Joe Meno beroemde citaten

Een boek is eigenlijk een plek, een plek waar we, als volwassenen, nog steeds de kans hebben om actief te verbeelden, woord naar beeld te vertalen, deze beelden te verbinden met herinneringen, dromen en grotere ideeën. Televisie, film, zelfs het toneelstuk, zijn al voor ons bedacht, maar het boek, in welke vorm we ook kiezen om ermee te communiceren, dwingt ons om het te voltooien.

Wat ik heb geleerd is dat er niets in dit leven is dat ons niet teleurstelt, zelfs onze eigen dood.

Fatsoenlijk zijn is het enige wat telt in een vreselijke wereld als deze.

We vinden het leuk om ons zo te gedragen, alsof we ongelooflijk beledigd zijn. Echt, we zijn gewoon verveeld tot tranen met alles.

In onze stad is er een geheime plek waar je ' s nachts nog steeds de sterren kunt zien, geloof het of niet. Het is de enige plek die nog over is, niet bedekt door de afnemende wolkenkrabbers die in de buurt oprijzen. Het is een goede plek om te wandelen en te praten in fluisteringen. Na de kleine heuvel die uit het park oprijst naar een kleine open plek met uitzicht op het standbeeld van de armloze generaal op zijn bronzen paard, herinneren de meesten van ons zich deze plek later als de eerste plaats waarvan we wisten dat we verliefd zouden kunnen zijn.

Hoe meer ik schrijf, hoe meer ik ben gaan beseffen dat boeken een andere plaats hebben in onze samenleving dan andere media. Boeken zijn anders dan televisie of film omdat ze je vragen om het project af te maken. Je moet actief bezig zijn om een boek te lezen. Het is meer een blauwdruk. Wat het werkelijk is, is een kans... Een boek is een plek waar je je fantasie moet gebruiken. Ik vind het teleurstellend dat je niet gevraagd wordt om je meer voor te stellen.

Laat je niet verwarren door wat de natuurlijke wereld Weet: we zijn allemaal, op onze eigen manier, volledig en totaal alleen. Als liefde echt is, is het een compleet en totaal falen van het intellect. Het is totale zelfvernietiging. Het is een pandemonium.

Ik vind het niet leuk dat niemand meer fantasie heeft. Het loont niet om een dromer te zijn, want alles wat ze echt willen dat je doet is de telefoon opnemen. Niemand wil dat je aan iets nieuws denkt of je hersenen gebruikt of iets interessants maakt omdat alles wat belangrijk is al gemaakt is. Amerika is voorbij, het is gedaan om briljant te zijn.Al het genie is al gebouwd, zoals alle grote kunstwerken al zijn geproduceerd.

Grappig als de hel, brandend eerlijk en dringend echt, Sam Pink ' s Rontel zet de meeste moderne fictie te schande. Zijn schrijven vangt perfect de bizarre parade die Chicago is, met al zijn glorieus vreemde en prachtige mensen. Dit boek bezit zowel de moed van Nelson Algren als de existentiële komedie van Albert Camus.

Boven het vuil van een ongemerkte graf en onder de schaduw van de verlaten raffinaderij speelden de kinderen hun eigen verzonnen spelletjes: Wild West Accountants! waarin ze het verlies zouden berekenen van een lading goud gestolen uit een denkbeeldige postkoets, of onlangs gescheiden wetenschappers! waarin ze een super-collider bouwden uit vuilnis om hun onlangs verloren liefdes terug te winnen.

Na school de volgende dag was El Rey ' s stacaravan weg. Ik lag in bed en vroeg me af wat er met mensen gebeurt als ze weggaan, als ze als schaduwen worden, als ze verdwijnen als ze uit je leven verdwijnen. Het enige wat ik kon zien was het gebroken hek. Het enige geluid dat ik kon horen was het geschreeuw van vogels die ' s nachts werden gedood.

En dat is precies wat er mis is met de radio. Het is alsof...alles wat iedereen probeert aan te spreken klinkt altijd zo goedkoop.

Onze werelden zijn zo tijdelijk. We zijn ons hele leven door en gaan dan ook die kant op.

De wereld van het kwaad is slechts zo slecht als we toestaan dat het is.

Verbeelding is een plek waar alle belangrijke antwoorden leven.

Potluck Supper with Meeting to Follow is een wonder, dat de verbanden tussen kunst en het dagelijks leven vakkundig onderzoekt. Andy Sturdevant ' s levendige, unieke onderzoeken naar trustfonds kinderen, gekoopt vlaggen, gouverneursportretten, kunst in tweederangs steden, en Upper Midwestern esoterica, vol met zowel humor als humor.

Hoe langer mensen bestaan, hoe minder waarschijnlijk het is dat we ervoor kiezen om dapper te zijn.

Ik was bijna dertig en probeerde het idee om volwassener te worden. Ik las meer. Ik was naar buiten gegaan en had veel shirts gekocht.

Als ze huilt, is het stil, traanloos, bijna volledig onmerkbaar: nog een ongehoord gebed.

Onder al haar gedachten en zorgen, onder de complicatie van tegenstrijdige identiteiten en behoeften, is het misschien zo eenvoudig als houden van de manier waarop een ander eruit ziet als hij slaapt.

Waar ga je heen als je sterft? Ha ha. Ga door, Ga door en vertel het haar, Billy. Billy glimlacht. Je wordt een klein stemmetje in iemands oor dat zegt dat alles goed komt.

Het is wat we zien als we ons voorstellen hoe het hiernamaals eruit moet zien: onze gelukkigste triomfen, onze meest oprechte momenten, gestolen uit de naad van ons leven, een rustpauze vlak voor het begin van een dreigende tragedie.

De stad glinstert langs ons met haar scherpe randen, herinnert ons eraan hoe klein, hoe zwak, hoe totaal onbelangrijk we zijn.

Een daad van kwaad is de dood van verwondering

Het is de spanning om de wereld rond te lopen-op straat, in stadsbussen en liften te rijden, van plaats naar plaats naar plaats te gaan-en niet te weten wie je misschien zou willen vernietigen, die je hart zou willen vullen met gif, die je zou kunnen beroven en steken, die boven je zou kunnen staan in het donker met een tarantula.

Misschien hebben mensen daarom vrienden. Niet omdat ze ze zo leuk vinden, maar omdat ze ze niet zo veel slechter laten voelen.

De belangrijkste dingen in je leven zijn bijna altijd onmogelijk te voorspellen.

Misschien was het beter om gewoon te blijven geloven dat alles in orde was, zelfs als er echt slechte dingen op het punt stonden te gebeuren.

De jongen detective denkt, het enige wat alle mannen gemeen hebben met elkaar is hun inherente vermogen om fouten te maken. Hij redeneert, maar er is verwondering in de poging, wetende dat we allemaal voorbestemd zijn om tekort te schieten, maar afzien van rede en angst keer op keer zo opzettelijk.