Isabelle Eberhardt beroemde citaten

Nu besef ik meer dan ooit dat ik nooit tevreden zal zijn met een zittend leven, dat ik altijd zal worden achtervolgd door gedachten aan een zonovergoten elders.

Hoe verder ik het verleden achter me laat, hoe dichter ik bij het smeden van mijn eigen karakter ben.

Een nomade die ik voor het leven zal blijven, verliefd op verre en onbekende plaatsen.

Ik zal altijd worden achtervolgd door gedachten van een zonovergoten elders.

Voor degenen die de waarde en de voortreffelijke smaak van eenzame vrijheid kennen (want men is alleen vrij als men alleen is), is de daad van weggaan de dapperste en mooiste van allemaal.

Alleen zijn is vrij zijn, en vrijheid was het enige geluk dat toegankelijk was voor mijn natuur.

Ik zal alleen maar aangetrokken worden tot mensen die lijden aan die speciale en vruchtbare angst die twijfel aan zichzelf wordt genoemd, of de dorst naar het ideaal, en het verlangen naar het mystieke vuur van de ziel. Zelfbevrediging vanwege een materiële prestatie zal nooit voor mij zijn. De waarlijk grote zijn degenen die zoeken naar betere spirituele zelven.

We zijn allemaal arme ellendigen, en degenen die dit liever niet begrijpen, zijn nog slechter af dan de rest van ons.

Ik denk dat het onmogelijk is voor de menselijke geest om de dood te zien als een definitief, onherroepelijk einde van het leven.

Men moet de wapens gebruiken die men op zijn pad vindt.

De wrede haat die ik voel voor menigten wordt erger, natuurlijke vijanden die ze zijn van verbeelding en van gedachte.

Uit elke ruïne ontspringt het leven en alles wat sterft, wordt opnieuw geboren.

Een nomade was ik al toen ik heel klein was en staarde naar de weg, die witte betoverende weg liep recht op het onbekende af ... een nomade die ik voor het leven zal blijven, verliefd op verre en onbekende plaatsen.

Terwijl in het verleden leven en denken aan wat er goed en mooi aan was, neerkomt op een soort kruiden van het heden, zal het eeuwige wachten op morgen onvermijdelijk leiden tot chronische ontevredenheid die iemands hele kijk vergiftigt.

Ik voel me alleen, vrij en los van alles in de wereld, en ik ben gelukkig.

De beschaving, die grote fraude van onze tijd, heeft de mens beloofd dat door zijn bestaan te bemoeilijken, het zijn genoegens zou vermenigvuldigen. ... De beschaving heeft de mens vrijheid beloofd, ten koste van het opgeven van alles wat hem dierbaar is, wat zij arrogant behandelde als leugens en fantasieën. ... Van uur tot uur nemen de behoeften toe en zijn ze bijna altijd ontevreden, waardoor de aarde wordt bevolkt met ontevreden rebellen. Het overbodige is een noodzaak geworden en luxe onmisbaar.

Ik ben vol van het verdriet dat gepaard gaat met veranderingen in de omgeving, die opeenvolgende stadia van vernietiging die langzaam leiden naar de grote en uiteindelijke leegte.

Het laffe geloof dat iemand op één plaats moet blijven, doet te veel denken aan de onvoorwaardelijke berusting van dieren, lastdieren die door dienstbaarheid zijn verbijsterd en toch altijd bereid zijn het uitglijden van het harnas te accepteren. Er zijn grenzen aan elk domein en wetten om elke georganiseerde macht te regeren. Maar de zwerver bezit de hele uitgestrekte aarde die alleen eindigt aan de niet-bestaande horizon, en haar rijk is een ontastbaar rijk, want haar Overheersing en genot ervan zijn dingen van de geest.

De dood maakt me niet bang, maar het duister en vooral nutteloos sterven wel.

O, als we op elk moment van ons leven de gevolgen konden kennen van sommige uitspraken, gedachten en daden die op dat moment zo triviaal en onbelangrijk lijken! En moeten we uit zulke voorbeelden niet concluderen dat er in het leven niet zoiets bestaat als onbelangrijke momenten zonder betekenis voor de toekomst?

Ik ben niet bang voor de dood, maar zou niet willen sterven op een obscure of zinloze manier.

Want nu lijkt het erop dat ik, door naar onbekende gebieden te gaan, mijn leven binnenging

Maar de zwerver bezit de hele uitgestrekte aarde die alleen eindigt aan de niet-bestaande horizon, en zijn rijk is ontastbaar, want Zijn heerschappij en genot ervan zijn dingen van de geest.

Zoals ik het zie, is er geen grotere geestelijke schoonheid dan fanatisme, van een soort zo oprecht dat het alleen maar kan eindigen in martelaarschap.

Een onderwerp waaraan weinig intellectuelen ooit denken is het recht om een zwerver te zijn, de vrijheid om rond te dwalen. Toch is zwerven een bevrijding, en het leven op de open weg is de essentie van vrijheid. Om de moed te hebben om de ketenen te breken waarmee het moderne leven ons heeft gewogen (Onder het voorwendsel dat het ons meer vrijheid bood), dan om de symbolische stok en bundel op te nemen en eruit te komen.

Men moet nooit naar geluk zoeken: Men Ontmoet het trouwens...