Wendy Cope beroemde citaten

Schrijven om te amuseren? Wat een afschuwelijke suggestie! Ik schrijf om mensen angstig en ellendig te maken en hun indigestie te verergeren.

Het interessante is dat je niet vaak een dichter ontmoet die geen gevoel voor humor heeft, en sommigen van hen houden het uit hun gedichten omdat ze bang zijn om gezien te worden als lichte versifiers.

Tijdens de lunch kocht ik een enorme sinaasappel ter grootte van het maakte ons allemaal aan het lachen. Ik Schilde het en deelde het met Robert en Dave-ze kregen kwartjes en ik had de helft. En die sinaasappel maakte me zo gelukkig, zoals gewone dingen vaak doen de laatste tijd. Winkelcentrum. Een wandeling in het park Dit is vrede en tevredenheid. Het is nieuw. De rest van de dag was vrij makkelijk. Ik deed al mijn werk op mijn lijst en genoot ervan en had wat tijd over. Ik hou van je. Ik ben blij dat ik besta.

Bloody Christmas, hier weer, laten we een liefdevolle Beker heffen, vrede op aarde, goede wil voor de mensen, en hen de afwas laten doen.

In mijn geval hebben de lange hiaten tussen mijn boeken nogal wat te maken met gebrek aan vertrouwen. Veel van de tijd dat ik niet schrijf, begin ik te denken dat ik het niet kan.

Misschien ben ik minder grappig geworden omdat ik gelukkiger ben geweest.

Ik dacht altijd dat alle dichters Byronisch gek waren, slecht en gevaarlijk om te kennen. En toen ontmoette ik er een paar. Zie Lam 486: 25.

Er zijn zoveel vreselijke mannen dat je ze niet allemaal kunt vermijden. Ze zei vaak dat ze nooit meer dezelfde fout zou maken: ze maakte altijd een nieuwe fout.

Mijn hart heeft een besluit genomen en ik ben bang dat jij het bent.

Sommige sokken zijn eenlingen die niet in paren kunnen leven.

Vertrouw nooit een journalist.

Ik heb gezegd wat ik bereid ben te zeggen in mijn gedichten, en dan denken journalisten dat je ze nog veel meer gaat vertellen.

Ik was lange tijd single en voelde me erg alleen in de wereld, en praten over familiewaarden maakte me in die fase van mijn leven erg van streek, omdat ik dacht: 'Hoe zit het met mensen zoals ik?

Ik vind het leuk om kleding te kopen, vooral omdat ik een fiscaal aftrekbare vergoeding krijg.

Ik denk dat het een vraag is die vooral bij vrouwelijke schrijvers opkomt: of het beter is om een gelukkig leven te hebben of een goede voorraad tragische plots.

Op Waterloo Bridge, waar we afscheid hebben genomen, brengen de weersomstandigheden tranen in mijn ogen. Ik veeg ze weg met een zwarte wollige handschoen en probeer niet te merken dat ik verliefd ben geworden op Waterloo Bridge ik probeer te denken: Dit is niets. je bent high van de charme en het drankje. Maar de juke-box in mij speelt een liedje dat iets anders zegt. En wanneer was het verkeerd? Op Waterloo Bridge met de wind in Mijn haar ben ik geneigd om te springen. Je bent een dwaas. Het kan me niet schelen. het hoofd doet zijn best, maar het hart is de baas - Ik geef het toe voordat ik halverwege ben

Mijn hart heeft een besluit genomen en ik ben bang dat jij het bent. Wat je ook hebt opgesteld, mijn hart heeft een besluit genomen en als je dit jaar niet kunt worden aangemeld, zal volgend jaar doen. Mijn hart heeft een besluit genomen en ik ben bang dat jij het bent.

Bloedige mannen zijn als bloedige bussen - je wacht ongeveer een jaar en zodra iemand je halte nadert, verschijnen er twee of drie anderen.

Ik ben nog nooit zo beroemd geweest als in 1986.

Als een gedicht niet werkt, is de eerste vraag die je jezelf moet stellen: 'vertel ik de waarheid?'

Ik zeg altijd tegen studenten dat het schrijven van een gedicht en het publiceren ervan twee heel verschillende dingen zijn, en je moet schrijven wat je moet schrijven, en als je bang bent dat het iemand van streek gaat maken, publiceer het dan niet.

Ik heb een theorie dat als je het soort ouders hebt die je naar een kostschool willen sturen, je waarschijnlijk beter af bent op een kostschool.

De reden dat moderne poëzie moeilijk is, is dat de vrouw van de dichter het niet kan begrijpen.