Freya Stark beroemde citaten

Er kan geen geluk zijn als de dingen waarin we geloven anders zijn dan de dingen die we doen.

Pijn en angst en honger zijn gevolgen van oorzaken die kunnen worden voorzien en gekend: maar verdriet is een schuld die iemand anders voor ons maakt.

Kerstmis... is helemaal geen externe gebeurtenis, maar een stuk van iemands huis dat men in zijn hart draagt.

De meest onheilspellende drogreden - het geloof dat dingen statisch kunnen worden gehouden door niets te doen

Nieuwsgierigheid is het enige dat onoverwinnelijk is in de natuur.

Je zult, als je wijs bent en de kunst van het reizen kent, jezelf laten gaan op de stroom van het onbekende en accepteren wat er komt in de geest waarin de goden het kunnen aanbieden.

De kunst van het leren van fundamentele gemeenschappelijke waarden is misschien wel het grootste voordeel van reizen voor degenen die op hun gemak willen leven onder hun medemensen.

Over het algemeen komt de leeftijd zachter voor degenen die een doorgang hebben naar een abstracte wereld-kunst, of filosofie, of leergebieden-waar de jaren nauwelijks worden opgemerkt en jong en oud elkaar in een bleek waarheidsgetrouw licht kunnen ontmoeten.

Als we sterk zijn en vertrouwen hebben in het leven en zijn rijkdom aan verrassingen, en het roer gestaag in onze handen houden. Ik ben er zeker van dat we voor onze ouderdom in rustige en aangename wateren zullen varen.

Een absolute voorwaarde voor een succesvol leven, zowel voor een individu als voor een natie, is de aanvaarding van de dood.

Al onze handelingen hebben sacramentele mogelijkheden.

Voelen, denken en leren-altijd leren: dat is zeker levend en jong zijn in de echte zin

Weinigen zijn de reuzen van de ziel die werkelijk het gevoel hebben dat het menselijk ras hun familiekring is.

Fair en unfair behoren tot de meest invloedrijke woorden in het Engels en moeten subtiel worden gebruikt.

Dit is uitmuntendheid - het volgen van alles omwille van zichzelf en met zijn eigen integriteit ...

Kerstmis is in feite helemaal geen externe gebeurtenis, maar een stukje van je huis dat je in je hart draagt: net als een kinderdagverblijf berust de geldigheid ervan op exacte herhaling, zodat het elke keer rondkomt als de evocatie van je hele leven en vooral van de meest verre stukjes ervan in de kindertijd.

Men is zo geneigd om aan de genegenheid van mensen te denken als een vaste hoeveelheid, in plaats van een soort van zo bewegen met het getij, altijd uitgaan of binnenkomen, maar toch fundamenteel daar: en ik geloof dat deze moeilijkheid om rekening te houden met het getij de reden is voor de helft van de gebroken vriendschappen.

Als iemand een enkel venster zou krijgen om naar de veranderende Oosterse wereld te kijken, zou hij, denk ik, de weg moeten zien.

Goede dingen op zich ... volkomen geldig in de integriteit van hun oorsprong, worden ketenen als ze niet kunnen veranderen.

Tijd is de zee waarin mensen groeien, geboren worden of sterven.

revolutie is de normale activiteit van de mens, en als hij wijs is, zal hij het langzaam rangschikken, zodat het bijna onmerkbaar is - anders zal het in aanvallen en aanvallen rukken en ongemak veroorzaken ...

De kameel voert zijn sombere cirkelvormige taak voort met zijn gebruikelijke langzame en pompeuze stap en hoofd in evenwicht, hoogmoedig, alsof het een rituele aangelegenheid is die het begrip van de vulgaire te boven gaat; en ongetwijfeld troost hij zichzelf voor de saaiheid van het leven door een gevoel van deugd, zoals vele andere formalisten naast hem.

Eenzaamheid, dacht ik, is de enige diepe noodzaak van de menselijke geest waaraan in onze codes nooit voldoende erkenning wordt gegeven. Het wordt beschouwd als een discipline of boetedoening, maar zelden als het onmisbare, aangename ingrediënt dat het is voor het gewone leven, en uit dit gebrek aan erkenning komen de helft van onze huiselijke problemen.

De echte vrucht van reizen is misschien wel het gevoel dat je bijna overal thuis bent.

Goede dagen moeten worden verzameld als druiven, worden vertrapt en gebotteld tot wijn en worden bewaard voor de leeftijd om op hun gemak bij het vuur te nippen. Als de reiziger goed heeft geoogst, heeft hij moeite nodig om niet langer rond te dwalen; de robijnrode momenten gloeien naar believen in zijn glas.

Het monster van de bureaucratie, ik dacht: altijd de pint-pot die de gallon beoordeelt, de schrijver, de wereld van de deurwachter. Altijd de domheid van mensen die zeker zijn van dingen die ze nooit proberen uit te vinden. Een wereld die mensen opvoedt om onwetend te zijn - dat is wat deze wereld van ons is ...

Ik denk dat we een nieuw lichaam moeten krijgen rond de leeftijd van dertig jaar of zo, wanneer we geleerd hebben om er met aandacht naar te kijken.

Generalisaties, zo wordt gezegd, zijn gevaarlijk. Zo is het leven trouwens, en het is opgebouwd op generalisatie-vanaf de vroegste poging van de avonturier die een tweede bes durfde te eten omdat de eerste hem niet had gedood.

Ik ben lang gaan geloven dat, meer dan enige andere vernietiging, onze woordroekeloosheid de toekomst van ons allemaal in gevaar brengt.

... er zijn weinig dingen die ons volledig kunnen verzoenen met ons afscheid van een wereld waarvan het langste leven zo weinig kan zien en waarvan de schoonheden zo ' n buitengewone verscheidenheid hebben.

De eeuwige charme van Arabië is dat de reiziger zijn niveau daar gewoon als mens vindt; de directheid van het volk, dodelijk voor het sentimentele of pedante, houdt van de minder gecompliceerde deugden ...

De geest van de pers handelt, net als zijn verlichte manuscripten, niet in perspectief: tweeduizend jaar, als hij er toevallig iets van weet, zijn net zo opwindend als eergisteren ...

Liefde, als gebroken porselein, moet worden gehuild en begraven, want niets dan een wonder zal het doen herleven; maar wie in deze wereld heeft er niet voor een aantal wilde momenten aan gedacht om het onherstelbare met woorden te herinneren?

Ik voel me als een gescheiden vrouw zodra mijn boek is gepubliceerd en me heeft verlaten, en haat het om weer in intiem contact te worden gebracht!

Nauwkeurigheid is de basis van stijl. Woorden kleden onze gedachten en moeten passen; en moeten niet alleen passen in hun uitspraken, maar ook in hun implicaties, hun sequenties en hun stiltes, net zoals in de architectuur de lege ruimtes even belangrijk zijn als die welke gevuld zijn.

woorden zijn slechts druppels die uit het leven worden gedrukt van degenen die ze hebben geleefd.

elk woord roept veel meer beeld op dan de werkelijke betekenis ervan wordt verondersteld te doen, en de schrijver heeft te maken met al deze stille associaties en met de uitgesproken betekenis.

woorden zijn de enige slagaders van gedachten die ons arme menselijk lichaam bezit ...

Ik merkte voor het eerst hoe het geluid van water is als het praten van menselijke stemmen, en zou soms wakker worden in de nacht en luisteren, denkend dat een menigte mensen door het bos kwam.

De toerist reist in zijn eigen atmosfeer als een slak in zijn schelp en staat als het ware op zijn eigen wandelende drempel om naar de continenten van de wereld te kijken. Maar als je dit alles weggooit en met een ontspannen en lege geest verder gaat, is er geen weten wat er misschien niet met je gebeurt.

Een pen en een notitieboekje en een redelijke hoeveelheid discriminatie zullen een reis veranderen van een louter eenjarig in een eeuwigdurend, waarvan de genoegens en pijn naar believen kunnen worden vernieuwd.

Je echte progressieven zijn nooit eerlijk: ze zijn nooit voldoende neutraal.

Er zijn, denk ik soms, slechts twee soorten mensen in deze wereld - de gevestigde en de nomade - en er is een natuurlijke antipathie tussen hen, ongeacht het land waartoe ze behoren.

Eenmaal ontdaan van het missionaire virus, geeft de cultus van onze goden geen aanstoot. Het zou een vredig tijdperk zijn als dit werd erkend, en religie, Christelijk, communistisch of wat dan ook, zou vertrouwen op de praktijk en niet op bekering voor haar groei.

Ik denk dat de ergste onaangenaamheid van leeftijd niet het uiteindelijke feit is ... maar de saaiheid van de voorbereiding, het accumulerende aantal nederlagen.

... Ik wil een van die mensen zijn die altijd thuis te vinden zijn, aardige rustgevende mensen die iedereen leuk vindt omdat ze een gevoel van duurzaamheid geven aan deze haastige wereld.

Een kunstwerk is statisch; en zijn waarde en zijn zwakte liggen in het zo zijn: maar het bosje gras en de wolken erboven behoren tot onze eigen reizende broederschap.

We houden van die mensen die nederig geven, of die met gemak accepteren.

De meeste mensen gebruiken het, nadat ze iets hebben bereikt, keer op keer als een grammofoonplaat totdat het barst, vergeten dat het verleden gewoon het spul is waarmee ze meer toekomst kunnen maken.

Men kan alleen echt reizen als men zichzelf laat gaan en neemt wat elke plaats brengt zonder te proberen het om te zetten in een gezond privépatroon van zichzelf en ik veronderstel dat dat het verschil is tussen reizen en toerisme.