David Nicholls beroemde citaten

Je kunt je hele leven leven zonder te beseffen dat wat je zoekt recht voor je ligt.

Hier begint het allemaal. Alles begint hier, vandaag.

Koester je vrienden, blijf trouw aan je principes, leef hartstochtelijk en volledig en goed. Ervaar nieuwe dingen. Liefde en bemind worden, als je ooit de kans krijgt

Wat er morgen ook gebeurt, we hadden vandaag; en Ik zal het altijd onthouden

Afgunst was gewoon de belasting die je betaalde op succes.

Ze drinkt pinten koffie en schrijft kleine observaties en ideeën voor verhalen met haar beste vulpen op de linnen witte pagina ' s van dure notitieboeken. Soms, als het slecht gaat, vraagt ze zich af of wat ze gelooft dat een liefde voor het geschreven woord is echt gewoon een fetisj voor briefpapier is.

'Just kidding' was precies wat mensen schreven als ze elk woord meenden.

Af en toe, heel af en toe, bijvoorbeeld om vier uur ' s middags op een natte zondag, voelt ze zich in paniek en bijna ademloos van eenzaamheid. Een of twee keer is bekend dat ze de telefoon opneemt om te controleren of deze niet kapot is. Soms denkt ze hoe leuk het zou zijn om wakker te worden door een telefoontje in de nacht: â€stap nu in een taxi’ of â€Ik moet je zien, we moeten praten’. Maar op de beste momenten voelt ze zich als een personage in een Muriel Spark-roman-onafhankelijk, boekenachtig, scherpzinnig, stiekem romantisch.

Het is beter om goed en moedig en moedig te zijn en het verschil te maken. Niet de wereld precies veranderen, maar het stukje om je heen

Als je een geheim moet bewaren, is dat omdat je het in de eerste plaats niet zou moeten doen

Ik heb me aangemeld voor de Universiteit van het leven. Ik heb de cijfers niet gehaald.

Hij wilde het leven zo leven dat als een foto willekeurig werd genomen, het een coole foto zou zijn.

Het zou ongepast, onwaardig zijn om op 38-jarige leeftijd vriendschappen of liefdesrelaties te sluiten met de vurigheid of intensiteit van een 22-jarige. Zo verliefd worden? Gedichten schrijven? Huilen bij popliedjes? Mensen in fotobooths slepen? Een hele dag om een compilatie tape te maken? Mensen vragen of ze je bed willen delen, alleen voor gezelschap? Als je Bob Dylan of TS Eliot citeerde of, God verhoede het, Brecht tegen iemand tegenwoordig zouden ze beleefd glimlachen en rustig achteruit stappen, en wie zou het hen kwalijk nemen? Belachelijk, op 38, om te verwachten dat een lied of boek of film je leven zal veranderen.

Nee, vrienden waren als kleren: prima zolang ze het volhielden, maar uiteindelijk droegen ze dun of je groeide er uit.

Ik denk dat ik schrijver werd omdat ik brieven schreef aan mijn vrienden, en ik hield ervan om ze te schrijven. Ik hield van het idee dat je tekens op een pagina kunt zetten en het kunt verzenden, en twee dagen later lacht iemand ergens anders in de wereld.

Een scenario is eigenlijk een handleiding, en het kan op een aantal manieren worden geïnterpreteerd. De casting, de keuze van de locatie, de kostuums en make-up, het lezen van een regel of de nadruk van een woord door de acteurs, de keuze van de lens en het tempo van het knippen - dit maken allemaal deel uit van de vertaling.

Nou, ik vind Hollywood helemaal geen vies woord, Ik hou van veel Hollywoodfilms.

Ik was altijd geneigd te geloven dat veroudering een langzaam en geleidelijk proces was, het kruipen van een gletsjer. Nu realiseer ik me dat het in een haast gebeurt, zoals sneeuw die van een dak valt.

De eerste dagen van elke relatie worden onderbroken door een reeks eerste dingen - eerste gezicht, eerste woorden, eerste lach, eerste kus, eerste naaktheid, enz., met deze gedeelde bezienswaardigheden steeds meer gespreid en onschadelijk als dagen veranderen in jaren, totdat je uiteindelijk overblijft met een eerste bezoek aan een National Trust-eigendom of iets dergelijks.

Ik vind het nog steeds absurd moeilijk om me op een roman te concentreren als er een telefoon of computer bij de hand is; Ik heb ze als luidruchtige huisdieren buiten de kamer gesloten.

Een adaptatie leidt de bioscoopbezoeker naar het origineel om uit te vinden wat ze missen en als ze het boek al kennen, kan het nog steeds een thema, een personage, een idee verlichten.

Ik heb veel van F. Scott Fitzgerald gelezen. Ik hou van' Tender is the Night', en de sfeer van gedoemde romantiek. Hij was een van de grootste proza stylisten, met een wonderbaarlijk heldere maar lyrische kwaliteit.

Op de universiteit schreef ik domme schetsen en monologen, maar nooit fictie.

Ik ben maar één keer op straat herkend. In Zweden, vreemd genoeg.

Er is iets onnatuurlijks aan een vrouw die baby 's vindt of, meer specifiek, een gesprek over baby' s, saai. Ze zullen denken dat ze bitter, jaloers, eenzaam is. Maar ze is het ook beu dat iedereen haar vertelt hoe gelukkig ze is, met al die slaap en al die vrijheid en vrije tijd, de mogelijkheid om op dates te gaan of in een oogwenk naar Parijs te gaan. Het klinkt alsof ze haar troosten, en ze heeft hier een hekel aan en voelt zich erdoor betutteld.

Maar hoe kun je niet van muziek houden? Dat is hetzelfde als niet van eten houden! Of seks!

Het is het gezicht zelf dat ik liefheb, niet dat gezicht op achtentwintig of vierendertig of drieënveertig. Het is dat gezicht.

Vanuit een evolutionair oogpunt dienen de meeste emoties - angst, verlangen, woede - een praktisch doel, maar nostalgie is een nutteloos, nutteloos ding omdat het een verlangen is naar iets dat permanent verloren is gegaan . . . .

Ik was echt een vreselijke acteur. Ik deed het al jaren in mijn twintiger jaren omdat het was alsof ik weer op de universiteit zat.

De meeste boeken en films waar ik van hou lopen tussen romantiek en cynisme, en ik wilde 'op een dag' op die lijn blijven. Ik wilde het bewegen, maar zonder manipulatief te zijn.

Ik ben al een dwangmatige lezer zolang ik me kan herinneren.

Het is zo moeilijk voor boeken om van start te gaan. Je geeft jaren van je leven aan iets dat waarschijnlijk niet zal gebeuren, dus als het gebeurt, voelt het een beetje onrechtvaardig.

Als romanschrijver heb ik ongelooflijk veel geluk dat ik mijn brood verdien, maar dat betekent niet dat ik niet om vier uur ' s morgens wakker lig en me zorgen maak.

Ik identificeerde me met Pip van 'Great Expectations', vooral toen ik jonger was; ik had dezelfde soort gaucheness en onzekerheid.

Ik werk drie dagen thuis en twee dagen in de British Library of de London Library, alleen maar om het huis uit te gaan en me voor de kinderen te verbergen.

David Holdaway was mijn artiestennaam. Ik was acht jaar acteur in de jaren ' 90. Ik moest mijn naam veranderen omdat er nog een David Nicholls was, en ik dacht dat als ik het veranderde in de naam van mijn moeder, ze zou worden aangeraakt.

Toen ik acteur was, werkte ik met veel mannen die al vroeg een beetje succes hadden, die er erg goed uitzagen, die plotseling een beetje geld verdienden en die geen schaamte voelden - en dat hadden ze ook niet moeten doen - over het hebben van een leuke tijd.

Er is geen tekort aan weeskinderen in de 19e-eeuwse literatuur, maar het is moeilijk om een enkele gelukkige, communicatieve, functionele ouderlijke relatie te vinden in het geheel van 'grote verwachtingen', zelfs onder de minder belangrijke personages.

Als er iets is waar ik graag beter in wil worden in mijn schrijven, dan is het het schrijven van proza in tegenstelling tot het schrijven van dialoog.

Ik zou nooit klagen over' een dag ' opstijgen, maar het maakte me pijnlijk zelfbewust voor een lange tijd.

Ik denk dat ik waarschijnlijk behoorlijk sentimenteel ben; ik hou van grote emotionele verhalen, Ik hou ervan om door dingen bewogen te worden, maar ik denk dat ik me erg schaam voor sentiment. Ik schaam me voor corniness.

Ik hou van Billy Wilder, en ik hou van de manier waarop zijn films heel ontroerend en heel ontroerend en heel romantisch kunnen zijn, en tegelijkertijd is er altijd een beetje cynische ondertoon, er is altijd iets dat dingen ondermijnt.

Scenario schrijven gaat altijd over wat mensen zeggen of doen, terwijl goed schrijven gaat over een denkproces of een abstract beeld of een interne monoloog, die niet op het scherm werkt.

Ik schrijf meestal op een computer-tenzij ik vast kom te zitten, op welk punt ik overschakel om met de hand te schrijven. Ik denk dat dat gebruikelijk is onder schrijvers als ze ergens in de hoek worden gedreven.

Angst en angst zijn grote motivatoren voor mij.

Dit klinkt misschien heel dwaas, maar toen ik in 1988 naar Edinburgh kwam, had ik bijna mijn hele leven ten zuiden van Bristol gewoond, en ik was gewoon verbaasd dat een stad als Edinburgh eigenlijk op de Britse eilanden lag.

Ik weet dat voor elke lezer die de gewoonte heeft verloren of de tijd niet kan vinden, er mensen zijn die nooit van lezen hebben genoten en de waarde van literatuur in twijfel trekken, hetzij als entertainment of onderwijs, of geloven dat een liefde voor boeken, en van fictie in het bijzonder, sentimenteel of frivool is.

Het feit was dat ik van mijn vrouw hield in een mate die ik onmogelijk kon uitdrukken, en dat deed ik zelden.

Voor het grootste deel van mijn jeugd bezocht ik de plaatselijke bibliotheek drie of vier keer per week, gebogen in de stapels op een schuimrubber kruk en verslond kinderfictie, klassiekers, obscene thrillers, horror en sci-fi, boeken over cinema en origami en natuurgeschiedenis, tot het punt waar mijn ouders me aanmoedigden om iets minder te lezen.

Lees een boek op de juiste leeftijd en het blijft je leven lang bij.