Tahar Ben Jelloun beroemde citaten

Ik hoop dat landen als Marokko investeringen zullen hebben om werk te creëren, zodat mensen niet hoeven te vertrekken.

Schoonheid is in de eerste plaats een emotie.

Echte vriendschap, net als echte poëzie, is uiterst zeldzaam - en kostbaar als een parel.

De macht van het woord in Marokko behoorde toe aan de mensen en de autoriteiten. Niemand vroeg naar het standpunt van arme mensen of vrouwen.

Wees waakzaam, want niets wat men bereikt, duurt eeuwig.

Intellectuelen proberen door te gaan. Maar hun situatie is erg moeilijk. Degenen die de moed hebben gehad om hun verzet te uiten, hebben vaak een zeer hoge prijs betaald.

Ik dacht dat seksualiteit instinctief of natuurlijk was, maar het is diep verbonden met innerlijke veiligheid en culturele context.

Ik schrijf over wonden, het eeuwige verraad van het leven. Het is niet erg grappig, maar het is oprecht. Mijn toewijding is oprechtheid.

Ik vond Sartre ' s opvattingen leuk, maar niet zijn schrijven.

Onze stappen verzinnen het pad terwijl we verder gaan; achter ons laten ze geen spoor achter, alleen de leegte. Dus we zullen altijd vooruit kijken en vertrouwen op onze voeten. Ze zullen ons zo ver brengen als onze gedachten zullen gaan... -- Tahar ben Jelloun.

Ik lees elke avond een gedicht, zoals anderen een gebed lezen.

Mijn gevoeligheid richt me op schrijvers die op zichzelf staan.

We hebben geen Arabische intellectuelen van internationale status omdat we in een staat van algemene middelmatigheid leven. We hangen in de put zonder de bodem aan te raken.

De meesten van hen stierven niet van honger, maar van haat. Haat voelen vermindert je. Het eet je van binnenuit op en valt het immuunsysteem aan. Als je haat in je hebt, verplettert het je uiteindelijk altijd.

Mijn personages worden gedreven door een gepassioneerd verlangen naar gerechtigheid. Zij zijn opstandig en onvergankelijk.

Poëzie is een vorm van wiskunde, een zeer rigoureuze relatie met woorden.

Ik gebruik de taal van mijn volk niet. Ik kan vrijheden nemen met bepaalde thema ' s die de Arabische taal me niet zou toestaan te nemen.

We moeten ons inspraak hebben, niet door geweld, agressie of angst. We moeten ons rustig en krachtig uitspreken. We zullen alleen in staat zijn om het nieuwe wereldtijdperk binnen te gaan als we ermee instemmen om een dialoog aan te gaan met de andere kant.

We moeten ophouden ons voor te doen als slachtoffers van het Westen en ons negatief te gedragen tegenover het Westen. We moeten op gelijke voet met het westen deelnemen aan de wederopbouw van de wereld.

Dit universum kan heel goed worden uitgedrukt in woorden en lettergrepen die niet die van iemands Moedertaal zijn.

Nieuwe ideeën moeten de confrontatie aangaan met oude ideeën. We moeten het voorbeeld van Europa noemen. Mensen hebben gevochten om van Europa te maken wat het nu is. Vrijheid is niet iets dat op een bord wordt geserveerd.

Religie moet in het hart blijven, niet in de politiek. Het is privé.

Het is onmogelijk om zo ' n belangrijk medium als televisie te negeren. We moeten weten hoe we het moeten gebruiken, leren erin te werken en er nieuwe waarden in uit te drukken.

Poëzie is niet alleen een reeks woorden die zijn gekozen om zich met elkaar te verhouden; het is iets dat veel verder gaat dan dat om een glimp te geven van onze visie op de wereld.

Het is door andere mensen in onze eigen landen te accepteren dat we onze buren zullen respecteren en op onze beurt gerespecteerd zullen worden.

Ik ben blij dat ik een lezerspubliek heb gevonden, maar men kan niet alleen schrijven wat waarschijnlijk zal verkopen. Een schrijver is geen winkelier. Een schrijver creëert een denkbeeldige wereld die hij aan anderen overdraagt.

Ik ben een gast van de Franse taal. Mijn gedichten in het Frans zijn ontstaan uit Mijn interactie met de Franse taal, die niet hetzelfde is als die van een Franse dichter.

Voor mij is poëzie een situatie - een staat van zijn, een manier om het leven en de geschiedenis onder ogen te zien.

In de Arabische wereld is er geen verband tussen de culturele gewoonten van volkeren en de manier van denken en creëren van moderne intellectuelen. Het zijn twee aparte werelden.

Ik heb geschreven over de ontheemden, immigranten, de toestand van vrouwen die niet dezelfde wettelijke rechten genieten als mannen, de Palestijnen die van hun land zijn beroofd en tot ballingschap zijn veroordeeld.

Ik voel me niet schuldig over het uiten van mezelf in het Frans; noch heb ik het gevoel dat ik het werk van de kolonisten voortzet.

Emigratie is niet langer een oplossing; het is een nederlaag. Mensen riskeren de dood, verdrinken elke dag, maar ze kloppen op deuren die niet open zijn.

Egypte heeft meer beproevingen ondergaan dan de andere landen om te komen waar het is.

In Marokko is het mogelijk om de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee tegelijkertijd te zien.

De fout die we maken is om aan religies de fouten en het fanatisme van mensen toe te schrijven.

Ik kwam tot de poëzie door de dringende behoefte om onrechtvaardigheid, uitbuiting en vernedering aan de kaak te stellen. Ik weet dat dat niet genoeg is om de wereld te veranderen. Maar zwijgen zou een soort ondraaglijke medeplichtigheid zijn geweest.

Ik behoor tot een specifieke categorie schrijvers, die spreken en schrijven in een andere taal dan die van hun ouders.

In de jaren ' 70 was ik in ballingschap; elke keer als ik terugging vroeg ik me af of ze mijn paspoort zouden afnemen.

Ik ben een Marokkaanse schrijver van Franse expressie.

Een moderne beschaving is alleen mogelijk als wordt aanvaard dat er unieke wezens bestaan en zich vrij kunnen uiten.

Een individuele stem kan worden gehoord in een koor dat anders in unisono zingt. Dit is iets dat niet wordt verontschuldigd.

Op mijn 21e ontdekte ik onderdrukking en onrechtvaardigheid. Het leger zou studenten met echte kogels neerschieten.

Mensen moeten aandringen op het recht om nee te zeggen, om alleen te zijn, om zich te onderscheiden van de kudde. Creatieve kunstenaars kunnen dit allemaal op hun eigen manier en in hun eigen vakgebied zeggen, door hard, rigoureus werk.

We hebben niet veel intellectuelen die zich internationaal voor ons kunnen uitspreken. We hebben geen schrijvers die erkend, gerespecteerd en geliefd zijn buiten de Arabische wereld.

Wat hebben we bereikt sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog? We hebben kleine, burgerlijke regimes toegestaan waarin alles gemiddeld, middelmatig is.

Om een land te leiden, moet je periodiek een nationaal overleg houden waarin mensen die verschillende programma ' s vertegenwoordigen een bod kunnen doen op de macht.

Ik hou van het leven ondanks alles wat het bederft. Ik hou van vriendschap, grappen en lachen.