Elizabeth von Arnim beroemde citaten

Ze behoort tot de winter die voorbij is, tot de duisternis die voorbij is, en heeft geen deel of lot in het leven dat ik de komende zes maanden zal leiden. Oh, ik zou kunnen dansen en zingen van vreugde dat de lente hier is! Wat een terugslag van schoonheid is er in mijn tuin, en van de helderste hoop in mijn hart.

Wat een zegen is het om van boeken te houden.

Wat een zegen is het om van boeken te houden. Iedereen moet van iets houden, en ik ken geen voorwerpen van liefde die zo ' n substantiële en onfeilbare opbrengst geven als boeken en een tuin.

Als men in engelen zou geloven, zou men voelen dat zij ons het liefste moeten liefhebben wanneer wij slapen en elkaar niet kunnen kwetsen; en wat een genade is het dat wij eens in de vierentwintig uur te volkomen moe zijn om onvriendelijk te blijven.

... Wel, het zou echt onzelfzuchtig zijn om weg te gaan en gelukkig te zijn voor een beetje, omdat we zoveel aardiger terug zouden komen.

Het is mooi, mooi om te geven; een van de mooiste dingen in het leven.

Zwijg en zeg je gebeden-zeker niet alleen het beste, maar de enige dingen die je kunt doen als je echt gelukkig zou zijn; maar, beschaamd om te vragen wanneer ik zoveel heb ontvangen, zou de enige vorm van gebed die ik zou gebruiken een vorm van dankzegging zijn.

Er is geen veiligheid in de liefde. Je riskeert het hele leven. Maar het grote is om te riskeren-om te geloven, en om alles te riskeren voor je geloof.

als je iemand eens grondig hebt verveeld, is het bijna onmogelijk om hem los te maken.

Lezen was erg belangrijk; de juiste oefening en ontwikkeling van iemands geest was een van de belangrijkste taken.

Hoe langer ik leef, hoe groter mijn respect voor mest in al zijn vormen.

Nou, ik kan me niet voorstellen hoe iemand die met een intelligente en toegewijde hond leeft, eenzaam kan zijn.

Want ik ben bang voor eenzaamheid; rillend, vreselijk bang. Ik bedoel niet de gewone fysieke eenzaamheid, Want hier ben ik, bewust weggereisd van Londen om er te komen, naar zijn ruimtelijkheid en genezing. Ik bedoel die vreselijke eenzaamheid van de geest die de ultieme tragedie van het leven is. Als je dat hebt bereikt, het echt hebt bereikt, zonder hoop, zonder ontsnapping, sterf je. Je kunt het gewoon niet verdragen en je sterft.

Ik heb de laatste tijd weer veel last gehad van bezoekers . . . en ze gaven me te begrijpen dat als ze de tuin hadden ingericht, het al lang geleden voltooid zou zijn - terwijl ik niet geloof dat een tuin ooit voltooid is. Ze zijn nu allemaal weg, godzijdank.

Thuis is de beste plek als het leven begint te wiebelen.

Onmogelijk voor iemand om de kwellingen van zijn nachten in bed met zijn geliefde en vervreemd van haar te vatten. Die ruggen draaien, die koude ruimte tussen hun twee ongelukkige lichamen.

Ik zou aanraden aan die personen die geneigd zijn te stagneren, wiens bloed traag in hun aderen begint te verdikken, om te proberen vier honden te houden, waarvan twee puppy ' s zijn.

Het leven is een bewonderenswaardige regeling, is het niet, kleine moeder. Het is zo slim om elk jaar juni te hebben en elke dag een ochtend, laat staan dingen als vogels, en Shakespeare, en iemands werk.

Ze deed hem denken aan zijn moeder, aan zijn verpleegster, aan alle dingen die vriendelijk en troostend waren, behalve dat ze de aantrekkingskracht had om niet zijn moeder of zijn verpleegster te zijn.

En de zomer lijkt alsof het voor altijd zou dromen.

Op natte dagen zal ik naar de dikste delen van het bos gaan, waar de dennennaalden eeuwig droog zijn, en als de zon schijnt, zal ik op de heide liggen en zien hoe de bezem tegen de wolken oplaait. Ik zal eeuwig gelukkig zijn, want er zal niemand zijn om me zorgen te maken.

Schoonheid heeft je liefgehad en liefde heeft je mooi gemaakt.

Maar het is onmogelijk, vind ik, om boeken op te ruimen zonder te eindigen door op de grond te zitten in het midden van een grote slordigheid en lezen.

Toen ik bij de bibliotheek kwam, kwam ik tot stilstand, - ah, de lieve kamer, wat een gelukkige tijden heb ik daar doorgebracht, door de boeken heen gerommeld, plannen gemaakt voor mijn tuin, kastelen in de lucht gebouwd, geschreven, gedroomd, niets gedaan.

[Wandelen] is de perfecte manier van bewegen als je in het leven van de dingen wilt kijken. Het is de enige weg van vrijheid. Als je op iets anders dan je eigen voeten naar een plaats gaat, word je daar te snel naartoe gebracht en mis je duizend delicate vreugden die langs de kant van de weg op je wachtten.

Boeken hebben hun eigenaardigheden evenals mensen, en zullen me niet hun volle schoonheid laten zien tenzij de plaats en tijd waarin ze worden gelezen hen past.

Als je lot je doet huilen en ellendig maakt, doe het dan weg en neem een ander; ga voor jezelf uit; luister niet naar het geschreeuw van je familieleden...wees niet bang voor de publieke opinie in de vorm van de buren in het volgende huis, wanneer de hele wereld voor je nieuw en stralend is, en alles mogelijk is, als je alleen maar energiek en onafhankelijk bent en de kans grijpt bij de nekvel.

Wie kan beginnen met conventionele vriendelijkheid het eerste ding in de ochtend?

Ik wil zo lui zijn als ik kan, zodat mijn ziel tijd heeft om te groeien.