Mark Helprin beroemde citaten

Misschien zijn de dingen het mooist wanneer ze niet helemaal echt zijn; wanneer je een scène als een buitenstaander bekijkt en het in zijn geheel en voor altijd in bezit krijgt; wanneer je in het heden leeft met de helderheid en het gevoel van herinnering; wanneer de wereld zich verdiept en kunst wordt door gebrek aan verbinding.

Hij bewoog als een danser, wat niet verwonderlijk is; een paard is een prachtig dier, maar het is misschien het meest opmerkelijk omdat het beweegt alsof het altijd muziek hoort.

Ik vecht al mijn hele leven om komma ' s.

We lanceren onze zielen vanuit de kanonnen van kunst en discipline, en op elke nacht, zwevend boven de schoorsteentoppen van Europa, halverwege de sterren, zijn er legers van helder draaiende geesten die zijn opgestaan als vuurwerk, vastgebonden aan de zielen van die mannen en vrouwen die, door reflectie, vernedering en toewijding, moeiteloos koningen overtreffen.

Woorden waren alles wat hij kende; ze bezaten en overweldigden hem, alsof het duizend witte katten waren met wie hij een appartement met één kamer deelde.

Mozart en Neil Diamond zijn misschien met hetzelfde idee begonnen, maar dat een kunstwerk meer is dan een idee wordt bevestigd door het verschil tussen de 'Soave sia il vento' en 'Kentucky Woman'.'We hebben verschillende woorden voor 'Kunst' en 'idee' omdat het twee verschillende dingen zijn.

Goed getimede stilte is de meest dwingende uitdrukking.

De plank was gevuld met boeken die moeilijk te lezen waren, die iemands ziel konden verwoesten en opnieuw maken, en die, toen ze klaar waren, een schop hadden als een ezel.

Ze gaven zich over aan de sterren zoals zwemmers zich kunnen overgeven aan de golven, en de sterren namen ze zonder weerstand.

Om de schoonheid van de wereld te zien, is om je handen op lijnen te leggen die ononderbroken door het leven en door de dood lopen. Hen aanraken is een daad van hoop, want misschien raakt iemand aan de andere kant, als er een andere kant is, hen ook aan.

Zonder muziek zou ik denken dat liefde sterfelijk is.

Er is gerechtigheid in de wereld, Peter Lake, maar het kan niet zonder mysterie.

Zolang je leven en adem hebt, geloof. Geloof voor hen die dat niet kunnen. Geloof ook al ben je gestopt met geloven. Geloof omwille van de doden, uit liefde, om je hart te laten kloppen, geloof. Geef nooit op, wanhoop nooit, laat geen mysterie je verwarren in de conclusie dat mysterie niet van jou kan zijn.

Hij wist heel goed dat liefde kon zijn als het mooiste zingen, dat het de dood onbelangrijk kon maken, dat het bestond in vormen die zo zuiver en sterk waren dat het in staat was het universum te herordenen. Hij wist dit, en dat het hem ontbrak, en toch, terwijl hij in de binnenplaats van het Palazzo Venezia stond te kijken hoe diplomaten rustig de poort uitgingen, was hij tevreden, want hij vermoedde dat het uiteindelijk veel minder mooi zou zijn om de diepste liefde te bevelen dan om haar afwezigheid te ondergaan.

De Voodoo-priester en al zijn poeders waren niets vergeleken met espresso, cappuccino en mokka, die sterker zijn dan alle religies van de wereld samen, en misschien sterker dan de menselijke ziel zelf.

Gerechtigheid kan jaren slapen en wakker worden wanneer het het minst wordt verwacht. Een wonder is niets meer dan slapende gerechtigheid uit een andere tijd die aankomt om degenen te compenseren die het wreed heeft verlaten. Wie dit Weet, is bereid te lijden, want hij weet dat niets tevergeefs is.

Het zijn niet zomaar dromen. Niet meer, ik droom meer dan ik nu wakker word, en soms ben ik overgestoken. Zie je het niet? Ik ben er geweest.

Ze stierf op een winderige grijze dag in maart toen de hemel vol was met dartende kraaien en de wereld na de winter op de grond lag en verslagen was. Peter Lake was aan haar zijde en het ruïneerde hem voor altijd. Het brak hem, omdat hij nooit had gedacht dat hij gebroken had kunnen worden. Hij zou nooit meer jong zijn, of zich kunnen herinneren hoe het was om jong te zijn. Wat hij eens als genoegens had beschouwd, zou hem in zijn nederlaag als afschuwelijke en verdiende straffen voor roekeloze ijdelheid lijken.

Uit lange vertrouwdheid weten we wat eer is. Het is wat het individu in staat stelt om goed te doen in het gezicht van zelfgenoegzaamheid en lafheid. Het is wat de soldaat in staat stelt om alleen te sterven, de politieke gevangene om zich te verzetten, de zangeres om haar lied te zingen, nauwelijks gewaardeerd, in een zijstraat.

Allemaal grote ontdekkingen...zijn producten evenzeer van twijfel als van zekerheid, en de twee tegenover elkaar maken de lucht vrij voor prachtige ongelukken.

Peter Lake had geen illusies over sterfelijkheid. Hij wist dat het iedereen volkomen gelijk maakte, en dat de schatten van de aarde beweging, moed, gelach en liefde waren. De rijken konden deze dingen niet kopen. Integendeel, ze waren voor het oprapen.

Er is iets aan stromend water waar ik uren naar kan kijken en het gevoel heb dat ik niets meer hoef te doen. Het leeft op een manier die groter is dan elke beschrijving ervan...

...dit prachtige sierlijke ding, deze vreugde van de fysica, dit perfecte evenwicht tussen rebellie en gehoorzaamheid, is Gods eigen handtekening op aarde.

Gerechtigheid kwam voort uit een strijd te midden van complexiteit, en vereiste dat alle deugden in de wereld alleen maar werden waargenomen.

Misschien is door de poorten van de dood gaan als rustig door de poort gaan in een weidehek. Aan de andere kant blijf je lopen, zonder dat je achterom hoeft te kijken. Geen schok, geen drama, alleen het opheffen van een plank of twee in een eenvoudige houten poort in een open plek. Geen pijn, geen vloed van licht, geen grote stemmen, maar gewoon de Stille oversteek van een weide.

En ze zullen op mij stemmen omdat ik de beste leugenaar ben, omdat ik het eerlijk doe, met een zekere finesse. Ze weten dat leugens en waarheid heel dicht bij elkaar liggen, en dat er iets moois tussen rust.

Als niets willekeurig is en alles vooraf bepaald is, hoe kan er dan een vrije wil zijn? Het antwoord daarop is eenvoudig. Niets is vooraf bepaald; het is bepaald, of werd bepaald, of zal worden bepaald.

Het is niet verwonderlijk dat hij begon te zingen, en omdat niemand in de wereld hem kon horen, en hij zong zonder remming, zong hij goed.

Ik zag hoezeer hij leed aan de eis om slim te zijn. Het scheidde hem van zijn ziel, en het bracht hem niets anders dan een leven.

Wie zei dat gerechtigheid is wat je je voorstelt? Kun je er zeker van zijn dat je het weet wanneer je het ziet, dat je lang genoeg zult leven om de beslissende donder van zijn optreden te herkennen, dat het zich binnen een generatie kan manifesteren, binnen tien generaties, binnen de hele spanwijdte van het menselijk bestaan? Waar je het over hebt is gezond verstand, geen rechtvaardigheid. Gerechtigheid is hoger en niet zo gemakkelijk te begrijpen - totdat het zich in onmiskenbare pracht presenteert. Het ontwerp waarover ik spreek is ver boven ons begrip. Maar we kunnen soms zijn aanwezigheid voelen.

Een rustige stad van goede wetten, mooie architectuur en schone straten is als een klaslokaal van gehoorzame sukkels, of een veld van gelded stieren - terwijl een stad van anarchie een stad van belofte is.

De straten van New York en enkele afdelingen van de eerbiedwaardige instellingen waren vol met mensen die, ondanks dat ze volledig verlaten waren, episodes van glorie hadden die de carrière van Alexander de grote deden lijken op een dag in het leven van een archiefbediende.

Toeval is net zo goed een deel van fictie als al het andere, symbolisch voor de genade die, samen met will, samenzweren om woorden op de bladzijde te zetten.

Als je sterft, hoor je het aanhoudende kloppen dat alle dingen definieert, of het nu materie of energie is, omdat er in het universum eigenlijk niets anders is dan proportie.

En als je een geest was, en de tijd je niet bindt, en geduld en liefde alles waren wat je kende, dan zou je daar wachten tot iemand terugkeert, en het verhaal zich ontvouwt.

Hoe het heilige en het profane zich vermengen in het licht van de dag en aan het einde van het leven is soms het mooiste in deze wereld en een meedogende toegang tot de volgende. Na mislukking en nederlaag kan een concentratie op bepaalde schoonheden, hoewel voor altijd verloren en onherstelbaar, de gewonde voorbij rondheid en de stervende voorbij sterven opheffen, hen beschermen met een beeld, stil en helder, dat met hen zal rijden op hun lange rit, om nooit te vervagen en nooit terug te trekken.

Ik maakte de fout van een jongen, veel voorkomend genoeg, door te denken dat het echte leven veel dingen en veel mensen kende, gevaarlijk leefde op verre plaatsen, de zee overstak of een energiebedrijf oprichtte aan de Columbia-rivier, een stoomschiplijn in Bolivia.

Het is een bepalend verschil, nieuwsgierigheid. Ik heb nog nooit een dom persoon gekend die nieuwsgierig was, of een nieuwsgierig persoon die dom was.

Ik word vermoord voor het verkopen van boeken. Het idee is, als je geld verdient, kan je werk niet literair zijn.

Ik heb nog nooit een kop koffie gedronken. Ik kan niet eens in dezelfde kamer blijven met koffie.

Natuurlijk moet je gek zijn om te hopen dat je kind opgroeit tot toneelschrijver of dichter. Gezien de kansen, zou je nogal cavalier moeten zijn over de toekomst van je kinderen.

Rigel, Betelgeuse en Orion. Er was geen fijnere kerk, geen fijner koor, dan de sterren die in stilte spraken tot de vele consumptiegoederen die in stilte veroordeeld waren, een legioen op de donkere daken. De wind kwam uit het noorden als een hardloper in lacrosse, gewelddadig en hard, om elk levend wezen te verslaan. Ze waren daar, ieder alleen in gesprek met de sterren, vluchtige liefde ontgonnen uit koud en ver weg licht.

Omdat er allerlei soorten hel waren-sommige waren zwart en vuil, en sommige waren zilver en hoog.

Gek zijn is met ondraaglijke intensiteit het verdriet en de vreugde voelen van een tijd die nog niet is aangebroken of al is geweest.

Ik moet bekennen dat ik zo zelden triomf heb ervaren dat ik niet kan beweren dat ik het goed genoeg ken om te oordelen, maar het lijkt op zijn best een tijdelijke vreugde te zijn die onmiddellijk wordt gevolgd door verdriet en dan, noodzakelijkerwijs, door voorzichtigheid.

Niet geboren om rijk te zijn, in 1981 was ik toch begonnen met het gebruik van een PC die voor zijn werking de absorptie van enkele honderden pagina ' s protocollen en de plaatsing van zeer grote Disketten in de vriezer vereiste om frequente crashes op te lossen.

Niemand heeft ooit gezegd dat je zou leven om de gevolgen van alles wat je doet te zien, of dat je garanties hebt, of dat je niet verplicht bent om in het donker rond te dwalen, of dat alles je zal worden bewezen en netjes zal worden geverifieerd als iets in de wetenschap. Niets is: tenminste niets dat de moeite waard is.

De schatten van de aarde waren beweging, moed, gelach en liefde.

Hoe spreekt God tot u?"In de taal van alles wat mooi is.

Het was een goede toespraak, maar de reactie was te wijten aan het feit dat politiek waanzin is, en zelfs als men het niet weet, ervaart een land in verkiezingsseizoen fakkels van waanzin zoals de grote stormen die soms over het gouden oppervlak van de zon marcheren.