John James Audubon beroemde citaten

Jagen, vissen, tekenen en muziek bezetten mijn elk moment. Cares ik wist het niet, en gaf niets om hen.

Een echte natuurbeschermer is een man die weet dat de wereld niet door zijn vaders wordt gegeven, maar geleend van zijn kinderen.

In mijn diepste moeilijkheden rukte ik me vaak los van de mensen om me heen en trok me terug naar een afgelegen deel van onze nobele bossen.

Hoe slechter mijn tekeningen waren, hoe mooier de originelen verschenen.

Bevend bereikte ik de Niagara-watervallen en oh, wat een scène! Mijn bloed huivert nog steeds, hoewel ik geen lafaard ben, over de grootsheid van de scheppende macht; en ik staarde onbeweeglijk naar deze nieuwe vertoning van de onweerstaanbare kracht van een van zijn elementen.

Grote mannen tonen beleefdheid op een bepaalde manier; een glimlach is voldoende om u te verzekeren dat u welkom bent en hun bezigheden te houden alsof u een lid van de familie bent.

Ik heb nooit voor een dag opgegeven luisteren naar de liederen van onze vogels, of kijken naar hun eigenaardige gewoonten, of het afbakenen van hen op de beste manier die ik kon.

[Tekenen moet] een reis van plezier zijn. Elke stap moet aan de zienswijze van de reizigers objecten presenteren die buitengewoon interessant zijn, gevarieerd in hun uiterlijk en zo aantrekkelijk zijn dat elk individu dat aldus gelukkig wordt gebruikt, het verlangen opwekt om alles te weten met betrekking tot alles wat hij ziet.

Als de vogel en het boek het niet eens zijn, geloof dan de vogel.

De aard van de plaats...of het nu hoog of laag is, vochtig of droog, of het nu naar het noorden of zuiden hellend is, of hoge bomen of lage struiken draagt...geeft over het algemeen een hint over de bewoners.

Maar hoop zijn verlegen vogels die op grote afstand vliegen, zelden bereikt door de beste geweren.

Bijna elke dag, in plaats van naar school te gaan, ging ik naar de velden, waar ik mijn dag doorbracht.

Een goede tekenaar zijn was voor mij een zegen.

. . .de onverschillig gekopieerde natuur is veel superieur aan de beste idealiteiten.

Toen ik opgroeide, wilde ik graag kennis maken met de natuur.

Op 17 mei gingen de Delos op zee. Ik werd onmiddellijk getroffen door zeeziekte, die echter maar een korte tijd duurde. Ik bleef constant aan dek en dwong mezelf om te oefenen.

Bij de landing in New York kreeg ik de gele koorts. De vriendelijke man die het schip leidde dat me uit Frankrijk bracht, nam de leiding over me en plaatste me onder de hoede van twee Quaker-dames. Aan hun bekwame en onvermoeibare zorg kan ik gerust zeggen dat ik mijn leven te danken heb.

Als ik driehonderd goede substantiële namen van personen, of lichamen of instellingen kan verkrijgen, kan ik niet nalaten goed te doen voor mijn familie, hoewel ik mijn leven moet opgeven voor het succes ervan, en vele droevige verbijsteringen moet ondergaan en misschien nooit meer mijn eigen geliefde Amerika zal zien.

Ik kan nauwelijks een draaglijke Engelse brief schrijven. Ik weet dat ik geen geleerde ben, maar ondertussen ben ik me ervan bewust dat niemand die leeft beter weet dan ik de gewoonten van onze vogels.

Een spottende vogel neemt regelmatig zijn toevlucht tot de zuidelijke hoek van een schoorsteentop en begroet ons met de zoetste noten vanaf de opkomst van de maan tot ongeveer middernacht.

Ik verlang er immers naar om weer in Amerika te zijn, nee, als ik naar huis kan gaan om niet meer naar Europa terug te keren, lijkt het mij dat ik ooit meer gemoedsrust en zelfs lichamelijk comfort zal genieten dan ik in enig deel van de wereld daarbuiten kan ontmoeten.

Op een dag ving ik Vier dolfijnen, hoeveel heb ik naar deze prachtige wezens gestaard... toen ze hun tint veranderden in twintig variëteiten van de rijkste rangschikking van tinten.

Godzijdank heeft het de hele dag geregend. Ik zeg dank God, hoewel regen geen zeldzaamheid is, want het is de plicht van ieder mens om dankbaar te zijn voor wat er ook gebeurt door de wil van de Almachtige Schepper; toch was het voor niemand van mijn partij zo aangenaam als een mooie dag zou zijn geweest.

Mijn tekeningen werden in eerste instantie geheel in aquarellen gemaakt, maar ze wilden zachtheid en veel afwerking.

Gedurende al die jaren bestond er in mij een neiging om de natuur te volgen in haar wandelingen.

Ik ben er volledig van overtuigd dat we allemaal samen naar Europa moeten gaan en moeten werken als een gevestigd partnerschap voor het leven, bestaande uit man, vrouw en kinderen.

Kijk naar die wilde eend terwijl hij op het meer zweeft; zie zijn verheven hoofd glinsteren met smaragdgroen, zijn amberkleurige ogen glinsterend in het licht! Zelfs op deze afstand heeft hij je gemarkeerd en vermoedt dat je geen goede wil jegens hem hebt, want hij ziet dat je een pistool hebt, en hij is vaak bang geweest door zijn verslag, of dat van iemand anders. De voorzichtige vogel trekt zijn voeten onder zijn lichaam, springt daarop, opent zijn vleugels en neemt met luide kwakzalvers afscheid van je.

Maar op het moment dat een vogel dood was, hoe mooi hij ook in het leven was geweest, werd het plezier van bezit voor mij afgestompt.

Hoe kan ik een klein boek maken, als ik genoeg heb gezien om een dozijn grote boeken te maken?

Omdat mijn vader vaak afwezig was bij de marine, liet mijn moeder me doen wat ik wilde.

Ik kan het niet helpen, maar denk dat een merkwaardige gebeurtenis is dit leven van mij

De handelszaak paste me niet.

Ik wou dat ik acht paar handen had en nog een lichaam om de exemplaren te schieten.

Uit de studeerkamer gescheurd te zijn, zou als de dood zijn geweest; mijn tijd was geheel met kunst bezig.

Wiskunde was zwaar, saai werk. Aardrijkskunde beviel me meer. Voor het dansen was ik erg enthousiast.