Ishmael Beah beroemde citaten

In de lucht zijn er altijd antwoorden en verklaringen voor alles: elke pijn, elk lijden, vreugde en verwarring.

Ik geloof in het hebben van een meer open geest en het opnemen van anderen die je geloof niet delen en het hebben van een dialoog met hen. En alleen een zuiver hart hebben en een goed mens zijn, kan je dichter bij God brengen. Want als je eenmaal volledig in één bepaalde religie gelooft en niet in andere, dan moet je een hekel beginnen te krijgen aan mensen die je mening niet delen.

We moeten ernaar streven om als de maan te zijn

Sommige mensen probeerden ons pijn te doen om zichzelf, hun familie en gemeenschappen te beschermen...Dit was een van de gevolgen van de burgeroorlog. Mensen stopten met elkaar te vertrouwen en elke vreemdeling werd een vijand. Zelfs mensen die je kenden, werden uiterst voorzichtig over hoe ze met je omgingen of met je spraken.

Sommige nachten huilde de hemel sterren die snel zweefden en verdwenen in de duisternis voordat onze wensen hen konden ontmoeten.

Ik geloof dat er een God is, en vanuit een Afrikaanse traditie geloof ik ook dat er goden zijn.

We vinden allemaal vreugde en uitstraling en een reden om verder te gaan, zelfs in de meest erbarmelijke omstandigheden. Zelfs in chaos en waanzin is er nog steeds een schoonheid die voortkomt uit de levendigheid van een andere menselijke geest.

Veel mensen, als ze zeggen vergeven en vergeten, denken dat je je hersenen volledig uitspoelt en alles vergeet. Dat is niet het concept. Wat ik denk is dat je vergeeft en vergeet, zodat je je ervaringen kunt transformeren, niet noodzakelijkerwijs vergeten, maar transformeren, zodat ze je niet achtervolgen of je belemmeren of je doden.

Voor veel waarnemers is een kind dat niets anders heeft gekend dan oorlog, een kind voor wie de Kalashnikov de enige manier is om te leven en voor wie de bush de meest gastvrije gemeenschap is, een kind dat Voor altijd verloren is voor vrede en ontwikkeling. Ik betwist deze opvatting. Voor deze kinderen is het essentieel om te bewijzen dat een ander leven mogelijk is.

Ik ben opgegroeid in Sierra Leone, in een klein dorpje waar als jongen mijn verbeelding werd aangewakkerd door de mondelinge traditie van het vertellen van verhalen. Op zeer jonge leeftijd leerde ik het belang van het vertellen van verhalen - Ik zag dat verhalen de meest krachtige manier zijn om alles te zien wat we tegenkomen in ons leven, en hoe we met het leven kunnen omgaan.

Mijn team is mijn familie, mijn pistool is mijn voorziener en beschermer, en mijn regel is om te doden of gedood te worden.

Dat is een van de gevolgen van de burgeroorlog. Mensen stoppen met elkaar te vertrouwen en elke vreemdeling wordt een vijand.

Ik krijg nu de kans om de maan te observeren, ik zie nog steeds dezelfde beelden die ik zag toen ik zes was, en het doet me genoegen om te weten dat dat deel van mijn jeugd nog steeds in mij is ingebed.

Tegenwoordig moet men voorzichtig zijn om te voorkomen dat de pijn van een ander wordt gewekt.

Mijn jeugd was voorbij gegaan zonder dat ik het wist, en het leek alsof mijn hart bevroren was.

Hoe vaak moeten we nog met de dood omgaan voordat we veiligheid vinden?"vroeg hij. Hij wachtte een paar minuten, maar wij drieën zeiden niets. Hij vervolgde: "elke keer als mensen op ons afkomen met de bedoeling ons te doden, sluit ik mijn ogen en wacht ik op de dood. Hoewel ik nog leef, heb ik het gevoel dat elke keer als ik de dood accepteer, een deel van mij sterft. Zeer spoedig zal ik volledig sterven en alles wat overblijft is mijn lege lichaam dat met u wandelt. Het zal rustiger zijn dan ik.

Ik aarzelde nog steeds om mezelf los te laten, omdat ik nog steeds geloofde in de kwetsbaarheid van geluk.

We moeten leven in de uitstraling van morgen, zoals onze voorouders in hun verhalen hebben gesuggereerd. Want wat morgen nog komt, heeft mogelijkheden, en we moeten er aan denken, de eenvoudigste glimp van die mogelijkheid van goedheid. Dat zal onze kracht zijn. Dat is altijd onze kracht geweest.

Een van de verontrustende dingen over mijn reis, mentaal, fysiek en emotioneel, was dat ik niet zeker was wanneer of waar het zou eindigen.

Mijn tanden werden zuur toen ik naar zijn verhaal luisterde. Toen begreep ik waarom hij de hele tijd stil was.

...kinderen hebben de veerkracht om hun lijden te overleven, als ze de kans krijgen.

Toen ik jong was, zei mijn vader altijd: "als je nog leeft, is er hoop op een betere dag en iets goeds te gebeuren. Als er niets goeds overblijft in het lot van een persoon, zal hij of zij sterven.ik dacht aan deze woorden tijdens mijn reis, en ze hielden me in beweging, zelfs toen ik niet wist waar ik naartoe ging. Die woorden werden het voertuig dat mijn geest vooruit dreef en het levend maakte.

Ik ging het leger in om de dood van mijn familie te wreken en te overleven, maar ik ben gekomen om te leren dat als ik wraak ga nemen, ik in dat proces een andere persoon zal doden wiens familie wraak zal willen; dan zal wraak en wraak en wraak nooit tot een einde komen...

Wanneer ik spreek bij de Verenigde Naties, UNICEF of elders om het bewustzijn te vergroten over de voortdurende en ongebreidelde rekrutering van kinderen in oorlogen over de hele wereld, kom ik tot het besef dat ik nog steeds niet volledig begrijp hoe ik de burgeroorlog in mijn land, Sierra Leone, had kunnen overleven.

Ik denk dat wat ik wil zeggen is dat mensen in Sierra Leone mensen zijn, net als Amerikanen. Ze willen hun kinderen naar school sturen; ze willen in vrede leven; ze willen hun fundamentele rechten op het leven hebben, net als iedereen. Ik denk dat we allemaal een verplichting hebben om mensen te ondersteunen die dat willen doen.

Begin 1993, toen ik 12 was, werd ik van mijn familie gescheiden toen de burgeroorlog in Sierra Leone, die twee jaar eerder begon, in mijn leven kwam.

Ik lag nacht na nacht in mijn bed naar het plafond te staren en dacht: Waarom heb ik de oorlog overleefd? Waarom was ik de laatste persoon in mijn directe familie die nog leefde? Ik wist het niet.

Ik had een heel eenvoudig, onopvallend en gelukkig leven. Ik ben opgegroeid in een heel klein stadje. En dus bestond mijn leven uit, Weet je, ' s morgens naar de rivier gaan om water te halen - geen kraanwater en geen elektriciteit - en, weet je, baden in de rivier, en dan naar school gaan, en daarna voetballen.

Hoe vaak moeten we nog met de dood omgaan voordat we veiligheid vinden?

Als kind in Afrika was je zo verbonden met de natuur zelf omdat je ging boeren, 's nachts naar de maan keek, observeerde hoe de lucht anders was en hoe de vogels' s avonds en ' s ochtends verschillende liedjes zongen.

De plaatsen waar ik vandaan kom hebben zulke rijke talen, zo ' n verscheidenheid aan uitdrukkingen. In Sierra Leone hebben we ongeveer vijftien talen en drie dialecten. Ik ben opgegroeid met zeven van hen.