David Cronenberg beroemde citaten

Iedereen is een gekke wetenschapper, en het leven is hun lab. We proberen allemaal te experimenteren om een manier te vinden om te leven, om problemen op te lossen, om waanzin en chaos af te weren.

Veel geweldige, creatieve mensen hebben Oscars gewonnen, dus als je er een wint, ben je in hun gezelschap.

Als filmmaker stel ik vragen, maar heb ik geen antwoorden. Film maken is een filosofische verkenning. Ik nodig het publiek uit om op reis te gaan en te ontdekken wat ze denken en voelen.

Mijn begrip van het leven is heel existentieel. Ik denk dat we ons lichaam zijn. Er is niets anders, en als we sterven, is dat het. Geen leven na de dood.

Ik ben gewoon een ongelovige en dat ben ik altijd geweest. ... Ik wil graag zeggen: 'Laten we de existentiële kwestie bespreken. We gaan allemaal dood, dat is het einde van alle bewustzijn. Er is geen leven na de dood. Er is geen God. Wat doen we nu? Dat is het punt waarop het interessant begint te worden voor mij.

Ik ben erg antireligieus omdat religie de neiging heeft om je los te maken.

Ik zie horrorfilms als kunst, als confrontatiefilms. Films die je laten confronteren met aspecten van je eigen leven die moeilijk onder ogen te zien zijn. Alleen omdat je een horrorfilm maakt, betekent niet dat je geen kunstzinnige film kunt maken.

Ik ben niet erg goed georganiseerd, tenzij ik aangesloten ben op een structuur zoals de opera of een film. Als ik dat doe, moet Ik georganiseerd zijn.

Alle romances eindigen in een tragedie. Een van de belangrijkste mensen in een romance wordt vroeg of laat een monster.

Ik hou van luieren. Ik denk dat dat een groot deel van creativiteit is. Je moet je geest laten ontspannen en dan verbindt een ander deel van je hersenen zich plotseling met de oplossing die je probeert te vinden.

Zelfs Hitchcock zag zichzelf graag als een poppenspeler die de snaren van zijn publiek manipuleerde en ze liet springen. Hij vond het leuk om te denken dat hij dat soort controle had.

Meer bloed! Meer bloed!

De plicht van de kunstenaar tegenover zichzelf is een combinatie van immense verantwoordelijkheid en immense onverantwoordelijkheid. Ik denk dat die twee met elkaar verbonden zijn.

Voor mij is het heel duidelijk dat er enorme culturele verschillen zijn tussen Amerikanen en Canadezen. Maar veel van wat we zijn is Amerikaans.

Je hebt taal nodig om te denken, en je hebt taal nodig om te anticiperen op de dood. Er is geen abstract denken zonder taal en zonder anticipatie. Ik denk dat de verwachting van de dood zonder taal onmogelijk zou zijn.

Het verlangen om bemind te worden is echt de dood als het gaat om kunst.

Ik denk niet dat het vlees noodzakelijkerwijs verraderlijk, slecht, slecht is. Het is chagrijnig en het is onafhankelijk. Het idee van onafhankelijkheid is de sleutel. Het is echt als kolonialisme. De kolonies besluiten plotseling dat ze met hun eigen persoonlijkheid kunnen en moeten bestaan en zich moeten losmaken van de controle van het moederland. In het begin wordt de kolonie als verraderlijk beschouwd. Het is verraad. Uiteindelijk kan het worden gezien als de scheiding van een partner die zeer waardevol kan zijn als een gelijke in plaats van als iets dat je domineert.

Het filmproces is een heel persoonlijk proces voor mij, Ik bedoel het is echt een persoonlijke vorm van communicatie. Het is niet alsof het een studie is van angst of iets van dat soort dingen.

Je ziet me ontwikkelen, niet alleen als filmmaker als je mijn eerdere films hebt gezien, maar je ziet me leren hoe ik een mens moet zijn, hoe mijn filosofie is geëvolueerd.

Het is onmogelijk om een film te maken van 'Naked Lunch'. Een letterlijke vertaling zou gewoon niet werken. Het zou 400 miljoen dollar kosten om te maken en zou in elk land van de wereld verboden worden.

Bewustzijn is de erfzonde: bewustzijn van de onvermijdelijkheid van onze dood.

Omdat ik Technologie zie als een verlengstuk van het menselijk lichaam, is het onvermijdelijk dat het thuis komt om te rusten.

Er is een gezegde in de kunst dat om universeel te zijn, je specifiek moet zijn. Ik denk dus dat elke kunstenaar het gevoel heeft dat hij met specifieke dingen te maken heeft, maar dat het ook universeel betekenis heeft.

Voor mij is het eerste feit van het menselijk bestaan het menselijk lichaam. Maar als je de realiteit van het menselijk lichaam omhelst, omhelst je sterfelijkheid, en dat is een heel moeilijk iets om te doen, omdat de zelfbewuste geest zich niet-bestaan kan voorstellen. Dat is onmogelijk.

Ik heb geen moreel plan, Ik ben een Canadees.

Iedereen die naar de bioscoop komt, brengt hun hele seksuele geschiedenis mee, hun literaire geschiedenis, hun filmgeletterdheid, hun cultuur, hun taal, hun religie, wat ze ook hebben. Dat kan ik onmogelijk allemaal manipuleren, en dat wil ik ook niet.

Ik observeer de wereld. Ik werd erin geboren, net als jij, en toen ontdekte ik dat er een aantal echt verontrustende aspecten waren aan het leven, zoals het feit dat je niet eeuwig zou leven - dat stoorde me.

Weet je nog toen je erachter kwam dat je niet eeuwig zou leven? Mensen praten hier niet over, maar iedereen moest het doormaken omdat je niet met die kennis geboren bent.

Het proces van het maken van een film is uitgebreid in termen van inspanning en tijd voor de regisseur, het doen van commentaren voor de DVD bijvoorbeeld, het afmaken van verwijderde scènes zodat ze op de DVD kunnen zijn, en het doen van dingen zoals een webblog.

Hoe unieker je film is en hoe ongewoon het is en hoe moeilijk het is, hoe moeilijker het is om het te financieren. Dat is waarom veel goede filmmakers televisie maken. Ze maken HBO Films.

Laten we het zo zeggen, toen ik castte, castte ik eerst Viggo en vond toen iemand die zijn vrouw kon spelen, in plaats van andersom. Dus voor mij is hij nog steeds de hoofdrolspeler.

Als je in de modder zit, zie je alleen maar modder. Als je er op de een of andere manier boven kunt zweven, zie je nog steeds de modder, maar je ziet het vanuit een ander perspectief. En je ziet ook andere dingen. Dat is de troost van de filosofie.

Mijn tandarts zei laatst tegen me: Ik heb genoeg problemen in mijn leven, dus waarom zou ik je films zien?

Ik heb geen regels. Voor mij is het een hele ervaring om een film te maken. Het kost veel tijd en Ik wil dat er veel dingen in zitten. Je wilt dat elke opname in de film resonantie heeft en dat het iets is dat je een tweede keer kunt zien, en dan wil ik dat het iets is dat je 10 jaar later kunt zien, en het wordt een andere film, omdat je een ander persoon bent. Dus dat betekent dat Ik wil dat het diep is, niet op een pretentieuze manier, maar ik denk dat ik kan zeggen dat ik pretentieus ben in dat ik doe alsof. Ik heb de ambitie dat de film veel complexe reacties zal oproepen.

De manier waarop een kind de wereld ontdekt, repliceert voortdurend de manier waarop de wetenschap begon. Je begint te merken wat er om je heen is en je wordt erg nieuwsgierig naar hoe dingen werken. Hoe dingen met elkaar samenhangen. Het is net zo eenvoudig als het zien van een bug die je intrigeert. Je wilt weten waar het ' s nachts naartoe gaat; wie zijn vrienden zijn; wat het eet.

Kunstvormen uit het verleden werden echt als elitair beschouwd. Bach componeerde niet voor de massa, Beethoven ook niet. Het was altijd voor beschermheren, aristocraten en royalty. Nu hebben we een soort Democratische versie daarvan, dat wil zeggen dat het publiek zo versplinterd is in zijn belangen.

Als ik Kunst Maak, heb ik absoluut geen sociale verantwoordelijkheid. Het is als dromen.

Ik zie horrorfilms als kunst, als confrontatiefilms.

Technologie zijn wij. Er is geen scheiding. Het is een zuivere uitdrukking van menselijke creatieve wil. Het bestaat nergens anders in het universum. Daar ben ik vrij zeker van.

Het idee van een massaal publiek was eigenlijk een uitvinding van de Industriële Revolutie.

Je moet in God geloven voordat je kunt zeggen dat er dingen zijn die de mens niet mocht weten. Ik denk niet dat er iets is wat de mens niet mocht weten. Er zijn gewoon domme dingen die mensen niet zouden moeten doen.

Ziet u, U kunt niet herschrijven, want herschrijven is bedriegen en liegen, en u verraadt uw eigen gedachten. Om de stroom en het ritme te heroverwegen, het uit de woorden vallen, is verraad, en het is een zonde, Martin, Het is een zonde. Hank (Kerouac) aan Martin (Ginsberg) in de film Naked Lunch

Elk kind heeft een ander niveau van expertise en sommige van hen zijn erg rauw en onervaren en sommige zijn ongelooflijk volwassen en ervaren. Dus je moet gewoon gaan met wat ze zijn in plaats van een abstracte techniek die je gaat proberen toe te passen op hen.

Alle stereotypen blijken waar te zijn. Dit is een gruwelijk iets in het leven. Al die dingen waar je als jongeling tegen vocht: je begint te beseffen dat het stereotypen zijn omdat ze waar zijn.

Maar met mijn laatste film, Spider, was het pijn. Het geld verdween altijd, niemand werd betaald, het was erg moeilijk - en het leidt natuurlijk erg af van het proces van het maken van de film. Dus ik denk dat de dingen steeds moeilijker worden.

Nee, Ik heb eerder seksscènes gedaan, zoals in video.

Ik denk niet dat seks en geweld ooit hebben voorkomen dat een film mainstream is.

Als we het over geweld hebben, hebben we het over de vernietiging van het menselijk lichaam, en dat verlies ik niet uit het oog. Over het algemeen is mijn filmmaken vrij lichaamsgericht, want wat je fotografeert zijn mensen, lichamen.

Ik werk bijvoorbeeld niet met William Hurt op dezelfde manier als met Viggo. Het zijn verschillende jongens en ze werken op verschillende manieren. Dus een goede gevoelige regisseur heeft zijn algemene stijl en techniek en persoonlijkheid die hij gebruikt, maar je legt dat niet op aan de acteurs.

Ik had nooit gedacht dat ik hetzelfde deed als regisseurs als John Carpenter, George Romero en soms zelfs Hitchcock, ook al ben ik soms vergeleken met die andere jongens. We willen een ander spel.