Stephen R. Donaldson beroemde citaten

Het is verkeerd om meer te vragen dan je vrijwillig geeft. Op deze manier lijken we op wat we haten.

Ik respecteer mijn beperkingen, maar ik gebruik ze niet als excuus.

Alles sterft, van het kleinste grassprietje tot het grootste sterrenstelsel.

Hoe je het ook bekijkt, in deze boeken is "macht" meestal een uitdrukking van de essentiële aard van de persoon of het wezen wiens macht het is. Op die momenten dat we Lord Foul direct hebben zien handelen, lijkt hij de verwelkende kracht van pure minachting uit te oefenen. IMHO, dat is behoorlijk heftig.

Als je alle zalven in de wereld hebt geprobeerd en ze werken niet, Begin je aan vuur te denken

Wie wacht tot het zwaard op zijn nek valt, zal zeker zijn hoofd verliezen.

Wat de verklaring ook is, het is volkomen duidelijk dat ons onderwijssysteem niets met onderwijs te maken heeft: het is een oppasdienst die is ontworpen om de slechtste kwaliteiten van de ouders na te bootsen.

Ben je een verhalenverteller, Thomas Covenant? Hij antwoordde afwezig: "dat was ik ooit."En je gaf het op? Dat is net zo ' n triest verhaal in drie woorden als je me ooit verteld hebt. Maar een leven zonder verhaal is als een zee zonder zout. Hoe leef je?" ... Onbewust sloeg hij zijn vuist over zijn ring. "Ik leef."Nog een? Foamfollower is teruggekeerd. "In twee woorden, een verhaal droeviger dan het eerste. Zeg niets meer-met één woord laat je me huilen.

Ik ben misschien nog niet zo oud als dirt, maar dirt en ik beginnen ontzettend veel gemeen te hebben.

Door het geschenk te aanvaarden eer je de gever

Steven Erikson is een buitengewoon schrijver. Ik heb de tuinen van de maan met veel plezier gelezen. En nu ik het heb gelezen, zou ik moeilijk kunnen beslissen waar ik meer van genoot: de rijke en onheilspellende magische wereld van Malaz en Genabackis; de grote cast van sympathiek weergegeven personages; of de manier waarop het verhaal zich ophoopt tot een climax die als machinegeweervuur toeslaat. Mijn advies aan iedereen die naar mij luistert is: Trakteer jezelf op tuinen van de maan. En mijn volledig egoïstische advies aan Steven Erikson is, schrijf sneller.

Ben je een persoon-met wilskracht en misschien wat koppigheid en op zijn minst het vermogen, zo niet de daadwerkelijke vastberadenheid om iets verrassends te doen-of ben je een hulpmiddel? Een tool dient alleen de gebruiker. Het is alleen zo goed als de vaardigheid van de gebruiker, en het is niet goed voor iets anders. Dus als je iets speciaals wilt bereiken-iets meer dan je zelf kunt doen-kun je geen gereedschap gebruiken. Je moet een persoon gebruiken en hopen dat de verrassingen in je voordeel zullen werken. Je moet iets gebruiken dat gratis is om niet te zijn wat je in gedachten had.

"En je hebt geen antwoorden nodig", lachte Foamfollower in zijn vreugde,"je bent voldoende voor elke vraag".

Ik was niet van plan om de personages of de setting verder te volgen.

Nog één woord, een laatste waarschuwing: vergeet niet wie je uiteindelijk moet vrezen. Ik moest tevreden zijn met doden en kwellen; maar nu zijn mijn plannen gelegd en ben ik begonnen. Ik zal niet rusten voordat ik de hoop van de aarde heb uitgeroeid. Denk daar eens over na en wees ontzet!

Wanhoop en bitterheid zijn niet de enige liedjes ter wereld

Het hart koestert geheimen die het vertellen niet waard zijn

Dit moet je begrijpen. Er is maar één manier om iemand te kwetsen die alles kwijt is. Geef hem iets gebroken terug.

Vreugde zit in de oren die horen.

Elk geloof dat zichzelf buiten twijfel stelt, voedt zijn eigen ineenstorting.

Steen en zee zijn diep in het leven twee onveranderlijke symbolen van de wereld permanentie in rust en permanentie in beweging deelnemers aan de kracht die blijft

Een deel van hem wilde huilen... maar zijn doel was rigide in hem. Hij voelde dat hij niet kon buigen tot zachtheid zonder te breken.

Er is geen leven dat niet zijn eigen belang bezit, geen leven dat op geen enkel moment door grootheid kan worden aangeraakt-Ja, word geraakt door grootheid en heb er een hand in. (de spiegel van haar dromen)

Het verhaal van Terisa en Geraden begon als een fabel. Ze was een prinses in een hoge toren. Hij was een held die haar kwam redden. Ze was de enige dochter van rijkdom en macht. Hij was de zevende zoon van de heer van de zevende zorg. Ze was mooi van het auburn haar dat haar hoofd bekroonde tot de toppen van haar witte tenen. Hij was knap en moedig. Ze werd gevangen gehouden door enchantment. Hij was een onverschrokken breker van betoveringen. Zoals in alle fabels, werden ze voor elkaar gemaakt.

Hoe kom je aan zulke dromen?

Langzamerhand struikelde de nacht alsof ze verbijsterd was en doelloos in een bewolkte dag dwaalde-hinkte door het wilderland van de overgang alsof er geen Weet was waar de verspilling van duisternis eindigde en de as van licht begon. De lage wolken leken vol verdriet-gespannen en onrustig van opgehoopte Wee-en toch affectloos, niet in staat om te regenen, alsof de lucht zich te hard voor tranen vastklemde. En door de dageraad bewoog Atiaran en Covenant zwaar, ongelijkmatig, als stukjes van een gebroken klaaglied.

Nutteloosheid is het bepalende kenmerk van het leven.

We hebben de wereld niet gemaakt. We hoeven er alleen maar in te leven.