Ariel Gore beroemde citaten

De eerste persoon die me ooit vertelde dat geluk werk is, was deze manisch-depressieve kunstenaar die ik kende toen ik in de twintig was. ik dacht: 'waar heb je het over? Geluk gebeurt gewoon. Dat is zelfs de wortel van dat woord. Hoe kan het werken?

Je hart is zo groot als je vuist; blijf liefhebben, blijf vechten.

Voordat ik iets publiceerde, droomde ik van publicatie, maar ik schreef er niet echt voor. Ik stelde me voor dat schrijven voor een publiek iets was voor liefhebbers. Ik wilde, maar schreef vooral voor mezelf. Ik schreef omdat het me gelukkig maakte.

Mijn eigen gewoonte was altijd geweest om te schrijven over de dingen die me op een bepaalde dag irriteerden. Als ik een dagboek bijhield, hield ik het bij om te ventileren.

New Agers hebben ons altijd verteld dat we onze eigen realiteit creëren. Mind over matter.

Ik denk dat er verschillende soorten geluk zijn. We weten vaak wanneer we gelukkig zijn, maar dan zijn er die momenten die meer een nagloed hebben, wanneer het geluk meer diepte heeft.

In al mijn kijken naar geluk, viel me meteen op dat het tegenovergestelde van geluk geen ongeluk of zelfs depressie is, het is angst. Het is iets dat ons geluk voortdurend kan blokkeren, of onze kans om dat soort meditatieve staat te bereiken in ons werk of ons Thuisleven.

Conventionele wijsheid vertelt ons dat we alleen gelukkiger zullen zijn na een scheiding als het huwelijk zelf een oorlogsgebied was.

Ik vind het altijd leuk om andere mensen te zien dansen in hun auto ' s. Het is een van de dingen die me gelukkig maakt.

Ik weet zeker dat er genoeg liefdevolle, aandachtige moeders waren in de 'Ik-generatie', maar geen van hen woonde in mijn huis.

In mijn ervaring, het verblijf in een huwelijk dat mijn ex en ik beiden overeengekomen had al zijn beste momenten achter het was episch deprimerend.

Ze zeggen dat verandering moeilijker wordt naarmate we ouder worden - elk jaar zitten we meer vast in onze manieren, meer terughoudend om iets nieuws te leren.

Toen ik een kind was, wankelde de opvoedingsstijl van mijn moeder tussen goedaardige verwaarlozing en intense aanvallen van geweld.

Ik heb nagedacht over het afwijzen van sommige van mijn genen de laatste tijd. Ik heb een paar gezonde, gelukkige, langlevende optimisten in mijn stamboom - de meesten van hen fans van Christian Science oprichter Mary Baker Eddy, een grote voorvechter van positief denken. Maar ik heb genoeg voorouders die meer gemartelde handen speelden.

Als je hulp of advies nodig hebt, vraag er dan om, maar maak je niet te veel zorgen over het kwetsen van de gevoelens van andere mensen door niet te doen wat ze zeggen. Als je gevoel nee zegt, vertrouw het dan. Doe wat juist lijkt.

Ik ben nooit sociaal extravert geweest, maar ik vermoed dat ik meer en meer ambivalent ben geworden over het maken van nieuwe vrienden. Ik ben geïrriteerd door hoe-doe-je-chit-chat, maar dat is hoe nieuwe relaties meestal beginnen.

Veel positieve psychologie zit vast in de psychologie van privileges, en dat verwerp ik.

Op zoek naar de perfecte dag zal ons niet gelukkig maken, want die dag zal niet komen.

De laatste introvert in een wereld van extraverten. Stilte: mijn reactie op zowel leegte als verzadiging. Maar stilte beangstigt mensen. Ik moest leren praten. Uit beleefdheid.

Het is een grote paradox en een groot onrecht dat schrijvers schrijven omdat we bang zijn voor de dood en iets onverwoestbaars in ons kielzog willen achterlaten en tegelijkertijd aangetrokken worden tot alle dingen die doden: whisky en sigaretten, onbeschermde seks en gefrituurde burrito ' s.

Bij elke slag pompt het hart bijna drie ons bloed in de slagaders-vijfenzeventig tot negentig liter per uur wanneer het lichaam in rust is.

Misschien spreekt het vanzelf dat als je een beroemde schrijver wilt worden voordat je dood bent, je iets moet schrijven. Maar de mensen in mijn klassen met de grootste ideeën en de beste publiciteitsfoto ' s klaar om de achterkant van hun bestsellers te versieren, zijn meestal ook degenen die geen papier vasthouden.

Het vestigen van andermans land is een Amerikaanse traditie.

Voed de wereld met je woorden, yo.

Alles is vrijheid en alles is eenzaamheid. Maak je keuze en laat de rest vallen.

Veel vrouwen maken keuzes op basis van hoe ze de keuzes van hun moeder zagen werken, hoe ze de keuzes van de vrouwelijke ouderen in hun leven zagen werken. Daar zit wat rebellie in, maar er is ook een diepe reflectie.

Een ding dat de stroom blokkeert, is zelfbewustzijn.

Ik weet niet of mijn moeder een narcist was - of bipolair of borderline. Dat waren woorden die ze in de loop der jaren heeft rondgegooid.

Onderzoekers waarschuwen ons tegen het verlaten van het huwelijksleven zonder een goede reden.

Sommige verzorgers willen de zorg die ze zelf als kinderen hebben gekregen, beantwoorden.

Wanneer je postpartum depressie bestudeert, is er een heel duidelijk begrip dat in gemeenschappen waar je meer steun ziet, er minder depressie is.

In onze culturele geschiedenis zijn alle emoties cultureel acceptabeler geweest voor vrouwen.

Wanneer we een evenwicht vinden tussen de uitdaging van een activiteit en onze vaardigheid om het uit te voeren, wanneer het ritme van het werk zelf synchroon aanvoelt met onze pols, wanneer we weten dat wat we doen ertoe doet, kunnen we volledig in onze taak worden opgenomen. Dat is geluk.