Nick Flynn beroemde citaten

Misschien heeft iedereen wel een verhaal dat je hart kan breken...

Op een goede dag schrijf ik de hele dag.

Verandering is een van de enige constanten in het boeddhisme; toen meditatie de manier werd waarop ik in de dagen ademde, werd dit duidelijk.

Schrijvers, vooral dichters, zijn bijzonder gevoelig voor waanzin. Er bestaat een opvallend verband tussen creativiteit en manische depressie. Waarom zijn creatievere mensen geneigd tot waanzin? Ze hebben meer dan gemiddelde hoeveelheden energie en vaardigheden om dingen op een frisse en originele manier te zien-dan omdat ze ook een depressie hebben, denk ik dat ze meer in contact staan met menselijk lijden.

Trinity Park ligt direct tegenover de bibliotheek, Trinity Church stijgt als een middeleeuwse gedachte te midden van de glazen en stalen torens.

Lees zoveel als je kunt. Schrijf alleen als je de innerlijke behoefte voelt om dat te doen. En don ' t ever haasten in print.

Memoir is eigenlijk het meest egoloze genre, ook al lijkt het ogenschijnlijk zo veel ego-gedreven. Om het te laten slagen, moet je het zelf oplossen in deze grotere universele waarheden en deze diepere mysteries verkennen. Als het puur autobiografisch en ego-gedreven is, zal het falen.

Als het een hartaanval was geweest, hebben de kranten het woord massief gebruikt, alsof een bergketen zich aan haar zijde had geopend, maar insteadit gebruikte het woord plotseling, een licht dat in een lege kamer kwam. De telefoon van mijn schouder, een zwarte papegaai herhaalde iets gebeurde, iets awfula zondag, donker. Als het terminaal was geweest, hadden we heras kunnen wiegen. ze werd kleiner, veegde haar mond af, nam afscheid. Maar het was plotseling, Hoe ' s nachts konden we wees worden en de wereld werd een bel die we binnen kruipen en het rinkelen van alles wat we aten.

Het eerste boek dat ik het mijne kon noemen, mijn eerste boek, was een prentenboek, de magische aap - het werd aangepast aan een oude Chinese legende door een dertienjarig wonderkind genaamd Plato Chan met de hulp van zijn zus.

De aandacht die je krijgt als dichter is niet geweldig.

Ik word geïnspireerd door mijn vrienden, en als een vriend een schrijver is, is dat nog dieper.

Ik kan vrij gemakkelijk huilen. Ik krijg tranen in mijn ogen van een prachtig kunstwerk.

Poëzie heeft weinig met geheugen te maken.

Soms zag ik mijn vader langs mijn gebouw lopen op weg naar een ander nergens. Ik had hem een sleutel kunnen geven, een stuk van mijn vloer kunnen aanbieden. Een futon. Bed. Maar dat heb ik nooit gedaan. Als ik hem binnen zou laten, zou ik hem worden, de grens tussen ons zou vervagen, mijn eigen slow-motion auto wrak zou versnellen. De slogan op de zijkant van een verhuiswagen luidde: samen gaan we naar plaatsen-aangepast door een vandaal of een ontevreden werknemer om samen te lezen WE gaan naar beneden. Als ik naar de verdrinkende man ging, zou de verdrinkende man me onder water trekken. Ik kon zijn reddingsvlot niet zijn.

Water kan een symbool zijn van zuivering, om naakt voor iemand te staan een teken van waarheid, van niets te verbergen. - Nick Flynn.

in ons, een bloem in zijn geheel genomen, een veld binnenin gebouwd.

Tegen de tijd dat ik negen ben, Weet ik dat de wereld een gevaarlijke plek is. Ik heb gefluister gehoord over scheermessen in appels, over Charlie Manson en zijn familie. Maar niemand geeft duidelijke informatie.

Misschien is het onze angst, dat in de stilte tussen verhalen, in het moment van vallen, de angst dat we nooit het ene verhaal zullen vinden dat ons zal redden, en dus storten we voor een ander, en voelen we ons weer veilig, al is het maar voor zolang we het vertellen.

Alcohol is de rivier waar we over nadenken. Soms zien we onszelf voorbij zweven, soms zien we onszelf zinken.

Een deel van mij wist dat hij zou verschijnen, dat als ik lang genoeg op één plek zou staan, hij me zou vinden, zoals je geleerd wordt te doen als je verdwaald bent. Maar ze hebben ons nooit geleerd wat te doen als jullie beiden verdwaald zijn, en jullie eindigen allebei op dezelfde plaats, wachtend.

Ik bied Emily de helft van mijn zuur - liefde redt de dag. Het is mijn tweede of derde keer trippen, Emily ' s eerste, en ze is begrijpelijk bang. De hele nacht wakker, op een gegeven moment vind ik haar haar reflectie aanraken in een wreed verlichte slaapzaal badkamer, vragen of ze ooit dezelfde zal zijn. Ik kus haar voor het eerst en fluister: Nee.

In mijn ervaring klampt wat er ook gebeurt zich aan ons vast als zeepokken op de romp van een schip, vertraagt ons enigszins, zowel lelijk als geeft ons textuur. Je kunt schrapen wat je wilt, je kunt, als je geld hebt, iemand anders inhuren om te schrapen, maar de zeepokken zullen terugkomen of op zijn minst een vlek op het staal achterlaten.

Als je over iemands leven gaat schrijven, gebruik je ze niet alleen voor behang. Je moet dat leven respecteren en respecteren.

Waar je je hele leven bang voor bent, gebeurt. Je leeft er naartoe, je loopt er je hele leven voor weg, maar je voet is aan de stoep genageld. Je cirkelt er omheen tot je jezelf draagt.

We hebben hem een keer met een psychiater laten praten, de dokter vroeg of hij dingen hoorde die andere mensen niet hoorden. zeker, antwoordde Paul, Ik hoor vogels in de ochtend als iedereen slaapt, ik hoor bomen ritselen als er niemand in de buurt is.

Er is een fysica in de wereld, waar non-fictie een contract voor heeft om ontzag voor te hebben, anders wordt het volledig egocentrisch en ego-gedreven, wat de dood van een memoires is.

Wie wil er niet zomaar verdwijnen, op een bepaald moment van de dag, in een jaar, om gewoon van de kaart te stappen en te zweven?

Tegen de tijd dat ik mijn weg naar de grens van Mauritanië Maak, naar de rand van de Sahara, zie ik geen einde aan verdwalen. Je kunt je hele leven gewoon in die richting vallen. Het is niet een station dat je bereikt, maar gewoon de Algemene staat van naar beneden gaan. Als je eenmaal terug bent, als je terug bent, zul je voor je lang verloren vrienden staan, maar op een essentiële manier zullen ze je niet meer kennen.

In het leven krijg je één take, en het is perfect. Het is vreemd, achteraf denk je misschien dat ik niet zo had moeten reageren, maar zo reageerde jij. Dat is uw mening, dat is alles wat u krijgt.

Ik werd elektricien na de middelbare school. Maar ik had altijd dat ding in me om te schrijven. Maar het was altijd een beetje beschamend. Om te zeggen dat je een dichter was, zei je dat je een beetje gek was, en dat heb ik lang gedragen. Dat draag ik nog steeds. En ik denk dat het misschien waar is, eigenlijk.

Bepaalde verhalen die we met ons meedragen, gebeurtenissen in ons leven, ze bepalen wie we zijn. Het is geen kwestie van ergens overheen komen; we moeten er het beste van maken.

Alles wat we doen, denk ik, beïnvloedt alles wat we zullen doen.

Dat soldaten vreselijke dingen doen in oorlogstijd mag ons niet verbazen.

Er zijn veel manieren om te verdrinken, alleen de meest voor de hand liggende zwaaien met hun armen als ze onder gaan.

Toen ik een kind was, was schrijven de slechtst mogelijke keuze van een carrière in mijn familie.