ik heb het zo verpest. Sorry, Ik heb het verknald. Het is gewoon een echt gemeenschappelijk gevoel.

Film is eindeloos net buiten je bereik. Ik denk dat ik daar zo van hou.

Mensen zijn kwetsbare, rommelige kleine dieren en dat is normaal. En het enige wat ik wil doen is daar ruimte voor maken in Mijn films.

Ik ben geïntrigeerd door levenloze voorwerpen. Ze zijn een stukje geschiedenis, iemands verklaring en ideeën over het leven.

Ik geloof zeker in de energie van de set en de energie van de acteur, veel meer dan je geschreven woord.

Als iemand die opgroeide in een huis waar niet veel gepraat werd, ben ik gewend om alleen maar naar de wereld te kijken. En over het algemeen heb ik vaak het gevoel dat ik gewoon niet begrijp wat er gebeurt. Dat doet iedereen, maar ik snap het niet helemaal.