Bill Viola beroemde citaten

Omdat we in een geïndustrialiseerde, snelle wereld leven die er de voorkeur aan geeft dat de ziel in slaap blijft.

Leef je Kunst. Denk er niet over na.

Je bent net zo gekwalificeerd als elke expert om een oordeel te vellen en een gevoel of een reactie te hebben op een kunstwerk.

Kunst heeft altijd als test op de lange termijn het vermogen gehad om tot ons binnenste zelf te spreken.

Visie verbindt je. Maar het scheidt je ook. In mijn werk en in mijn leven voel ik een verlangen om samen te smelten. Niet om mijn eigen identiteit te verliezen... maar er is een gevoel dat het leven met elkaar verbonden is, dat er leven is in stenen en rotsen en bomen en vuil, zoals er in ons is.

Ik besteed veel tijd aan schrijven. Ik haal inspiratie uit teksten in plaats van beelden.

Het menselijk brein is waarschijnlijk een van de meest complexe objecten op aarde; Ik denk van wel, eerlijk gezegd.

Ik word liever vergeten, dan herontdekt in een andere tijd.

Videokunstenaars zijn aan de onderkant van de totempal economisch gezien, een van de manieren waarop we overleven is om rond te gaan met het tonen van werk en het geven van deze lezingen.

Mensen hebben tegenwoordig in kunstmusea ervaringen die ze vroeger in de kerk hadden.

Voor de Perzische dichter Rumi is elk menselijk leven analoog aan een kom die op het oppervlak van een oneindige oceaan drijft.Terwijl het beweegt, vult het zich langzaam met het water eromheen.Dat is een metafoor voor het verwerven van kennis.Wanneer het water in de kom uiteindelijk hetzelfde niveau bereikt als het water buiten, is er geen behoefte meer aan de container, en het valt weg als het binnenwater samenvalt met het buitenwater.We noemen dit het moment van de dood.Die analogie komt steeds weer terug als een metafoor voor onszelf.

Sinds de tijd van St.Jerome, was het verplicht voor elke soort geleerde of denker om tijd door te brengen in de woestijn in eenzaamheid. Het is geen toeval dat de woestijn een belangrijk onderdeel is geweest van de visionaire of mystieke ervaring vanaf het begin der tijden.

Wanneer ik mijn werk maak, maak ik wat ik hoop iets functioneels te zijn - een ruimte voor individuele contemplatie en reflectie. Ik wil dat mijn kunst nuttig is.

Mijn werk begint echt op een heel eenvoudige manier. Soms is het een beeld, en soms zijn het woorden die ik zou kunnen schrijven, als een fragment van een gedicht.

Er is een onzichtbare wereld daarbuiten, en wij leven daarin.

Een dokter vertelde me ooit dat je met huilen niet zeker weet wat de afleiding is. Als iemand met een mes op je afkomt, huil je niet: je schreeuwt, je probeert te rennen. Als het voorbij is en je in orde bent, dan huil je.

Veel van wat kunst maken is, is gewoon open en leeg zijn. En jezelf op de juiste plek zetten om dingen, letterlijk, samen te brengen.

Er is een andere wereld daarbuiten, net voorbij de wereld waarin we ons bevinden. Het is aan de andere kant van dat doorzichtige, halfdoorzichtige oppervlak.

Het fundamentele aspect van video is niet het beeld, ook al kun je verbaasd staan over wat er elektronisch kan worden gedaan, hoe beelden kunnen worden gemanipuleerd en de echt buitengewone creatieve mogelijkheden. Voor mij is de essentiële basis van video de beweging-iets dat op het moment bestaat en verandert in het volgende moment.

Emoties zijn de sleutel tot vele aspecten van het leven. Het zijn juist de elementen die mensen menselijk maken. Ik denk dat het feit dat emoties zijn verminderd en aan de kant zijn gezet in intellectueel werk, vooral in de 20e eeuw, tragisch is.

Ik hou ervan om de betekenissen in mijn werk vloeiend en open te houden.

In het midden van de jaren '60 tot het midden van de jaren'70, toen ik student was, was er een grote verandering in het denken over wat kunst kan zijn en hoe kunst wordt gemaakt.

Revolutie is iets dat eigenlijk begint in individuele harten.

Ik denk dat we in een tijdperk zijn waarin kunstenaars nu echt een ongelooflijk scala aan materialen tot hun beschikking hebben. Ze kunnen bijna alles gebruiken, van huishoudelijke artikelen - Jackson Pollock gebruikte huisverf-tot geavanceerde computersystemen, tot oude olieverf en acrylverf.

Ik werd volwassen aan het eind van de jaren zestig, net toen video ook in de wereld kwam. Bedrijven als Sony en Panasonic begonnen het op de markt te brengen en wij kunstenaars wisten meteen hoe het kon worden gebruikt.