Philip Zimbardo beroemde citaten

Helden zijn gewone mensen wiens sociale actie buitengewoon is / die handelen wanneer anderen passief zijn, die EGO-centrisme opgeven voor sociaal-centrisme.

Wat mij dwars zit is het Internet en de elektronische technologische revolutie. Verlegenheid wordt deels aangewakkerd door zoveel mensen die enorme hoeveelheden tijd alleen doorbrengen, geïsoleerd op e-mail, in chatrooms, wat hun face-to-face contact met andere mensen vermindert.

Je bent niet dezelfde persoon die alleen werkt als in een groep; in een romantische setting versus een educatieve; wanneer je met goede vrienden of in een anonieme menigte bent; of wanneer je naar het buitenland reist als wanneer je thuis bent.

Helden zijn degenen die op de een of andere manier de kracht van de situatie kunnen weerstaan en handelen uit nobele motieven, of zich gedragen op manieren die anderen niet vernederen wanneer ze dat gemakkelijk kunnen.

Ik ben vooral geïnteresseerd in hoe en waarom gewone mensen ongewone dingen doen, dingen die vreemd lijken aan hun aard. Waarom doen goede mensen soms slecht? Waarom doen slimme mensen soms domme of irrationele dingen?

Het kwaad is beter weten, maar bereidwillig slechter doen.

Vooroordelen en discriminatie zijn altijd een groot deel van mijn leven geweest. Toen ik zes was, werd ik in elkaar geslagen en werd ik dirty Jew boy genoemd omdat ze dachten dat ik er Joods uitzag.

Ik zeg dat als je een held bent, het betekent dat je over de grens stapt en bereid bent om een offer te brengen, dus helden brengen altijd een offer. Helden nemen altijd een risico. Helden altijd afwijkend. Helden doen altijd iets dat de meeste mensen niet doen en we willen veranderen - Ik wil heldendom democratiseren om te zeggen dat ieder van ons een held kan zijn.

Situatievariabelen kunnen krachtige invloeden uitoefenen op menselijk gedrag, meer zodat we herkennen of erkennen.

Bedrijven die best practices modelleren, die de meest opstaande principes modelleren, eindigen als de meest winstgevende. Het is geen handel in winst versus principes.

Pestkoppen zijn vaak mensen die verlegen zijn en niet gemakkelijk vrienden kunnen maken, dus, zoals het thema van de film 'A Bronx Tale' ons vertelt, is het beter om gevreesd te worden als je niet geliefd kunt worden.

Dat menselijk gedrag meer wordt beïnvloed door dingen buiten ons dan van binnen. De situatie is de externe omgeving. De innerlijke omgeving is genen, morele geschiedenis, religieuze training.

Veel sekten beginnen met hoge idealen die worden gecorrumpeerd door leiders of hun raad van adviseurs die machtshongerig worden en het leven van leden domineren en controleren. Geen enkele groep met hoge idealen begint als een sekte; ze worden één wanneer hun dwalende wegen worden blootgelegd.

Ik ben in 1972 begonnen met het bestuderen van verlegenheid bij volwassenen. Verlegenheid werkt op zoveel verschillende niveaus. Uit dat onderzoek kwam de Stanford shyness clinic in 1977.

Meerderheidsbeslissingen worden meestal genomen zonder de systematische denk-en kritische denkvaardigheden van de individuen in de groep te betrekken. Gezien de kracht van de normatieve kracht van de groep om de meningen van de volgelingen die zich aanpassen zonder na te denken, vorm te geven, worden ze vaak voor de hand genomen. De hardnekkige minderheid dwingt de anderen om de relevante informatie aandachtiger te verwerken. Onderzoek toont aan dat de beslissingen van een groep als geheel bedachtzamer en creatiever zijn wanneer er een afwijkende minderheid is dan wanneer deze afwezig is.

Het Stanford prison experiment kwam voort uit lesoefeningen waarin ik studenten aanmoedigde om de dynamiek van het gevangenisleven te begrijpen.

Het grootste geschenk dat je aan anderen en jezelf kunt geven, is tijd. Omarm het geschenk van tijd, of je het nu geeft of ontvangt.

De strategie van de duivel voor onze tijd is om het menselijk bestaan te bagatelliseren en ons van elkaar te isoleren terwijl we de illusie creëren dat de redenen tijdsdruk, werkeisen of economische angsten zijn.

Waar kun je purpose vinden? Net als succes en geluk, bestaat ons doel in het heden, en we streven voortdurend naar de toekomst om het te behouden. Waar we naar streven is aan ieder van ons. Het belangrijkste is dat we naar iets streven.

Dit is de vrouw die de Stanford gevangenis studie stopte. Toen ik zei dat het uit de hand liep, was ik de gevangenisdirecteur. Ik wist niet dat het uit de hand liep. Ik was totaal onverschillig. Ze kwam naar beneden, zag dat gekkenhuis en zei: "Weet je wat, het is verschrikkelijk wat je die jongens aandoet. Het zijn geen gevangenen, het zijn geen bewakers, het zijn jongens, en jij bent verantwoordelijk."En ik beëindigde de studie de volgende dag. Het goede nieuws is dat ik volgend jaar met haar getrouwd ben.

De meesten van ons verschuilen zich achter egocentrische vooroordelen die de illusie wekken dat we speciaal zijn. Deze zelfbedienende beschermende schilden laten ons geloven dat ieder van ons boven het gemiddelde staat op elke test van zelfintegriteit. Te vaak kijken we naar de sterren door de dikke lens van persoonlijke onkwetsbaarheid, terwijl we ook naar beneden moeten kijken naar de gladde helling onder onze voeten.

Maatschappelijke verwachtingen doen er weinig toe; persoonlijke verwachtingen doen er enorm toe.

Door de gevangenisstudie werd ik me echt meer bewust van de centrale rol van macht in ons leven. Ik werd me meer bewust van de kracht die ik als leraar heb. Ik begon bewust dingen te doen om het negatieve gebruik van macht in de klas te minimaliseren. Ik stimuleerde studenten om mij uit te dagen.

We willen geloven dat we goed zijn, dat we anders zijn, dat we beter zijn of dat we superieur zijn. Maar dit geheel van sociaal-psychologisch onderzoek-en er zijn natuurlijk nog veel meer experimenten naast die van mij en Milgram-toont aan dat de meerderheid van goede, gewone, normale mensen gemakkelijk kan worden verleid, verleid of geïnitieerd om zich te gedragen op manieren die ze zeggen dat ze nooit zouden doen. In 30 minuten stappen ze over die lijn.

Er was geen tijd voor reflectie. We moesten de gevangenen drie maaltijden per dag geven, omgaan met de instortingen van gevangenen, omgaan met hun ouders, een paroolcommissie leiden. De derde dag sliep ik in mijn kantoor. Ik was de hoofdinspecteur van de Stanford county jail geworden. Dat was wie ik was: ik ben helemaal geen onderzoeker. Zelfs mijn houding verandert-als ik door het gevangenisplein loop, loop ik met mijn handen achter mijn rug, wat ik nooit in mijn leven doe, zoals generaals lopen als ze troepen inspecteren.

Al jaren ben ik geïnteresseerd in een fundamentele vraag over wat ik de psychologie van het kwaad noem: Waarom doen goede mensen slechte daden? Ik ben al geïnteresseerd in die vraag sinds ik een klein kind was. Opgegroeid in het getto in de South Bronx, had ik veel vrienden die ik dacht dat het goede kinderen waren, maar om de een of andere reden belandden ze in ernstige problemen. Ze gingen naar de gevangenis, ze namen drugs, of ze deden vreselijke dingen met andere mensen. Mijn hele opvoeding was gericht op het proberen te begrijpen wat hen verkeerd had kunnen doen gaan.

Het "Lucifer-Effect" beschrijft het tijdstip waarop een gewoon, normaal persoon voor het eerst de grens tussen goed en kwaad overschrijdt om een kwade actie te ondernemen. Het vertegenwoordigt een transformatie van het menselijk karakter die significant is in zijn gevolgen. Dergelijke transformaties komen vaker voor in nieuwe omgevingen, in "totale situaties", waar sociale situatiekrachten krachtig genoeg zijn om persoonlijke eigenschappen van moraliteit, mededogen of gevoel voor rechtvaardigheid en eerlijk spel te overweldigen of Tijdelijk opzij te zetten.

In zekere zin lijkt de Stanford prison study meer op een Grieks drama dan op een traditioneel experiment, in die zin dat we de mensheid hebben, vertegenwoordigd door een stel goede mensen, tegenover een kwaad producerende situatie. De vraag is, overweldigt de goedheid van de mensen de slechte situatie, of overweldigt de slechte situatie de goede mensen?

We denken allemaal graag dat de grens tussen goed en kwaad ondoordringbaar is-dat mensen die vreselijke dingen doen, zoals moord, verraad of ontvoering plegen, aan de kwade kant van deze grens staan, en de rest van ons zou die nooit kunnen overschrijden. Maar het Stanford gevangenis Experiment en de Milgram studies onthulden de doorlaatbaarheid van die lijn. Sommige mensen zijn alleen aan de goede kant omdat situaties hen nooit hebben gedwongen of verleid om over te steken.

Als je iemand wilt veranderen, moet je de situatie veranderen.

De wereld is, was, zal altijd gevuld zijn met goed en kwaad, want goed en kwaad is de yin en yang van de menselijke conditie.

Onze tijd is kort en het zal voorbijgaan, wat we ook doen. Laten we dus een doel hebben om het uit te geven. Laten we het zo besteden dat onze tijd van belang is voor ieder van ons, en van belang is voor iedereen wiens leven we raken.

De grens tussen goed en kwaad is doorlaatbaar en bijna iedereen kan ertoe worden gebracht deze te overschrijden wanneer hij onder druk wordt gezet door situatiekrachten.

We denken graag dat er een kern van de menselijke natuur is-dat goede mensen geen slechte dingen kunnen doen, en dat goede mensen slechte situaties zullen domineren. In feite, als we kijken naar de Stanford gevangenis studies, dat we goede mensen in een slechte plaats zetten, en we zagen Wie won. Nou, de droevige boodschap in dit geval is dat de slechte plaats gewonnen heeft over de goede mensen.

Pestkoppen kunnen de daders van het kwaad zijn, maar het is het kwaad van passiviteit van al diegenen die weten wat er gebeurt en nooit ingrijpen dat dergelijk misbruik bestendigt.

We kunnen aannemen dat de meeste mensen meestal morele wezens zijn. Maar stel je voor dat deze moraal is als een versnelling die soms wordt geduwd in neutraal. Als dat gebeurt, wordt de moraal losgelaten. Als de auto toevallig op een helling staat, gaan Auto en bestuurder steil bergafwaarts. Het is dan de aard van de omstandigheden die de resultaten bepaalt, niet de vaardigheden of bedoelingen van de bestuurder.

Jongens hebben 30 procent meer kans dan meisjes om de school te verlaten. In Canada stoppen vijf jongens voor elke drie meisjes. Meisjes presteren nu beter dan jongens op elk niveau, van de basisschool tot de graduate school.

Wat gebeurt er als goede mensen in een slechte plaats worden geplaatst? Triomferen ze of domineert de situatie hun verleden en moraal?

Ideeën voor mijn eerste experimenten met menselijke agressie kwamen uit discussies die we hadden in een onderzoeksseminar over William Goldings 'Lord of the Flies'.'

Carrières in vrijwel alle academische disciplines worden bevorderd door een superster te zijn die meer over één onderwerp weet dan wie dan ook ter wereld.

Tijdsperspectief is een van de krachtigste invloeden op al het menselijk gedrag. We proberen te laten zien hoe mensen bevooroordeeld raken om uitsluitend verleden -, heden-of toekomstgericht te zijn.

Het niveau van verlegenheid is de afgelopen tien jaar dramatisch gestegen. Ik denk dat verlegenheid een index is van sociale pathologie in plaats van een pathologie van het individu.

Mijn vroege jeugd heeft me voorbereid om sociaal psycholoog te worden. Ik groeide op in een getto in de South Bronx in een zeer arm gezin. Van Siciliaanse afkomst was ik de eerste persoon in mijn familie die de middelbare school afmaakte, laat staan naar de universiteit ging.

Door persoonlijk gekwetst te worden, ontstond er een nieuwsgierigheid naar hoe dergelijke overtuigingen worden gevormd.

Men kan niet bewust leven zonder verstrikt te raken in psychologische processen die om ons heen zijn.

Menselijk gedrag is ongelooflijk buigzaam, plastic.

We willen geloven in de essentiële, onveranderlijke goedheid van mensen, in hun vermogen om externe druk te weerstaan, in hun rationele beoordeling en vervolgens afwijzing van situationele verleidingen. We investeren de menselijke natuur met goddelijke eigenschappen, met morele en rationele vermogens die ons zowel rechtvaardig als wijs maken. We vereenvoudigen de complexiteit van de menselijke ervaring door een schijnbaar ondoordringbare grens te leggen tussen goed en kwaad.

Angst is het psychologische wapen van de staat om burgers bang te maken om hun fundamentele vrijheden en de bescherming van de rechtsstaat op te offeren in ruil voor de veiligheid die door hun almachtige regering wordt beloofd.

Voordat ik wist dat een man een man kon doden, omdat het de hele tijd gebeurt. Nu Weet ik dat zelfs de persoon met wie je eten hebt gedeeld, of met wie je hebt geslapen, zelfs hij je zonder problemen kan doden. De naaste buur kan je doden met zijn tanden: dat is wat ik heb geleerd sinds de genocide, en mijn ogen kijken niet meer hetzelfde naar het gezicht van de wereld.

... In tegenstelling tot de" banaliteit van het kwaad", die stelt dat gewone mensen verantwoordelijk kunnen zijn voor de meest verachtelijke daden van wreedheid en vernedering van hun medemensen, stel ik de" banaliteit van heldendom", die de vlag ontvouwt van de heldhaftige Everyman en Everywoman die gehoor geven aan de oproep tot dienstbaarheid aan de mensheid wanneer hun tijd komt om te handelen. Als die bel gaat, weten ze dat hij voor hen gaat. Het klinkt als een oproep om te handhaven wat het beste is in de menselijke natuur die boven de krachtige druk van de situatie en het systeem uitstijgt als de diepgaande bevestiging van de menselijke waardigheid tegenover het kwaad.