Linda Ronstadt beroemde citaten

De essentiële elementen van zingen zijn stem, muziek en verhaal. Het is de zeldzame kunstenaar die alle drie in overvloed heeft.

De droomwereld van slaap en de droomwereld van muziek liggen niet ver uit elkaar. Ik vang vaak een glimp op van de ene als ik door een deur naar de andere Ga, alsof ik een buurman in de gang tegenkom die naar het appartement naast de ene gaat. In de opnamestudio lag ik vaak te slapen en werd ik wakker met harmonische delen die volledig in mijn Geest waren gevormd, klaar om opgenomen te worden. Ik zie muziek als dromen in geluid.

De enige reden om met iemand samen te zijn is dat ze jou een beter persoon maken en jij hen een beter persoon maakt.

Ik ben opgegroeid met het zingen van Mexicaanse muziek, en dat is gebaseerd op inheemse Mexicaanse ritmes. Mexicaanse muziek heeft ook een overlay van West-Afrikaanse muziek, gebaseerd op huapango drums, en het is een soort 6/8-taktsignatuur, maar het is echt een zeer gesyncopeerde 6/8. En zo val ik de zang aan.

Waar je op voorbereid moet zijn, is dat andere mensen niet altijd jouw droom dromen.

Dit is een verkiezingsjaar, en ik denk dat we in wanhopige problemen zitten en het is tijd voor mensen om te spreken en niet te zwijgen. Het is een echt conflict voor mij als ik naar een concert ga en ontdek dat iemand in het publiek een Republikein of fundamenteel Christen is. Het kan mijn plezier vertroebelen. Dat Weet ik liever niet.

Je muzikale ziel is als facetten van een juweel, en je steekt één facet tegelijk uit ... ik heb de neiging om hard te werken aan wat ik ook doe, om het op snelheid te krijgen, tot een professioneel niveau. Ik heb de neiging om mezelf jarenlang in één ding te begraven.

Een entertainer zijn, vooral in tijden als deze, is echt een openbare dienst.

Ik denk niet dat je liefde kunt zoeken. Het enige wat je kunt doen is jezelf in een situatie brengen waarin je iets niet ontmoedigt dat nogal leuk kan zijn.

Ik neem geen muziek op die ik niet in de woonkamer van mijn familie hoorde toen ik 10 was. Het is gewoon mijn regel dat ik niet breek omdat ... Ik kan het niet authentiek doen ... Ik denk echt dat je gewoon hard-wiring (synapsen) in je hersenen bent tot de leeftijd van misschien 12 of 10, en er zijn bepaalde dingen die je daarna niet op een authentieke manier kunt leren.

Iedereen heeft zijn eigen niveau van muziek maken. ... De mijne resoneerde toevallig door de jaren heen, op de een of andere manier, met een significant genoeg aantal mensen zodat ik het professioneel kon doen.

Vooral toen ik Emmylou Harris tegenkwam, was dat het, Weet je? We konden elkaars zinnen muzikaal afmaken, en persoonlijk ook. We hebben een zeer gedeelde, vergelijkbare gevoeligheid. En dat was een vriendschap die echt een enorm aantal muzikale deuren voor me opende.

Mensen hebben vaak over mij geschreven, dat ik dit deed om deze reden en dat om die reden, en ze zijn meestal 98 procent verkeerd.

Mijn gevoel over school was dat het Mijn lezen verstoorde.

Ik heb medelijden met een cultuur die te veel afhangt van het delegeren van haar muzikale expressie aan professionals. Het is prima om helden te hebben, maar we moeten eerst ons eigen zingen doen, zelfs als het nooit voorbij het douchegordijn wordt gehoord.

het meedogenloze toeren en de eindeloze herhaling van dezelfde liedjes, keer op keer, bevorderde een sluipend bewustzijn dat mijn muziek begon te klinken als mijn wasmachine.

De Amerikaanse radio van de jaren '30 tot de jaren' 60 was gewoon geweldig. Er was zo ' n diversiteit.

Er mag geen sprake zijn van legale of illegale immigratie. Mensen kwamen en emigreerden naar dit land vanaf de tijd van de Indianen. Niemand illegaal. Ze moeten gewoon kunnen komen.

Ik hou net zoveel van seks als van muziek, en ik denk dat het net zo moeilijk is om te doen.

We werden opgevoed met het idee dat we onbegrensde kansen hadden en we waren erg geschokt toen we hoorden dat dat niet het geval was.

In de Verenigde Staten geven we miljoenen dollars uit aan sport omdat het teamwerk, discipline en de ervaring bevordert om in kleine stappen grote vooruitgang te leren boeken. Het leren spelen van muziek doet dit alles en nog veel meer.

...Ik denk dat het een bescheiden ding was dat ik deed (Fahrenheit 9/11) ... dit is een verkiezingsjaar ... Ik vertel ze niet hoe ze moeten stemmen. Ik zeg dat je informatie krijgt over de problemen ... eerst is er gewoon stilte, dan is er 'Ja! en dan is er 'Boo'... Ik heb nog nooit zo ' n reactie gezien, in al mijn jaren van touren ... Clear Channel kan niet dreigen mijn platen niet af te spelen omdat ze ze toch niet gaan Afspelen ...

Iemand vroeg me eens waarom mensen zingen. Ik antwoordde dat ze zingen om veel van dezelfde redenen als de vogels zingen. Ze zingen voor een partner, om hun territorium te claimen, of gewoon om een stem te geven aan de vreugde van het leven te midden van een mooie dag. Misschien hebben mensen meer wrok dan vogels. Ze zingen om te klagen over hoe ernstig hun onrecht is aangedaan en hoe ze het in de toekomst kunnen vermijden. Ze zingen om zichzelf te helpen een klus te klaren. Ze zingen zodat de volgende generaties niet zullen vergeten wat de huidige generatie heeft doorstaan, gedroomd of verrukt is.

Ik wou dat ik zoveel in bed had als ik in de kranten krijg.

Muziek is een work in progress. Op een plaat wordt het bevroren in de tijd. En het is vreemd onnatuurlijk.

Ik kende Laurie Lewis Voor het eerst door haar aanzienlijke reputatie als violist en liedjesschrijver. Toen er een gelegenheid kwam om met haar te zingen, greep ik die aan. Haar leren kennen als zangeres en als persoon is puur plezier geweest. Haar stem is een zeldzame combinatie van grit en gratie, kracht en delicatesse. Haar verhalen zijn altijd waar.

Het feit dat ik een beroemdheid was, maakte me zo ongemakkelijk dat ik liever achter de versterkers had gestaan.

Als je je inzet voor artistieke groei, moet je je vaardigheden verfijnen om je instincten te ondersteunen.

de grootste zonde is onzorgvuldigheid.

Er zijn veel aspirant-zangers die geen aandacht krijgen omdat ze er niet uitzien als een modemodel.

Ik kan tekenen met geluid. Dat is het meest nuttige wat ik heb geleerd in termen van wat mijn vak is...De arrangementen waren van mij. Het waren kleine regels en dingen die ik zelf had geschreven...En ik was opgesloten in het idee dat zang niet telt, melodieën niet tellen, songwriting vakmanschap niet telt. Het enige wat telde waren hoge boogvormige gitaarsolo ' s.

Judy Henske, de toenmalige koningin van de volksmuziek, zei tegen me in De Troubadour: 'schat, in deze stad zijn er vier geslachten. Mannen, vrouwen, homoseksuelen en zangeressen.'

Hoewel ik weet hoe ver we van elkaar verwijderd zijn, helpt het om te denken dat we misschien onder dezelfde heldere ster wensen.

Ergens daarbuiten, Onder het bleke maanlicht, denkt iemand aan me en houdt van me vanavond.

Ongebreidelde eclecticisme is mijn tweede naam.

Ik kan beter zingen na het schieten in beide armen dan na het eten van te veel,

Als de nachtwind een eenzaam slaapliedje begint te zingen, helpt het om te denken dat we onder dezelfde grote hemel slapen.

De constante angst van een performer is om te worden wat op jou wordt weerspiegeld.

Het leven is vol verlies, wie kent de kosten, leeft in de herinnering aan de liefde die nooit was.

Liefde zal blijven, neem de dingen in de pas.

De tijd wast schoon, de wonden van de liefde ongezien.

Dus tot ziens, ik ga weg, Ik zie geen zin in dit huilen en rouwen. We leven allebei veel langer, als je zonder mij leeft.

Jij en ik, reizen naar het ritme van een andere trommel, kan je niet zien aan de manier waarop ik ren, elke keer als je naar me kijkt.

Ik weet niet veel, maar ik weet dat ik van je hou.