George Weigel beroemde citaten

Democratie is altijd een onvoltooid experiment, het testen van het vermogen van elke generatie om vrijheid nobel te leven.

Plotseling was hier deze enigszins roly-poly oudere, Noord-Italiaanse Boer op de stoel van Sint - Pieter en hij was toegankelijk-en hij maakte zichzelf toegankelijk, hij ging naar gevangenissen, hij ging naar ziekenhuizen, hij ging naar het heiligdom van Loreto.

In de Katholieke kijk op de dingen is abortus een kwestie van rechtvaardigheid, geen kwestie van seksuele moraal... het is een burgerrechtenkwestie, misschien wel de grootste burgerrechtenkwestie van onze tijd.

Wees de kerk - dat wil zeggen, Wees een evangelische beweging die de wereld vertelt over Gods hartstochtelijke liefde voor de mensheid. Dat, niet institutioneel onderhoud, is waar de kerk voor is. Als de kerk dat is en dat doet, bloeit ze...

Optimisme en pessimisme zijn louter zaken van optiek, van hoe je naar dingen kijkt, en dat kan van dag tot dag veranderen, of met een nieuw recept voor je bril - of met een nieuwe set ideologische filters.

Ideeën hebben gevolgen en slechte ideeën kunnen dodelijke gevolgen hebben.

Een theologische tijdbom, klaar om af te gaan met dramatische gevolgen.

Het pausdom is een onmogelijke taak. Het beste wat katholieken voor de paus kunnen doen, is voor hem bidden.

Vrijheid die morele waarheid mist, wordt zijn eigen ergste vijand.

In de kerk wordt de transformerende kracht van de Eucharistie ervaren door de waardige viering van de Heilige Mis, en mensen worden daardoor gemachtigd tot zending.

De echte uitdaging voor de rijke jongeman was niet alleen het opgeven van zijn bezittingen, maar het opgeven van zichzelf. Het Laatste gebod dat Jezus zegt ("Kom, volg mij") is het gebod dat we zo vaak over het hoofd zien en denken dat hij Jezus moet hebben verlaten, simpelweg omdat hij zijn groene biljetten leuk vond.

De geschiedenis wordt op lange termijn gedreven door cultuur - door wat mannen en vrouwen eren, koesteren en aanbidden; door wat samenlevingen als waar en goed beschouwen, en door de uitdrukkingen die ze geven aan die overtuigingen in taal, literatuur en kunst; door wat individuen en samenlevingen bereid zijn hun leven op het spel te zetten.

De "ontmoeting" met de mensen in de periferie is bedoeld om hen in de cirkel van gemeenschappelijke zorg en zorg te trekken - die oproep tot ontmoeting is, om een favoriete wereld van Johannes Paulus II te gebruiken, een oproep tot solidariteit. En dat betekent, zo lijkt het mij, agressieve Katholieke inspanningen om de armen te bekrachtigen - en een diepgaande Katholieke uitdaging voor al die culturele krachten die stabiele gezinnen uithollen, die de basisscholen zijn waar we leren verantwoordelijkheid te nemen voor ons leven, wat de hoogste uitoefening van vrijheid is.

De wereld heeft een dominee nodig, of hij het nu weet of niet.

Op dezelfde manier is het nieuwe en strenge Ultramontanisme aan de Katholieke linkerzijde - waarin zelfs de mildste vragen over hoe de dingen in dit pontificaat werken worden veroordeeld als verraderlijke ontrouw - een belediging voor het open gesprek waarvoor de paus [Franciscus] heeft opgeroepen.

Vitale parochies gebouwd op de Bijbel en de sacramenten, toegewijd aan het evangeliseren van hun buurten, zullen blijven bloeien. De armen zullen gediend worden, de zieken genezen en de stervenden getroost. Niets van dat gaat veranderen, en ik durf te wedden dat het beter gaat worden.

[Jezus Christus aan Paus Franciscus] is de Heer met wie hij elke dag urenlang in gebed spreekt. De Verrezene die zijn hand uitstak, zijn leven aanraakte en hem tot zending riep.

Franciscus communiceert de pastorale omhelzing van de kerk, de breedte en inclusiviteit van het katholicisme gesymboliseerd door de Bernini colonnade rond het Sint-Pietersplein, op een krachtige manier.

The Guardian is een van de meest consequent anti-katholieke kranten ter wereld.

De belangrijkste benoeming die Paus Franciscus heeft gedaan, is de benoeming van de Australische kardinaal George Pell als financieel toezichthouder van het Vaticaan.

De kerk biedt het medicijn van de goddelijke barmhartigheid aan, zodat genezen zielen de waarheid kunnen begrijpen die hen zal bevrijden in de volle betekenis van de menselijke vrijheid.

De paus spreekt met grote passie over de schaamte die we allemaal zouden moeten voelen wanneer, zoals hij het uitdrukt, "een man niet de waardigheid heeft om brood te verdienen voor zijn gezin", maar wordt veranderd in een perifere persoon, een welzijnscliënt, een afhankelijke.

Meer proactieve Vaticaanse communicatie zou hier misschien iets aan kunnen doen, maar wanneer de Heilige Stoel voortdurend in de mode is van: "nee, wat de paus echt bedoelde was . . . "de wedstrijd is al grotendeels verbeurd.

De kolossale puinhoop in de financiën van het Vaticaan die [Paus] Franciscus heeft geërfd, is opgeruimd en opgeruimd. Echte budgettering en boekhoudprocedures zijn aanwezig; dat zijn echte professionals, niet iemands neef.

Maar uit de context gerukt, ["Wie ben ik om te oordelen?"frase] is een all-purpose filter geworden waardoor al het andere - inclusief de meervoudige herbevestigingen van de paus van Humanae Vitae, Paulus VI' s encycliek over de moreel geschikte middelen van gezinsplanning - uit het beeld wordt gehaald.