-
Terwijl ik de woorden zeg, besef ik hoe waar ze zijn. En misschien is dat de truc om er doorheen te komen, door het leven: beseffen dat iedereen, inclusief onszelf, rondloopt met een soort van verknipte bagage. Misschien zijn we hier om elkaar te helpen de lasten te dragen.
-
Ze zeggen dat er geen land meer te ontdekken is, geen enkel continent blijft onontgonnen. Maar de hele wereld is daar, wachtend, wachtend op mij. Ik wil dingen doen - Ik wil door de regen doordrenkte straten van Londen lopen en muntthee drinken in Casablanca. Ik wil door de woestenijen van de gobi woestijn dwalen en een Jak zien. Ik denk dat mijn levensambitie is om een Jak te zien. Ik wil onderhandelen voor snuisterijen op een Arabische markt in een ver, stoffig land. Er is zoveel. Maar bovenal wil ik dingen doen die iets betekenen.
-
En op dat moment, een lichte melodie stijgt naar de maan als een enkele mus zingt.
-
Ergens moeten dingen mooi en levendig zijn. Ergens anders moet het leven mooi en levendig en rijk zijn. Niet zoals dit gedempte palet-een bleekblauwe slaapkamer, gewassen zonnige hemel, dof groen geel bruin van de velden. Hier Weet ik elke bocht van elke weg, elk grassprietje, elk gezicht in deze stad, en ik stik.
-
Ik heb dit beeld in mijn hoofd van hoe Ik wil dat mijn leven eruit ziet, en ik heb absoluut geen idee hoe ik daar moet komen. En ik ben zo bang dat ik een verkeerde beslissing zal nemen - slechts één - en alles zal in de war raken en fout gaan-voorgoed.
-
Ik kijk naar haar als ze weggaat. Alles aan haar is zo vloeibaar als een rivier. Haar rommelige haar, haar xylofoon stem, de slagen van haar penseel. Zelfs haar camouflage legerjas hangt los, vloeiend als linten.
-
Het lied is slap en spreekt over liefde en eenzaamheid en verlies. Waarom lijkt liefde te gaan met de droevige dingen?
-
Welke plaats heeft een vrouw hier, in het rijk van de mannen?
-
Liefde is een stormachtige meesteres. En niemand van ons zal haar ooit beheersen.
-
Mijn mus, ze flikkert en wordt wakker en zingt en zingt.
-
Het begint met vriendschap, denk ik. Ineens kan ik hem niet meer aankijken. Het moet beginnen met vriendschap en echt weten wie een persoon is, zijn gebreken en hoop en sterke punten en angsten kennen, alles weten. En de persoon bewonderen en verzorgen - van hem houden vanwege al die dingen... Dat Weet ik nu.
-
De berken staan voor ons als een broederschap van geesten.
-
Kind, denk niet aan die dingen, die duistere mogelijkheden. Je vader en broers zijn hier vandaag bij je. Lavain zal aan je vlechten trekken, Tirry zal je liedjes zingen, en je vader zal de schoonheid van zijn vrouw in je zien. Geniet van hun liefde vandaag. En het zal je nooit verlaten.
-
Toch kijk ik naar beneden, en het gras is zo groen, Ik kan niet begrijpen hoe het niet verwelkt en sterft van verdriet. Maar tegen het smaragdgroene Tapijt voeren de krijgers oorlog, en het is als een dans, bijna mooi, altijd macaber. Het geluid brengt me terug, het angstaanjagende geluid van zwaarden die zwaarden slaan, een metalen geklank dat in mijn oren klinkt, echo en echo van het angstaanjagende lawaai van mannen die schreeuwen en huilen als ze de scherpe uiteinden van messen ontmoeten.
-
Toch kijk ik naar beneden, en het gras is zo groen, Ik kan niet begrijpen hoe het niet verwelkt en sterft van verdriet. Lied van de mus
-
Vrolijk Kerstfeest, fluister ik tegen mezelf. Vrolijk Kerstfeest, Nate.
