-
Ik weet niet zeker of God altijd weet wie zijn grote mannen zijn; hij is zo onzorgvuldig over wat er met hen gebeurt terwijl ze leven.
-
Genie . . . ontstaat in de natuurlijke, aboriginal zorg voor de bewuste eenheid van alle verschijnselen.
-
Ik veronderstel dat niemand een zakjager wordt door de eerste intentie.
-
De mens is een grote blunderer die in het bos rondloopt, en er is niemand anders dan de beer die zoveel lawaai maakt.
-
Waarschijnlijk geven we nooit volledig de eer aan de onderlinge afhankelijkheid van wilde wezens en hun kennis van de zaken van hun eigen soort.
-
De hongerdood gaat langzaam.
-
Om je dorst te onderschatten, om een bepaalde mijlpaal naar rechts of links te passeren, om een droge bron te vinden waar je naar stromend water zocht - er is geen hulp voor een van deze dingen.
-
Waar vrouwen op moeten staan is niet hun vermogen om de wereld te zien zoals mannen het zien, maar het belang en de geldigheid van het op een andere manier zien ervan.
-
Over de toppen van het, het begin van de schemering onder een jonge witte maan, volgde een wankelende geest van rook, en aan het einde van het kwam ik op de zak jager het maken van een droog kamp in de vriendelijke struikgewas.
-
Niemand kan sterker zijn dan zijn lot.
-
De mens leerde zijn toevlucht te nemen tot de dans wanneer hij zich hulpeloos of fragmentarisch voelde, wanneer hij zich ontwricht voelde in zijn universum.
-
Niets wat de woestijn voortbrengt, drukt het beter uit dan de ongelukkige groei van de boom yucca ' s
-
Dit is het gevoel van de woestijnheuvels, dat er ruimte genoeg is en tijd genoeg
-
Wanneer een vrouw ophoudt de mode van haar haar te veranderen, denk je dat ze de crisis van haar ervaring heeft doorstaan.
-
De mens is niet alleen zichzelf...Hij is alles wat hij ziet; alles wat tot hem vloeit uit Duizend bronnen...Hij is het land, de verheffing van zijn berglijnen, het bereik van zijn valleien.
-
De manier van het land maakt het gebruik van het leven daar, en het land zal niet worden bewoond, behalve op zijn eigen manier.
-
Van de eerste filosofen dachten de meesten dat de beginselen die van de aard van de stof waren, de enige beginselen van alle dingen waren. Dat waaruit alle dingen bestaan, het eerste waaruit ze ontstaan, het laatste waarin ze worden opgelost....dit is volgens hen het element en dit is het principe van de dingen.... toch zijn ze het niet allemaal eens over het aantal en de aard van deze principes is water....
-
Sommigen denken dat zelfs de ouden die lang voor de huidige generatie leefden en de eerste verslagen van de goden maakten, een soortgelijke kijk op de natuur hadden; want zij maakten de Oceanus en Tethys tot de ouders van de schepping, en beschreven de eed van de Goden als zijnde door water, waaraan zij de naam Styx geven; want wat het oudste is, is het meest eervol, en het meest eervol is dat waarmee men zweert
