Ismail Kadaré beroemde citaten

Als een dier moet worden geofferd als er een nieuwe brug wordt gebouwd, Wat is er dan nodig om een hele nieuwe wereld te bouwen?

Het was slechts een zin die van mond tot mond ging en nooit helemaal werd ingeslikt.

De dagen waren zwaar en kleverig. Allemaal identiek, de een hetzelfde als de ander. Al snel zouden ze zelfs van hun enige overgebleven onderscheid afkomen, de schil van hun namen: maandag, dinsdag, donderdag.

Kan het volk van een land beter zijn dan zijn vliegtuigen?

Geen enkele gedachte slaagde erin vorm te krijgen in haar geest, want de gelijkenis van deze dag tot de laatste leek haar het duidelijkste bewijs dat het weer een volkomen nutteloze dag zou zijn, een dag die ze graag zonder zou hebben gedaan. Ze dacht even dat een dag als deze zinloos zou zijn voor iedereen op aarde, maar veranderde plotseling van gedachten toen ze besefte dat duizenden vrouwen, na een harde week werken, of een ruzie in het gezin, of zelfs net na een verkoudheid, haar zouden benijden alleen maar omdat ze de vrije tijd had om in comfort te rusten.

De schrijver is altijd tot op zekere hoogte in ballingschap, waar hij ook is, omdat hij op de een of andere manier buiten is, gescheiden van anderen; er is altijd een afstand.

Het huis van een bergbewoner, voordat het zijn thuis en het huis van zijn familie is, is het huis van God en van gasten.

Een Albanees huis is de woning van God en de gast.van God en de gast, zie je. Dus voordat het het huis van zijn meester is, is het het huis van iemands gast. De gast vertegenwoordigt in het leven van een Albanees de hoogste ethische categorie, belangrijker dan bloedverwanten. Men kan de man vergeven die het bloed van de vader of van de zoon van één vergiet, maar nooit het bloed van een gast.

In onze stad kwam de lente uit de lucht, niet uit de grond, die werd geregeerd door steen die geen seizoensverandering herkent. De verandering van het seizoen kon worden gezien in het dunner worden van de wolken, het verschijnen van de vogels en af en toe een regenboog.

Wie in de wereld niet naar een geliefde heeft verlangd, heeft nooit gezegd, als hij of zij maar één keer terug kon komen, nog één keer...? Ondanks het feit dat het nooit kan gebeuren, nooit. Dit is zeker het droevigste van onze sterfelijke wereld, en haar verdriet zal het menselijk leven blijven omhullen als een deken van mist tot haar uiteindelijke uitsterven.

Dictatuur en authentieke literatuur zijn onverenigbaar... De schrijver is de natuurlijke vijand van de dictatuur.

De Winter wierp meer wind en regen in de stad dan ooit tevoren. De wolken stroomden in alle richtingen en maakten hun donder, hagel en regen leeg. De horizon was verstikt in mist.

Blinkende Muziekinstrumenten jammerden, hun mond open als lelies.

Ik kon niet begrijpen hoe mensen zoiets moois als het vliegveld niet leuk konden vinden. Maar ik was er de laatste tijd van overtuigd geraakt dat mensen over het algemeen behoorlijk saai waren. Ze klaagden graag urenlang over hoe moeilijk het was om rond te komen, over het geld dat ze schuldig waren, de prijs van voedsel en andere soortgelijke zorgen, maar op het moment dat er een meer briljant of aantrekkelijk onderwerp naar voren kwam, werden ze doof geslagen.

Kan men een imperium verplaatsen alsof het een huis is?

Zijn vermoeden dat hij niet in de goede richting ging, martelde hem steeds meer. Eindelijk had hij de overtuiging dat hij nooit ergens anders heen zou gaan dan in de verkeerde richting, tot het einde van de handvol dagen die hem nog over waren, ongelukkige pelgrim die door de maan was getroffen, wiens April moest worden afgesneden.

Om de waarheid te zeggen, Dit was een van de weinige gevallen waarin ze hem niet had verteld wat ze dacht. Gewoonlijk liet ze hem weten welke gedachten er bij haar opkwamen, en hij nam het inderdaad nooit verkeerd op als ze een woord liet glippen dat hem pijn zou kunnen doen, want toen alles gezegd en gedaan was, was dat de prijs die men betaalde voor oprechtheid.

En alles zou anders zijn, anders.