Robin Wasserman beroemde citaten

Je realiseert je niet eens dat je in een voor leeft totdat je op een dag wakker wordt en jezelf in een na vindt.

Ik verlangde ernaar om terug te keren naar die bloedige rivieroever, om mezelf in het pad van de laatste pijl te werpen, om onwetend te sterven, en dus verliefd. Beter gedood te worden door een pijl dan door de woorden van degene die ik het meest vertrouwde.

Nu bestond ik uitsluitend dankzij de kwantumparadox, mijn brein een verzameling qubits in kwantumsuperpositie, die waarheden en herinneringen coderen, verbeelding en irrationaliteit in tegengestelde, tegenstrijdige toestanden die bestonden en niet bestonden, allemaal tegelijkertijd.

En weet je wat? Als er een God is, en het is diezelfde God die zo graag tempels wil laten bouwen ter ere van zijn grootheid, en oorlogen om hem uitgevochten hebben, en mensen die op hun knieën vallen en hem vertellen wat een wonderbaar, prachtig wezen hij is? Als dit almachtige, alwetende schepsel om de een of andere reden gewoon niet kan overleven zonder mijn aanbidding? Laat hem me dan wat bewijs geven. Of op zijn minst over zichzelf heen komen als ik besluit om wat te gaan halen.

Ze vragen hoe het universum is gerangschikt, filosofen, wiskundigen, en ze tekenen mooie foto ' s, onmogelijkheden op de pagina. Ze redden fenomenen door de ene lelijke leugen na de andere te vertellen, epicycles op epicycles, en de dwazen geven er niet om. Het is niet genoeg, zeg ik jullie, om te vragen hoe de kosmos is ontworpen. We moeten ons afvragen waarom.

The Waking Dark gaat over wat er gebeurt als iets de donkerste impulsen van een stad wakker maakt en ze op de wereld loslaat.

Voor mij ging het in de tienerjaren allemaal om het zoeken naar een plek voor mezelf, me afvragen waarom ik zo anders leek dan iedereen, me vooral afvragen waarom niemand voorbij de oppervlakte kon kijken en erachter kon komen wie ik echt eronder was.

Ga niet op donkere plekken kijken, want daar leven donkere dingen.

Tienerfictie zou over tieners moeten gaan - het maakt niet uit hoeveel argumenten er zijn over wat YA lit zou moeten zijn, dit lijkt het enige waar we het allemaal over eens kunnen zijn.

Ik probeer niet te veel na te denken over een publiek Wanneer ik het eerste concept van een boek schrijf - in dat stadium zou het vooruitzicht dat iemand leest wat ik heb geschreven genoeg zijn om me bang te maken om mijn laptop in brand te steken.

Ik ben niet een van die auteurs die beweert stemmen in mijn hoofd te horen of de personages door mij heen te laten spreken, wat dat ook moge betekenen.

Het enige gevaarlijker dan de bereidheid om de wet te negeren is het vermogen om het te veranderen.

Dat is het geheim. Het zou nooit bij Lia opgekomen zijn om te willen ontsnappen-maar dan wordt ze eruit gegooid. Het beste wat haar ooit is overkomen? Ik weet niet zeker of ze ja zou zeggen, omdat vergetelheid nogal aangenaam is, maar als je eenmaal beseft dat je Boliviaans bent geweest, is er geen weg meer terug. Je kunt niet un-weten wat je weet. Weet je?

Ik geloofde net zo veel in happily ever after als iedereen, omdat Jane Austen, Prince Charming en Hugh Grant me beloofden dat het kon gebeuren. Maar misschien was die bijzondere waan universeel.

Maar dingen vallen niet zomaar uit elkaar. Mensen breken ze.

Ik bracht het grootste deel van mijn tienerjaren door met proberen de regels van het leven te achterhalen, theorieën over waarom dingen gebeurden, waarom mensen zich gedroegen zoals ze deden, en meestal kwam ik tot de conclusie dat er ofwel geen regels waren, of dat de regels waardeloos waren. Het lezen van science fiction ging niet over mezelf voorstellen in een spannender leven vol avontuur, het ging over het vinden van een wereld waar dingen werkten zoals ik wilde.

Volledige onthulling: ik haat David met de passie van duizend vurige zonnen die allemaal tegelijkertijd naar supernova gaan

Ik had ook geen medelijden van iemand nodig, maar ik zou het met gratie aanvaarden, omdat ik goed opgeleid ben. Brutaliteit was een teken van zwakte. Grace kwam voort uit macht, de kracht om alles te accepteren en verder te gaan.

Ze hadden gevochten en elkaar bebloed, ze hadden geheimen bewaard, harten gebroken, gelogen, verraden, verbannen, ze waren weggelopen, afscheid genomen en gezworen dat het voor altijd was, en op de een of andere manier hadden ze zich hersteld, ze hadden vergeven, ze hadden het overleefd. Sommige fouten kunnen nooit worden opgelost - Sommige, maar niet alle. Sommige mensen kunnen niet weggedreven worden, hoe hard je het ook probeert. Sommige vriendschappen breken niet.

Niemand houdt van mij, " Hij eindigde aan het einde van een tien minuten durend medelijden feest. "kan je niet voorstellen waarom," mompelde Quinn. Ik veranderde mijn lach in een nephoest, wat een gênante zwakke poging tot subterfuge was als je bedenkt dat ik geen longen had.

Er zijn momenten waar je liever doorheen slaapt, van punt A naar punt B gaat zonder je bewust te zijn van de tijd die voorbijgaat of de gebeurtenissen die je van het heden naar de toekomst brengen. En het zijn vooral die momenten waarop het slimmer-veiliger-is om wakker te blijven.

Niet dat mijn armen moe worden of zo, maar..... hoe lang duurt de knuffelfase nog?

Een fundamentalist is iemand die wat hij gelooft wil vervangen door wat jij gelooft." En iemand die denkt dat hij de wil van God beter kent dan wie dan ook.

Ik moet waarschijnlijk beginnen met het bloed.

In dromen kun je alles worden wat je niet bent. Je kunt de meest fundamentele waarheden van je leven omkeren. Je kunt de dood proeven, het ultieme tegenovergestelde.

Vroeger was ik een obsessieve outliner - ik dacht dat schrijven zonder schets was als van een klif springen en een parachute bouwen op weg naar beneden.