Scott McCloud beroemde citaten

Leer van iedereen. Volg niemand. Let op patronen. Werk als de hel.

Kunst, zoals ik het zie, is elke menselijke activiteit die niet voortkomt uit een van onze soorten twee basisinstincten: overleven en voortplanting.

Zoals ik het zie, spreken mainstream comics nu alleen tot de hardcore weinigen die bleven; converseren in een vreemd, verwrongen, visueel varken Latijn dat alleen zij kunnen begrijpen - waardoor de term 'mainstream' een holle grap is - terwijl de echte mainstream, de andere 99,9% van de bevolking, elders plezier vindt.

Het idee dat stripwinkels, distributeurs en uitgevers gewoon 'de klanten geven wat ze willen' is onzin. Wat de klanten wilden, kregen ze niet - en ze gingen weg.

De lezers van stripboeken zijn net zo verlaten door het bedrijfssysteem als de makers, ondanks het belang dat hun zuurverdiende dollars zouden hebben. De gemiddelde stripwinkel kan slechts een klein deel van een industriële selectie aanbieden die zelf uiterst beperkt is. En zelfs als lezers precies weten wat ze willen, kan de zoektocht waanzinnig nutteloos zijn.

Vorm en inhoud mogen zich nooit verontschuldigen voor elkaar.

Niemand weet wat werkt totdat ze het proberen. Sommige van de grootste succesverhalen van strips in de afgelopen jaren hebben onderwerpen onderzocht waar niemand over schreef op dat moment - verhalen waarvan niemand enige reden had om te denken dat ze zouden slagen. Mijn advies? Schrijf wat je wilt lezen. Je zult er meer plezier aan beleven - en als al het andere faalt, heb je altijd ten minste één trouwe lezer.

Het idee om onder de motorkap te komen en uit te leggen hoe iets werkt, dat is redelijk bekend terrein voor mij.

Er is een heel groot deel van mij dat gewoon de hele stripgeschiedenis wil nemen en het op het vreugdevuur wil gooien. Ik wil graag verder met de toekomst.

Webcomics zijn veel groter dan een scène kan omschrijven.

Als er een strip op het toneel verschijnt en het is echt knock-out briljant, is de gemeenschap vrij goed in het krijgen van het woord over goede nieuwkomers.

Mijn eerste invloeden waren superheldenkunstenaars.

Tegenwoordig is stripverhalen een van de weinige vormen van massacommunicatie waarin individuele stemmen nog steeds een kans hebben om gehoord te worden.

Als je vrij bent van redactionele controle, ben je het aan jezelf verplicht om feedback te krijgen van vrienden en lezers. Sommigen nemen die kritiek ter harte en nemen het op in hun werk, en sommigen negeren ze.

Als je gewoon het soort verhalen schrijft waarvan je denkt dat anderen het willen lezen, zul je concurreren met cartoonisten die veel enthousiaster zijn voor dat soort strips dan jij, en ze zullen je elke keer schoppen.

Ruimte doet voor strips wat tijd doet voor film!

Gedurende mijn hele stripcarrière probeerde ik altijd de vorm opnieuw uit te vinden.

Ik denk niet dat het potentieel voor strips in non-fictie bijna zo veel is benut als het zou kunnen zijn.

En wat is een betere manier om de vorm opnieuw uit te vinden dan vrijwel 99% van alles wat ermee is gedaan weg te gooien en te beginnen met een gloednieuw canvas, het opnieuw uit te vinden vanaf de grond? Digitale strips gaven me de kans om dat te doen, en het produceren van dingen digitaal gaf me de kans om dat te doen.

Ik ben altijd heel vooruitziend geweest, en het was eigenlijk een beetje moeilijk om mijn blik achteruit te draaien om naar de stripgeschiedenis te kijken.

Pas toen ik strips ontdekte, begon ik tekenen als een mogelijke carrière te benaderen.

Het zou een leven lang duren om alle webcomics te lezen die in één jaar zijn gepubliceerd.

Mijn vader was een ingenieur en dus had ik dit beeld van wetenschap en technologie en de bezigheden van de geest als indrukwekkender dan artistieke bezigheden, die ik als een soort frivool zag.

Mijn vader was uitvinder en ik denk dat ik altijd een rooskleurig beeld heb gehad van technologie, of op zijn minst het potentieel ervan.

De voorouders van de gedrukte strips tekenden, schilderden en snijden hun tijdpaden van begin tot eind, zonder onderbreking, ... het oneindige canvas.

De Schepper en de lezer zijn partners in het onzichtbare en creëren telkens weer iets uit het niets.

Ik zou niet per se boeken hebben gemaakt over het maken van strips als ik echt had gevoeld dat ik wist hoe ik strips moest maken.

Een man doden tussen panelen is hem veroordelen tot duizend doden.