Charles Alexander Eastman beroemde citaten

Kinderen moeten vroeg de schoonheid van vrijgevigheid leren. Ze worden geleerd te geven wat ze het meest waarderen, zodat ze het geluk van het geven kunnen proeven.

De wijze gelooft diep in stilte - het teken van een volmaakt evenwicht. Stilte is de absolute balans of balans van lichaam, geest en geest. De mens die zijn zelfheid altijd kalm en onwankelbaar bewaart door de stormen van het bestaan - geen blad als het ware, astire aan de boom, geen rimpeling op het oppervlak van de stralende Poel-zijn, in de geest van de ongeletterde wijze, is de ideale houding en gedrag van het leven. Stilte is de hoeksteen van karakter.

Elke ziel moet alleen de ochtendzon ontmoeten, de nieuwe zoete aarde en de grote stilte.

De Amerikaanse indiaan was een individualist in religie als in oorlog. Hij had noch een nationaal leger noch een georganiseerde kerk.

De echte indiaan stelt geen prijs op zijn eigendom of zijn arbeid. Zijn vrijgevigheid wordt alleen beperkt door zijn kracht en bekwaamheid. Hij beschouwt het als een eer om geselecteerd te worden voor een moeilijke of gevaarlijke dienst en zou het beschamend vinden om om een beloning te vragen, en zegt eerder: "laat de persoon die ik dien zijn dank betuigen volgens zijn eigen opvoeding en zijn gevoel voor eer. Elke ziel moet de ochtendzon ontmoeten, de nieuwe zoete aarde en alleen de grote stilte!. Wat is stilte? Het is het grote mysterie! De Heilige stilte is zijn stem!

Vriendschap wordt beschouwd als de strengste test van karakter. Het is gemakkelijk, denken we, om loyaal te zijn aan een familie en clan, wiens bloed in je eigen aderen zit.

De elementen en majestueuze krachten in de natuur, bliksem, Wind, Water, vuur en vorst, werden met ontzag beschouwd als geestelijke krachten, maar altijd secundair en intermediair in karakter.

Nabijheid van de natuur... houdt de geest gevoelig voor indrukken die niet algemeen worden gevoeld en in contact met de onzichtbare krachten.

In elke religie is er een element van het bovennatuurlijke, dat varieert met de invloed van de zuivere rede op haar toegewijden.

Indiaanse namen waren ofwel karakteristieke bijnamen die in een speelse geest werden gegeven, namen van daden, geboorten of die een religieuze en symbolische betekenis hadden.

Er is gezegd dat de positie van de vrouw de test van de beschaving is, en dat die van onze vrouwen veilig was. In hen was onze standaard van moraal en de zuiverheid van ons bloed gevestigd.

Vriendschap wordt beschouwd als de strengste test van karakter.

De gastvrijheid van de wigwam wordt alleen beperkt door het Instituut van oorlog.

Onze mensen, hoewel in staat om sterk en duurzaam gevoel, waren niet demonstratief in hun genegenheid op enig moment, zeker niet in de aanwezigheid van gasten of vreemden.

Niemand die de Indiaan in zijn huis kent, kan ontkennen dat we een beleefd volk zijn.

De Indiaan was een religieus man vanaf de baarmoeder van zijn moeder.

Dat is, zo geloofden wij, de hoogste plicht van de ouder, die slechts in zekere mate het priesterambt en de functie mocht opeisen, aangezien alleen zijn scheppende en beschermende kracht de plechtige functie van de Godheid benadert.

Meer nog, zelfs bij die blanke mannen die religie belijden, vonden we veel inconsistentie in gedrag. Ze spraken veel over geestelijke dingen, terwijl ze alleen het materiële zochten.

Wij geloven diep in stilte-het teken van een perfect evenwicht. Stilte is de absolute balans of balans van lichaam, geest en geest.

De clan is niets meer dan een grotere familie, met haar patriarchale leider als het natuurlijke hoofd, en de Vereniging van verschillende clans door gemengde huwelijken en vrijwillige verbinding vormt de stam.

Hij ziet het niet nodig om één dag op zeven als een heilige dag af te zonderen, want voor hem zijn alle dagen van God.

De logische mens moet alle wonderen ontkennen of geen enkele.

Het was onze overtuiging dat de liefde voor bezittingen een zwakte is die overwonnen moet worden. . . . Kinderen moeten vroeg de schoonheid van vrijgevigheid leren. Ze worden geleerd te geven wat ze het meest waarderen, zodat ze het geluk van het geven kunnen proeven. . . . De Indianen in hun eenvoud geven letterlijk alles weg wat ze hebben-aan familieleden, aan gasten van andere stammen of clans, maar vooral aan de armen en ouderen, van wie ze geen terugkeer kunnen hopen.

De inheemse Amerikaan is door zijn blanke veroveraars over het algemeen veracht vanwege zijn armoede en eenvoud. Zij vergeten misschien dat zijn religie het verzamelen van rijkdom en het genieten van luxe verbood... Bovendien was het de regel van zijn leven om de vruchten van zijn vaardigheid en succes te delen met zijn minder fortuinlijke broers. Zo hield hij zijn geest vrij van de verstopping van hoogmoed, hebzucht of afgunst en voerde hij, zoals hij geloofde, het goddelijke besluit uit-een zaak die hem zeer belangrijk was.

Is er niet iets dat het waard is om te bestendigen in onze Indiase geest van democratie, waar de Aarde, onze moeder, vrij was voor iedereen, en niemand trachtte zijn naaste te verarmen of tot slaaf te maken?

Als je hem vraagt: "Wat is stilte? hij zal antwoorden: "Het is het grote mysterie! De Heilige stilte is zijn stem! Als je vraagt: "Wat zijn de vruchten van stilte? hij zal zeggen: "ze zijn zelfbeheersing, ware moed of uithoudingsvermogen, geduld, waardigheid en eerbied. Stilte is de hoeksteen van karakter."

Liefde tussen een man en een vrouw is gebaseerd op het paringsinstinct en is niet vrij van verlangen en zelfzucht. Maar een vriend hebben en trouw zijn onder alle beproevingen is het kenmerk van een man!

Als een kind geneigd is om te grijpen, of om zich vast te klampen aan een van zijn of haar kleine bezittingen, worden legendes verteld over de minachting en schande die op de onvriendelijke en gemene persoon valt....

Maar een vriend hebben, en trouw zijn onder alle beproevingen, is het kenmerk van een man!

Als kind begreep ik hoe ik moest geven; Ik ben deze genade vergeten sinds ik beschaafd werd.

De inheemse Amerikaan is door zijn blanke veroveraars over het algemeen veracht vanwege zijn armoede en eenvoud.

De rode mens verdeelde de geest in twee delen: de geestelijke geest en de fysieke geest.

Het gezin was niet alleen de sociale eenheid, maar ook de eenheid van de regering.

In het leven van de indiaan is er maar één onvermijdelijke plicht-De plicht van het gebed-de dagelijkse erkenning van het ongeziene en eeuwige. Onze dagelijkse devoties waren meer noodzakelijk voor ons dan dagelijks voedsel.

De logische mens moet alle wonderen ontkennen of geen enkele, en onze mythen en heldenverhalen van de Amerikaanse Indianen zijn op zichzelf misschien net zo geloofwaardig als die van de Hebreeën uit de oudheid.

Er was geen religieuze ceremonie in verband met het huwelijk onder ons, terwijl aan de andere kant de relatie tussen man en vrouw op zich als mysterieus en heilig werd beschouwd.

De religie van de indiaan is het laatste wat de mens van een ander ras ooit zal begrijpen.

Stilte is de hoeksteen van karakter.

Er waren geen tempels of heiligdommen onder ons behalve die van de natuur.