Edmund Waller beroemde citaten

Illustere daden hoge vervoeringen doen bezielen, en elke overwinnaar creëert een muze.

Zijn koninkrijk kome!"Hiervoor bidden wij tevergeefs, tenzij hij in onze genegenheid regeert. Hoe lief was het om zo ' n koning te wensen, en geen gehoorzaamheid aan zijn scepter te brengen, wiens juk gemakkelijk is, en zijn last licht; zijn dienstvrijheid, en zijn oordelen recht.

De Leeuwerik die zich op hoge takken schuwt om te bouwen, haar nederige nest, ligt stil in het veld.

Thee helpt ons, onderdrukt de dampen die het hoofd binnendringt en houdt dat Paleis van de ziel sereen.

Geërgerde zeelieden vervloekten de regen, waarvoor arme herders tevergeefs baden.

Onder de tropen wordt onze taal gesproken, en een deel van Vlaanderen heeft ons juk ontvangen.

En houdt het paleis van de ziel.

Driemaal gelukkig is dat nederige paar, Onder het niveau van alle zorg! Over wiens hoofden die pijlen vliegen, van Triest wantrouwen en jaloezie.

Een smal kompas! en toch woonde daar al het goede en al het schone; Geef mij maar wat dit riband gebonden heeft, neem al de rest de zon gaat rond.

De zeeën zijn stil als de winden overgeven; zo kalm zijn wij als passies niet meer zijn!

Anderen gebruiken misschien de oceaan als hun weg; alleen de Engelsen maken er hun verblijfplaats van.

Sterker door zwakte, wijzer mensen worden.

Dichters verliezen de helft van de lof die ze hadden moeten krijgen, mocht het bekend zijn wat ze discreet smeren.

En als bleke ziekte binnenvalt, je zwakke deel, de breuken gemaakt, in die mooie accommodatie nog duidelijker, maken de heldere gast, je ziel, verschijnen.

Cirkel worden geprezen, niet zo overvloedig, in grootheid, maar de precies ronde.

Als zijn lengte niet als een verdienste wordt beschouwd, heeft hij geen andere.

De vrees voor God is vrijheid, vreugde en vrede; en doet alle kwalen die ons hier kwellen ophouden.

Fade, flowers, fade! De natuur zal het zo hebben; ' T is maar wat wij in onze herfst doen.

Gelukkig de onschuldige wiens gelijke gedachten vrij zijn van angst als van fouten.

Wat is het nut van Eden, van belofte of van beproeving, waar mensen geen God beschouwen dan belang?

Het lot van die adelaar en het mijne zijn één, die, op de schacht die hem deed sterven, een eigen veer zag, waarmee hij zo hoog wilde zweven.

De angst voor de hel, of het streven om gezegend te worden, smaakt te veel van privé-belang. Dit bewoog Mozes niet, noch de ijverige Paulus, die voor hun vrienden de ziel en alles in de steek liet.

Instemming in deugd breit uw harten zo snel, dat de knoop, ondanks de dood, nog steeds duurt; want zoals uw tranen en verdriet-gewonde ziel, goed bewijzen dat van uw kant deze band heel is, zo is alles wat we weten van wat ze hierboven doen, dat ze gelukkig zijn en dat ze liefhebben. Laat de donkere vergetelheid en het holle graf zich tevreden stellen met onze zwakke gedachten; goed gekozen liefde wordt nooit geleerd te sterven, maar met ons edelere deel valt de hemel binnen.

Liefhebben is geloven, hopen, weten; het is een essay, een voorproefje van de hemel beneden!

Het donkere huisje van de ziel, in beslag genomen en vervallen, laat nieuw licht binnen door de scheuren die de tijd heeft gemaakt.

Ga, lieve rose, vertel haar dat verspilt haar tijd en mij, dat nu ze weet, als ik haar lijken op jou, hoe lief en mooi ze lijkt te zijn.

Mochten we twisten verdragen en liefde beoefenen, dan zouden we het eens moeten zijn zoals engelen dat hierboven doen.

Het donkere huisje van de ziel, in beslag genomen en vervallen, laat nieuw licht binnen door de scheuren die de tijd heeft gemaakt. Sterker door zwakheid, wijzer mensen worden als ze naderen tot hun eeuwige thuis: het verlaten van de oude, beide werelden tegelijk ze zien dat Staan op de drempel van de nieuwe.

Wat een klein deel van de tijd delen ze, die zo wonderbaarlijk lief en mooi zijn!

Want alles wat we weten van wat de gezegende boven doen is dat ze zingen en dat ze liefhebben. Terwijl ik naar uw stem luister.

Muziek verzacht en ontwapent de geest zo dat geen pijl weerstand vindt.

Zo moet de schrijver, wiens producties met de vulgaire moeten worden genomen, van vulgaire vorm zijn.

Aan de mens, die in de avond gemaakt was, gaven de sterren de eerste vreugde; bewonderend, in de sombere schaduw, die kleine druppels licht.

Dichters die blijvend marmer zoeken, MOETEN in het Latijn of in het Grieks komen.

Zijn liefde tegelijk en vrees instrueren onze gedachten; als mens leed hij en als God onderwees hij.

De ketting die vastzit aan de troon van Jupiter, waar het weefsel van onze wereld van afhangt, één schakel opgelost, de hele schepping eindigt.

Geef ons genoeg, maar met een spaarzame hand.

Alle menselijke dingen van dierbare waarde hangen aan slanke touwtjes.

Wanneer religie zich met deugd verenigt, laat het een held als een engel schijnen.

Alles behalve één kun je herstellen; het hart dat je krijgt, keert niet meer terug.

Goden, die hun staat nooit veranderen, verschillen vaak van liefde en haat.

Maar ook de deugd, evenals de ondeugd, is bekleed met vlees en bloed.

Deugd is een sterkere bewaker dan koper.

Ingenieus tot hun ondergang, elk tijdperk verbetert de kunst en instrumenten van woede.

Gelukkig is zij die zich terugtrekt uit de wereld en met zich meedraagt wat de wereld bewondert.

Met wijsheid beladen; niet zoals boeken, maar zoals de praktijk onderwezen.

Terwijl we met haar praten, merken we geen gebrek aan dag, noch denken we dat het donker is.

Lampoons kunnen, net als squibs, een huidige vlam maken; maar tijd en donder hebben respect voor baaien.

Mijn vreugde, mijn verdriet, mijn hoop, mijn liefde, deed alles binnen deze cirkel bewegen!

Klein is de waarde van schoonheid uit het licht teruggetrokken: Bid haar naar voren te komen, laat zichzelf begeerd worden, en niet blozen om bewonderd te worden.