Arlie Russell Hochschild beroemde citaten

Vroeger domineerden veel mannen vrouwen binnen het huwelijk. Nu, ondanks een veel bredere acceptatie van vrouwen als arbeiders, domineren mannen vrouwen anoniem buiten het huwelijk. Het patriarchaat is niet verdwenen, het is van vorm veranderd. In de oude vorm werden vrouwen gedwongen een overheersende echtgenoot te gehoorzamen in de privacy van een onrechtvaardig huwelijk. In de nieuwe vorm wordt de werkende alleenstaande moeder economisch verlaten door haar voormalige echtgenoot en genegeerd door een patriarchale samenleving in het algemeen.

Het oppervlak van het Amerikaanse leven ziet er glad, welvarend, vredig uit. Maar daaronder hebben de verschuivingen in het gezins-en werkleven ons geleid tot wat sommigen 'geavanceerde onzekerheid' hebben genoemd.

Hoe meer we vertrouwen op de markt, hoe meer we verslaafd raken aan de beloften: heb je een nettere kast nodig? Een mooier familie foto album? Oudere ouders die echt goed verzorgd worden? Kinderen die een voorsprong hebben op school, op tests, op de universiteit en daarbuiten? Als we ons de betrokken diensten kunnen veroorloven, zijn velen, zo niet de meesten van ons, geneigd te zeggen: 'natuurlijk, waarom niet?

Hoe angstiger, geïsoleerd en tijdgebrek we zijn, hoe groter de kans dat we ons wenden tot betaalde persoonlijke diensten. Om deze extra diensten te financieren, werken we langere uren. Dit laat minder tijd over om door te brengen met familie, vrienden en buren; we worden minder geneigd om hen om hulp te vragen, en zij op ons.

Mensen die vrijwilligerswerk doen in het recyclingcentrum of de soepkeuken via een kerk of buurtgroep kunnen zich onderdeel voelen van iets 'groters'.'Zo' n gevoel van verbondenheid roept een ander deel van het zelf op dan de markt. De markt doet een beroep op ons gevoel van eigenbelang. Het richt ons op wat we krijgen.

Paradoxaal genoeg verkondigen degenen die pleiten voor gezinswaarden ook de wonderen van een ongereguleerde markt zonder de subtiele culturele banden te observeren tussen het gezin dat ze willen reguleren en de markt die ze vrij houden.

Als in de voorgaande decennia grote historische gebeurtenissen mensen bij elkaar brachten en hen richtten op collectieve actie, leidt de recente Dubbele trend naar meer keuze maar minder veiligheid de jongeren ertoe hun leven in meer individuele termen te zien. Grote evenementen collectiviseren. Kleine gebeurtenissen atomiseren.

Heeft Bill Clinton geïnspireerd idealisme in de jeugd, zoals hij zelf werd geïnspireerd door John F. Kennedy? Of heeft hij hun idealisme verminderd? Een deel van het antwoord ligt zeker in Clintons persoonlijke morele fout met Monica Lewinsky. Maar belangrijker was zijn zonde van verzuim - zijn falen om een morele zaak te omarmen die verder gaat dan Populariteit.

Zou het kunnen zijn, vraag ik me af, dat er zoiets bestaat als een wantoloog, iemand die we kunnen inhuren om erachter te komen wat we willen? Ben ik aangekomen op een laatste veelzeggend moment in mijn onderzoek naar het uitbesteden van intieme delen van ons leven, of aan de absurdistische rand van de marktgrens?

Vergeleken met de werkenden zijn de werklozen minder geneigd om te stemmen, vrijwilligerswerk te doen, vrienden te zien en met familie te praten. Zelfs in het weekend brengen werklozen meer tijd alleen door dan mensen met een baan.

Kinderen geboren uit getrouwde ouders in Amerika lopen een hoger risico om ze uit elkaar te zien gaan dan kinderen geboren uit ongehuwde ouders in Zweden.

Als reactie op onze fastfoodcultuur ontstond er een 'slow food'-beweging. Uit haastig ouderschap zou een beweging naar langzaam ouderschap kunnen groeien. Met vitale overheidssteun voor state-of-the-art openbare kinderopvang en betaald ouderschapsverlof, zouden we misschien klaar zijn om langzame liefde en huwelijk te proberen.

Veel van de jongeren streven naar gelukkige huwelijken en dot-com fortuinen, maar eindigen in bewaakte liefde en oké-voor-nu banen.

Hier is een nieuwe auto, een nieuwe iPhone. Wij kopen. We gooien het weg. We kopen opnieuw. De laatste jaren doen we het sneller.

En de Republikeinse Partij associeert de markt vooral met het idee van vooruitgang, goedheid, familie, en wijst ons naar het winkelcentrum als een antwoord op al onze persoonlijke dromen.

Veel vrouwen bezuinigen op wat thuis moest worden gedaan door opnieuw te definiëren wat het huis, het huwelijk en soms wat het kind nodig heeft. Een vrouw beschreef een vrij algemeen patroon: Ik doe mijn helft. Ik doe de helft van zijn helft, en de rest wordt niet gedaan.

De toestroom van vrouwen naar betaald werk en haar toegenomen macht doen de aspiraties en hoop van een vrouw op gelijke behandeling thuis toenemen. Haar lagere loon en status op het werk en de dreiging van echtscheiding verminderen waar ze op aandringt en eigenlijk verwacht.

We zaten midden in een perfecte storm. Tegenwoordig worden de sociale diensten van de overheid slecht gemaand en niet meer gefinancierd. De non-profit wereld lijkt steeds meer op de for-profit wereld. De groeiende kloof tussen rijk en arm maakt de meesten van ons erg bezorgd over waar we staan.