Elizabeth Scott beroemde citaten

Dingen eindigen. Mensen vertrekken. En weet je wat? Het leven gaat door. Trouwens, als slechte dingen niet zouden gebeuren, hoe zou je dan in staat zijn om de goede dingen te voelen?

De wereld zal je veel neerhalen. Je hoeft het jezelf niet aan te doen.

De waarheid is, Ik voel me meer dan verdrietig. Ik voel me leeg. Gevoelloos.

Je zegt tegen jezelf dat je niet iets bent of dat je niet iets kunt zijn, en weet je wat? Het zal waar worden. Je moet beslissen wie je bent en wat je kunt doen en dan gaan na wat je wilt. Want geloof me, niemand gaat het je geven.

Waarom denken mensen dat samenzijn met iemand het antwoord is op alles?

Dingen veranderen. Dingen gebeuren. Het leven gaat door.

Ik val niet. Ik ben zo hard gevallen, zo lang geleden is er niets meer voor mij om op te landen. Ik blijf maar vallen en vallen en vallen.

Ik wil om je geven, maar dat doe ik niet. Ik kijk naar je en alles wat ik voel is moe.

Ik hou van boeken. Ik vind het leuk dat op het moment dat je er een opent en erin zinkt, je kunt ontsnappen aan de wereld, in een verhaal dat veel interessanter is dan het jouwe ooit zal zijn.

Ik ben altijd degene die geen date heeft, degene waar jongens naar toe lopen en zeggen: "dus, is je vriend, je weet wel, met iemand?en ik ben misschien niet het enige meisje zonder iemand, maar het voelt soms zo. Veel van de tijd.

Het ding over harten is dat ze altijd willen blijven kloppen

Hij kijkt naar me alsof de hele wereld wacht op mijn volgende ademhaling, met een intensiteit die mijn hart doet kloppen en mijn handpalmen laten zweten en dan glimlacht hij, een zoete buiging van zijn mond, en mijn adem vangt, maar dan bevries ik omdat er iets aan is, iets daarbuiten dat ik weet, dat mijn geest leeg maakt van angst en pijn.

Hij is niets om naar te kijken, en toch kan ik niet stoppen met naar hem te kijken. Er is iets moois in hoe zijn gezicht is gemaakt, hoe alle kleine gebreken samensmelten tot iets perfecter dan perfectie ooit zou kunnen zijn.

Wat er net met me gebeurd is, heeft me geraakt, gebroken voorbij de fragiele schelp die ik heb gebouwd. Meer dan mijn geheugen is verdwenen. Mijn ziel heeft vleugels die slaan naar een hart dat ik niet begrijp en ik zie dingen, voel dingen waarvan ik weet dat ze niet van hier zijn, maar die zo echt zijn.

En toch ben ik hier. Gebroken en bloedend van binnen, hartziek, ik ben hier.

Het kan genoeg zijn, misschien, of op zijn minst een begin, maar het probleem is dat ik ' s nachts in dromen val die helemaal geen dromen zijn. Ik tuimel in herinneringen en word wakker verlangend naar een stervende wereld en een rustig, koud leven dat me niets anders bood dan in een stille kamer te zitten.

Iets in mij, in mijn gekneusde hart, wordt wakker, en hoewel ik doodsbang ben, duw ik het gevoel niet weg.

Ik hoorde hoe mensen klonken toen hun dromen werden verbrijzeld, toen hun leven werd veranderd in een wakende nachtmerrie.

Als een hart, en ik wou dat het Mijne niet klopte.

Mijn naam is Danielle. Ik ben achttien. Ik Steel dingen al zolang ik me kan herinneren.

Ding... nou, dingen zuigen soms. En soms kun je het repareren. En soms kan je dat niet. het is gewoon zoals het is.

Ik weet niet hoe ik dat Weet, maar ik wel. Ik voel het ritme van die waarheid in mij. Proef het bitter op mijn tong. Soms, zoals nu, dacht ik niet dat ik wilde weten wie ik echt ben.

Het verhaal van mijn leven kan in zilver worden verteld: in chocoladefabrieken, serveerlepels en diensten voor twaalf. Het verhaal van mijn leven heeft niets met mij te maken. Het verhaal van mijn leven is dingen. Dingen die niet van mij zijn, die nooit van mij zullen zijn. Het is alles wat ik ooit heb gekend. Ik wou dat het niet was.

Ik zei toch dat we voorbestemd waren, " zegt hij, nog steeds glimlachend, nog steeds zo Finn, die altijd hier was, maar die ik gewoon niet zag en nu-Nou, nu kus ik hem.

Ik had me verkleed en gehoopt en ik was het zo zat om dat te doen, zo moe van dromen en niet in staat om het te stoppen ondanks het feit dat ik had gezien, misschien beter dan wie dan ook hier, wat dromen met je konden doen.

Stel je een man voor. Hij is een beetje groter dan jij, met een perfecte huid, huid die gewoon schreeuwt " raak me aan!en donker haar en prachtige blauwe ogen en hij ziet er zo lief uit en hij is lief. En laat hem dan een beetje blozen.

Er is geen goede manier om te sterven, Weet je? Dat heb ik toch niet gezien. Het eindigt allemaal met buizen en bedpannen en infusen en ik ... roken brengt me daar weg. Brengt me naar buiten, haalt me weg van alle ... "" zieke mensen?"Zeg ik, en ze schudt haar hoofd. "Weg van mijn leven.

Gelieve. Als je bijna dood was in het midden van de weg, zou ik natuurlijk stoppen. En dan zou ik je zien sterven."Kate aan Will

Toen hoorde ik iemand lachen. Ik wou dat ik niet wist wiens lach het was, maar ik kende Will ' s lach net zoals ik wist dat hij een klein litteken had vlak boven zijn linker elleboog. Je kunt niet met tegenzin wellustig zijn voor iemand zonder dingen over hen op te merken.

Ik denk dat je de droevigste persoon bent die ik ooit heb ontmoet. Het is alsof je erin verdrinkt.

Hij ziet er gevangen, hulpeloos en woedend uit, en dat is een gevoel dat ik maar al te goed ken. Weet hoeveel pijn het doet. Weet hoe het je naar beneden houdt, Hoe er elke dag duizend kleine manieren zijn om te zien dat er niets is dat je kunt doen om te veranderen wie of wat je bent.

School is als een baan. Je moet opdagen, je moet je werk doen, en je moet rond tonnen idioten of gemene mensen zijn. Nu ik erover nadenk, is het erger dan een baan hebben. Daar word je tenminste betaald.

Maar ik ken een leugen als ik er een hoor.

het is gewoon...vandaag is echt klote, en als je rond dingen doesnât lijken zo crappy-Will

Alles wat ik over liefde heb gedacht, is waar. Het is mooi en verschrikkelijk en het maakt de dingen niet perfect. Het maakt een einde aan dingen en het brengt een begin. Dit is van mij.

Drie levenslessen: 1.No Eén zal je zien. 2.No men zal alles zeggen. 3.No Eén zal je redden.

Ik voelde de hele tijd niets en het begon normaal te voelen. Het had me bang moeten maken, maar dat deed het niet.

Ik voelde niets toen ik hem zag gaan. Ik wou niet eens dat ik dat deed.

Ik wil om je geven, maar dat doe ik niet. Ik kijk naar je en alles wat ik voel is moe. Ik loop door school en het enige wat ik wil is weggaan. Ik word ' s morgens wakker en weet niet waarom ik hier ben. Ik heb het gevoel dat ik niet echt ben.

Je hebt gelijk . . . je kunt niet terug. Het maakt niet uit hoeveel je wilt, je kunt nooit

Je weet wie je bent, je moet het gewoon geloven.

Wat was, werd wat was en een verhaal werkt alleen als je het einde kent. Wanneer de mensen in het niet lijken te doen alsof. Als je aan dat meisje kunt denken en hoe ze ooit was, en haar kunt zien. Als je niet weet dat het verhaal een leugen is.

En weet je wat je bent?- stupid?"mooi," zegt hij, terwijl zijn gezicht rood wordt.

Ik denk niet dat ik een slechtere man had kunnen kiezen om mijn zielsverwant te zijn.

Ik wilde het niet zien. Ik dacht niet dat hij me ooit echt zou opmerken, en uiteindelijk deed hij dat niet.

Ik wou dat het nooit was gebeurd, want dan zou ik er niet aan denken als ik in slaap val.

..."Gaat het?"hij zegt, nog steeds naar me te kijken, en ik voel mijn glimlach glijden, vervagen, en de stilte die over ons valt dan is zo totaal dat ik niets kan horen, niet de rush-Siss van mijn hart bonzen in mijn borst, niet de geluiden om ons heen; insecten, wind, en de verre gekletter van anderen woont in huizen gebouwd in de buurt, maar niet te dichtbij, want als we kijken uit onze ramen we allemaal graag doen alsof alles wat we zien is van ons. Maar Ryan is niet van mij.

Het hart is een plek met wormgaten gemaakt door gevoelens die je niet hoort te hebben maar wel doet.

Schat, de wereld is je niets verschuldigd.

Dus je zegt me dat wat er ook gebeurt, je niet gelukkig kunt zijn? Geen wonder dat je je ellendig voelt. Het is wat je want...So probeer dan (gelukkig) te zijn.