Charles Hodge beroemde citaten

Het beste bewijs dat de Bijbel het woord van God is, is te vinden tussen de omslagen ervan. Het bewijst zichzelf.

In Christus zijn is de bron van het christelijk leven; gelijk zijn aan Christus is de som van zijn voortreffelijkheid; bij Christus zijn is de volheid van zijn vreugde.

De genade van God verheft een mens zonder hem op te blazen, en vernedert een mens zonder hem te vernederen.

Geloof is geen blinde, irrationele overtuiging. Om te geloven, moeten we weten wat we geloven, en de gronden waarop ons geloof rust.

Het is een feit dat, tenzij kinderen worden opgevoed in de opvoeding en vermaning van de Heer, zij, en de samenleving die zij vormen of beheersen, ten onder zullen gaan. Wanneer een staat dus besluit dat religieus onderwijs uit de scholen en andere literaire instellingen moet worden verbannen, besluit hij praktisch tot zelfvernietiging.

Het evangelie is zo eenvoudig dat kleine kinderen het kunnen begrijpen, en het is zo diepgaand dat studies door de wijste theologen de rijkdom ervan nooit zullen uitputten.

De doctrines van genade vernederen de mens zonder hem te vernederen en verheffen hem zonder hem op te blazen.

Erfzonde is de enige rationele oplossing voor het onmiskenbare feit van de diepe, universele en vroeg gemanifesteerde zondigheid van mensen in alle tijden, van elke klasse en in elk deel van de wereld.

Er kan geen meer zielsvernietigende leer worden bedacht dan de leer dat zondaars zichzelf kunnen regenereren en zich kunnen bekeren en geloven wanneer ze maar willen.

Als alle kerkelijke macht bij de geestelijkheid berust, dan is het volk praktisch gebonden aan passieve gehoorzaamheid in alle zaken van geloof en praktijk; want dan wordt alle recht op privé-oordeel ontkend.

Onze plicht, voorrecht en zekerheid zijn in het geloven, niet in het weten; in het vertrouwen op God, en niet op ons eigen begrip. Ze moeten medelijden hebben met hen die geen betrouwbaardere leraar hebben dan zijzelf.

De zonde van Adam maakte de veroordeling van alle mensen niet alleen mogelijk; het was de grond van hun werkelijke veroordeling. Dus de gerechtigheid van Christus maakte de redding van mensen niet alleen mogelijk, het verzekerde de werkelijke redding van degenen voor wie hij werkte.

Alles wat Christus deed en leed zou noodzakelijk zijn geweest als slechts één menselijke ziel het voorwerp van verlossing was geweest; en er zou niets anders en niets meer vereist zijn geweest als elk kind van Adam door Zijn bloed was gered.

Als we zwak zijn, zijn we sterk. Wanneer we het meest leeg zijn van onszelf, zijn we het meest vol van God.

Alle morele verplichting lost zichzelf op in de verplichting van overeenstemming met de wil van God.

Dit hele onderwijsproces moet religieus zijn, en niet alleen religieus, maar ook Christelijk. En aangezien het christendom de enige ware religie is en God in Christus de enige ware God, is het enige mogelijke middel tot nuttige opvoeding de opvoeding en vermaning van de Heer.

In oppositie... op alle suggesties van de duivel is het enige, eenvoudige en voldoende antwoord het woord van God. Dit zet alle krachten van de duisternis op de vlucht.

Een christen is iemand die Jezus erkent als de Christus, de Zoon van de levende God, als God gemanifesteerd in het vlees, die ons liefheeft en sterft voor onze verlossing; en die zo wordt beïnvloed door een gevoel van de liefde van deze vleesgeworden God dat hij gedwongen wordt om de wil van Christus tot de regel van zijn gehoorzaamheid te maken, en de heerlijkheid van Christus tot het grote doel waarvoor hij leeft.

Dit is ware religie, om goed te keuren wat God goedkeurt, om te haten wat hij haat, en om te genieten in wat hem behaagt

Er is geen vorm van overtuiging die inniger en onweerstaanbaarder is dan die welke voortkomt uit de innerlijke leer van de geest.

Er zou geen zielsvernietigende leer kunnen worden bedacht dan de leer dat zondaars zichzelf kunnen regenereren en zich kunnen bekeren en geloven net wanneer zij please...As het is een waarheid zowel van de Schrift als van de ervaring dat de niet-vernieuwde mens niets van zichzelf kan doen om zijn redding te verzekeren, het is essentieel dat hij tot praktische overtuiging van die waarheid wordt gebracht. Wanneer hij aldus overtuigd is, en niet eerder, zoekt hij hulp bij de enige bron waaruit deze kan worden verkregen.

Zo ook, bij het vormen van een grondwet, of bij het vaststellen van procedureregels, of het maken van canons, stemt het volk niet alleen passief in, maar werkt het actief mee. Zij hebben in al deze zaken dezelfde autoriteit als de geestelijkheid.

De onafhankelijke of Congregatietheorie omvat twee beginselen; ten eerste dat de regerende en uitvoerende macht in de kerk in de broederschap ligt; en ten tweede dat de kerkelijke organisatie compleet is in elke aanbiddende vergadering, die onafhankelijk is van elke andere.

De Galaten worden streng veroordeeld omdat zij aandacht schenken aan valse leerstellingen, en worden geroepen zelfs een apostel een anathema uit te spreken, als hij een ander evangelie predikt.

Alle redenen die de onderwerping van een gelovige aan de Broeders van een particuliere kerk vereisen, vereisen zijn onderwerping aan al zijn broeders in de Heer.

Het is een door en door antichristelijke leer dat de geest van God, en dus het leven en de bestuurlijke macht van de kerk, in de bediening woont, met uitsluiting van het volk.

Christus heeft niet alleen bepaald dat er zulke ambtenaren in zijn kerk zullen zijn - hij heeft niet alleen hun taken en voorrechten gespecificeerd - maar hij geeft de vereiste kwalificaties, en roept degenen die aldus gekwalificeerd zijn, en door die roeping geeft hij hun hun officiële autoriteit.

In elk theologisch systeem is er dus een hoofdstuk de libero arbitrio. Dit is een vraag die elke theoloog op zijn pad vindt en waarover hij moet beschikken; en van de wijze waarop deze wordt bepaald, hangt zijn theologie af, en natuurlijk zijn religie, voor zover zijn theologie voor hem een waarheid en werkelijkheid is.

Aangezien de kerk het geheel van gelovigen is, is er een intieme analogie tussen de ervaring van de individuele gelovige en van de kerk als geheel.

Alle kerkelijke macht is daarom naar behoren ministerieel en administratief. Alles moet gebeuren in de naam van Christus en in overeenstemming met zijn aanwijzingen.

Het ambt van presbyters is permanent.

Alle kerkelijke macht komt voort uit de inwoning van de Geest; daarom zijn degenen in wie de geest woont de zetel van kerkelijke macht. Maar de geest woont in de hele kerk en daarom is de hele kerk de zetel van de kerkelijke macht.

Romanisten vertellen ons dat de paus de plaatsvervanger van Christus is; dat hij zijn opvolger is als het universele hoofd en heerser van de kerk op aarde. Als dat zo is, moet hij een Christus zijn.

Daarom hebben de hervormers, als instrumenten in Gods handen, bij het bevrijden van de kerk uit de slavernij aan prelaten, haar niet tot een tumultueuze menigte gemaakt, waarin ieder mens een wet voor zichzelf was, vrij om te geloven en vrij om te doen wat hij wilde.

De functies van deze ouderlingen bepalen daarom de macht van het volk; want een vertegenwoordiger is iemand die door anderen is gekozen om in hun naam te doen wat zij in hun eigen persoon mogen doen; of liever gezegd om de bevoegdheden uit te oefenen die radicaal inherent zijn aan degenen voor wie zij handelen.

Ware ijver is verbonden met een heilig leven. Het is opmerkelijk hoe vaak de grootste ijveraars voor God, de kerk en de gezonde leer (zoals zij die beschouwen) onheilig en zelfs immoreel zijn geweest in hun leven.

Ijver is de voornaamste bron, of een van de voornaamste bronnen van geestelijke kracht. God gebruikt levende zielen om het leven te communiceren. In alle tijden hebben ijverige mannen grote resultaten opgeleverd. Deze kwalificatie, in afwezigheid van anderen, kan wonderen verrichten.

Er is meer kracht om te heiligen, te verheffen, te sterken en op te vrolijken in het woord Jezus (Jehovah-redder) dan in alle uitspraken van de mens sinds de wereld begon.

Als we in Adam zijn gevallen, zijn we gered in Christus. Het beginsel in het ene geval ontkennen, is het in het andere ontkennen; want de twee zijn onafscheidelijk verenigd in de voorstellingen van de Schrift.

Het gebed is het gesprek van de ziel met God. Daarin manifesteren of uiten wij aan hem onze eerbied en liefde voor zijn goddelijke volmaaktheid, onze dankbaarheid voor al zijn barmhartigheden, onze boetedoening voor onze zonden, onze hoop op zijn vergevende liefde, onze onderwerping aan zijn gezag, ons vertrouwen in zijn zorg, onze verlangens naar Zijn gunst en voor de Voorzienigheid en geestelijke zegeningen die nodig zijn voor onszelf en anderen.

Er is een groot verschil tussen de onverzoenlijke en de zelf-tegenstrijdige ory.

Hij weet dat wanneer hij niet is wat hij behoort te zijn, wanneer hij doet wat hij niet behoort te doen, of nalaat wat hij behoort te doen, hij schuldig is aan zonde.

Als we, niet in staat om de mysteries van de Voorzienigheid op te lossen, in het atheïsme duiken, vergroten we slechts duizend keer de duisternis waarmee we omringd zijn

De heersende oudsten worden verklaard de vertegenwoordigers van het volk te zijn.

Het is omdat God oneindig groot en goed is dat zijn heerlijkheid het einde van alle dingen is; en zijn welbehagen de hoogste reden voor alles wat gebeurt. Wat is de mens dat hij met God zou moeten twisten, of veronderstellen dat zijn belangen in plaats van Gods heerlijkheid het uiteindelijke doel zouden moeten worden?

Heiliging is geen werk van de natuur, maar een werk van genade. Het is een verandering van karakter die niet door morele invloeden wordt bewerkstelligd, maar bovennatuurlijk door de Heilige Geest.

De kerk wordt overal als één voorgesteld. Het is één lichaam, één familie, één vouw, één koninkrijk. Het is één omdat het door één Geest wordt doordrongen. We zijn allemaal gedoopt in één Geest om, zegt de apostel, op het lichaam te worden.

Christelijke nederigheid bestaat niet in het ontkennen van wat er van het goede in ons is, maar in een blijvende betekenis van slechte woestijn, en in het bewustzijn dat wat we van het goede hebben, te danken is aan de genade van God.

Toen de grote belofte van de geest op de Pinksterdag werd vervuld, werd deze niet alleen met betrekking tot de apostelen vervuld.

De Pauselijke theorie, die veronderstelt dat Christus, de apostelen en gelovigen, de kerk vormden toen onze Heiland op aarde was, en deze organisatie was ontworpen om eeuwigdurend te zijn.