Richard Le Gallienne beroemde citaten

Blijf op koers, steek een ster aan, Verander de wereld waar je ook bent.

De natuur komt voor altijd aan en vertrekt voor altijd, nadert voor altijd, verdwijnt voor altijd; maar in haar verdwijningen lijkt er altijd het zwaaien van een hand te zijn, in al haar scheidingen een belofte van ontmoetingen verder langs de weg.

Integendeel, de vrouw is de best uitgeruste vechtmachine die ooit ten strijde is getrokken.

Er is iets gemeens in de menselijke natuur dat liever kwaad denkt, dat een gewillig oor en een bereid welkom geeft aan laster, een soort jaloezie op goedheid en grootheid en dingen van goed verslag.

De schoonheid van een vrouw is een van haar grote missies.

Misschien denken we te zelden na over hoezeer het leven van de natuur één is met het leven van de mens, hoe onbelangrijk of zelfs slechts schijn, het verschil tussen hen is.

Meer en meer groeit de wereld om een minnaar lief te hebben, en men hoeft alleen maar de kranten te lezen om te zien hoe sympathiek de tijden zijn voor elke genereuze en avontuurlijke vertoning van de passies.

Het spirituele element, het werkelijk belangrijke deel van religie, houdt zich niet bezig met tijd en ruimte, tijdelijke wereldse wetten of gedrag.

We beweren ook-opnieuw met perfecte waarheid-dat mysterie meer dan de helft van schoonheid is, het element van vreemdheid dat de zintuigen door de verbeelding roert.

Het zijn de fijne excessen van het leven die het de moeite waard maken om te leven.

Rassen en naties zijn dus altijd bereid het ergste van elkaar te geloven.

Wilde haver zal worden gezaaid enige tijd, en een van de kunst van het leven is om ze te zaaien op het juiste moment.

De jeugd kan zich echter veroorloven zelfs van haar melancholie te genieten; want het uiteindelijke feit waarvan die melancholie een profetie is, is nog ver weg.

We betreden allemaal de verdwijnende weg van een lied in de lucht, de verdwijnende weg van de lentebloemen en de wintersneeuw, de verdwijnende wegen van de winden en de beken, de verdwijnende weg van geliefde gezichten.

We hebben natuurlijk allang opgehouden te denken aan de natuur als de meevoelende spiegel van onze stemmingen, of ons voor te stellen dat ze enige zorg heeft voor de tijdelijke zaken van de mens.

Hoeveel interessanter zou het leven zijn als meer mensen de moed en vaardigheid hadden om zichzelf te handelen, in plaats van iemand anders te onderschatten!

De paarden van de tijd galopperen de afnemende heuvel af.

Voor ons allen is de gedachte aan de hemel dierbaar-waarom zou je er niet zeker van zijn en het hier maken?Er is ook een hemel daarginds, maar ' t is zo ver weg - en je bent dichtbij.De mensen spreken over de hemel, - er is geen hemel dan hier; de mensen spreken over de hel, - er is geen hel dan hier;de mensen van hier spreken, en toekomstige levens,O Liefde, er is geen ander leven - dan hier.

De weg trekt zich terug naarmate de reiziger vordert, waardoor er een voortdurend heden overblijft.

Het is merkwaardig hoe de mens sinds onheuglijke tijden het idee van het kwaad met schoonheid lijkt te hebben geassocieerd, er met een soort spookachtige angst van is afgekrompen, terwijl hij er tegelijkertijd door de kracht van zijn hypnotische aantrekkingskracht toe wordt aangetrokken.

In hun werk, dus, evenals in hun spel, komen mannen en vrouwen meer en meer als kameraden met elkaar te delen, en het plezier van het leven lijkt daardoor in werkelijkheid geenszins verminderd.

Als Romeo en Julia er tegenwoordig een tragedie van maken, hoeven ze alleen maar hun eigen wanbeheer de schuld te geven, want de wereld is met hen zoals ze nooit eerder is geweest, en alle verstandige vaders en moeders weten het.

Het georganiseerde christendom heeft waarschijnlijk meer gedaan aan de idealen die de oprichter waren dan enig ander agentschap in de wereld.

Alle wegen leiden inderdaad naar Rome, maar die van hen is ook een meer mystieke bestemming, sommige bourne waarvan geen reiziger de naam kent, sommige stad, ze lijken allemaal te suggereren, nog meer eeuwig.

De schoonheid waar we van houden is heel stil. Hij glimlacht zachtjes tegen zichzelf,maar spreekt nooit.

Welgelukzalig is de man die de bossen en de wateren liefheeft, broeder van het gras en welbemind van Pan; de aarde zal van hem zijn, en al haar lachende dochters. Gelukkig de man.

Hemelse geest die rolt; de grafsteen van het hart weg, zij dit onze Opstandingsdag, het zingende Pasen van de ziel - o zachtaardige Meester der Wijzen, leer ons te zeggen: "Ik zal opstaan."

Een criticus is een man die geschapen is om grotere mensen te prijzen dan hijzelf, maar hij is nooit in staat om ze te vinden.

Er is te veel schoonheid op deze aarde voor eenzame mannen om te dragen.

Hoewel in feite het werk van de handen van de mens - of, beter gezegd, het werk van zijn reizende voeten - wegen al lang geleden zo ' n deel van de natuur lijken dat we ze zijn gaan beschouwen als een kenmerk van het landschap dat niet minder natuurlijk is dan rotsen en bomen.

Ik wilde vandaag mijn werk doen, maar een bruine vogel zong in de appelboom en een vlinder vloog over het veld en alle bladeren riepen me.

De moderne wetenschap wordt dus, verre van een vijand van de romantiek te zijn, van alle kanten gezien als haar sympathieke en vindingrijke vriend, haar snelle en onweerstaanbare helper in haar ernstige nood en een toegeeflijke dienaar van haar lichtere fantasieën.

Of het nu een gril of een noodgeval is, het moderne laboratorium staat evenzeer ten dienste van de romantiek, even bereid om de mensheid te bevredigen met een torpedo of een speelgoed.

Een gezonde vergetelheid van je buren is het begin van wijsheid.

Alle mythen die meer zijn dan fantasieën, winnen eerder dan verliezen in waarde met de tijd, door de toename van menselijke ervaring.

Alle religies hebben perioden in hun geschiedenis waarnaar met terugwerkende kracht angst en beven worden teruggekeken als tijdperken van vervolging, en elke religie heeft zijn eigen boek van martelaren.

De ziel is een soort sentimentele vrouw, die bidt en jammert over het hogere leven.