James Frey beroemde citaten

Wat gek is, is je leven leven volgens een boek geschreven door iemand die zich niet kon voorstellen hoe je leven eruit zou zien.

De wonden die nooit genezen kunnen alleen alleen worden betreurd.

De middag en de vroege avond glijden voorbij in een gesloten duizeligheid waar het vermogen om op elke herkenbare manier te denken verdwijnt en waar elk moment een eeuwigheid lijkt te zijn.

Wees sterk. Leef eervol en met waardigheid. Als je denkt dat je het niet kunt, wacht dan.

Soms zijn schedels dik. Soms zijn harten leeg. Soms werken woorden niet.

Sommige mensen denken dat memoires moeten worden gehouden aan een perfecte journalistieke standaard. Sommige mensen niet, blijkbaar niet. mijn doel was nooit om een perfecte journalistieke standaard van mijn leven te creëren of te schrijven. Het was altijd als literatuur.

En hoe belachelijk het ook klinkt, soms is alles wat we nodig hebben in het leven dat iemand onze hand vasthoudt en naast ons loopt.

Over het leven: "het is niet ingewikkeld tenzij ik het zo maak. Het is niet moeilijk tenzij ik het toelaat. Een seconde is niet meer dan een seconde, een minuut niet meer dan een minuut, een dag niet meer dan een dag. Ze passeren. Alle dingen en alle tijd zullen voorbijgaan. Dwing of vrees niet, beheers of verlies de controle niet. Niet vechten en niet stoppen met vechten. Omhels en verdraag. Als je omhelst, zul je volharden.

De grootste regels van dramatisch schrijven zijn conflict, conflict, conflict.

Het is niet alleen een glimlach van tijdelijk geluk. Als het van mijn gezicht verdwijnt, zal het bij me blijven.

Als ik naar een kunstgalerie ga en voor een schilderij sta, wil ik niet dat iemand me vertelt wat ik moet zien of denken; Ik wil voelen wat ik voel, zien wat ik zie en uitzoeken wat ik erachter kom.

Er zijn geen woorden en er is geen zang, maar de muziek heeft een stem. Het is een oude stem en een diepe stem, zoals de stomp van een zoete sigaar of een schoen met een gat. Het is een stem die heeft geleefd en leeft, met verdriet en schaamte, extase en gelukzaligheid, vreugde en pijn, verlossing en verdoemenis. Het is een stem met liefde en zonder liefde. Ik hou van de stem, en hoewel ik er niet tegen kan praten, hou ik van de manier waarop het tegen mij praat. Er staat dat het allemaal hetzelfde is, jongeman. Neem het en laat het zijn.

Angst, zei hij, heeft ons hele leven geregeerd. Angst, zei hij, na religie, was de meest destructieve kracht in de wereld.

Het voelde alsof ik iets kwijt was. Maar niet iets doms, zoals mijn sleutels of mijn kauwgom; meer als mijn arm of mijn voet, iets dat er echt toe deed. Als iets waar ik zonder zou kunnen leven, maar het leven veel moeilijker zou maken als het ontbrak. En het leven is al moeilijk genoeg. Het leven is al moeilijk genoeg met alles wat we krijgen.

Laat de dingen zijn, Laat jezelf zijn, laat alles zijn en accepteer het zoals het is. Meer niet. Niets minder.

We staren elkaar in de ogen en kussen zacht spreken en zeggen meer met de beweging van onze lippen en de toppen van onze vingers dan woorden ons toestaan te zeggen. Woorden kunnen dit niet zeggen. Het ene woord liefde betekent te weinig voor wat het is. Het betekent alles en dat is nog steeds niet genoeg. Het communiceert niet eens een fractie van de betrokken gevoelens. Liefde. Het woord is niet genoeg voor wat het is. Liefde. Liefde.

Leonard vraagt me of er iets is dat ik moet weten voordat hij sterft, ik denk er even over na, draai me naar hem toe, zeg wat de zin van het leven is, Leonard? Hij lacht, zegt dat het makkelijk is, mijn zoon, het is wat je wilt dat het is.

Toen ik 'A Million Little Pieces' begon te schrijven, voelde ik dat het het juiste verhaal was met de stijl die ik zocht, en ik bleef gewoon doorgaan.

Verlies van controle is altijd de bron van angst. Het is echter ook altijd de bron van verandering.

...we kregen dit geschenk van het leven en we kregen het een keer en we zullen er gekwetst in raken en gekwetst worden door het te doorstaan en het enige dat dat beter of minder pijn zal doen is liefde.

Trauma is overlevend, maar vaak niet veel meer. Het doodt je terwijl je nog steeds kunt leven.

Voor de ergste dingen van ons leven is het soms de beste manier om er nooit meer over te praten.

Ik sta, loop naar hem toe, ga op zijn bed zitten, sla mijn armen om hem heen, knuffel hem. Hij knuffelt me sterk terug en ik voel de schaamte door zijn armen komen. Ik ben een crimineel en hij is een rechter en ik ben blank en hij is zwart, maar op dit moment maakt dat niets uit. Hij is een man die vrienden nodig heeft en ik kan zijn vriend zijn.

Ik denk aan hoe en waarom en wat er gebeurde en de gedachten komen gemakkelijk, maar de antwoorden niet.

We deden wat onze mensen de hele tijd doen, we vertelden onszelf dat iets wat we deden goed was en we vonden een manier om het te rechtvaardigen, ook al wisten we dat het verkeerd was.

Voor de meest diepgaande ervaringen in ons leven en in de wereld zijn woorden niets waard. Kun je liefde of dood beschrijven kun je beschrijven hoe het echt voelt de eerste keer dat je je kind ziet of de eerste keer dat je hart gebroken wordt, kun je het proberen...maar het zal niet in de buurt komen van het beschrijven van wat het echt was of hoe het echt voelde.

De Bijbel is tweeduizend jaar geleden geschreven. De wereld is nu een andere plek. Verhalen die toen betekenis hadden, zijn nu betekenisloos. Overtuigingen die toen misschien geldig waren, zijn nu ongeldig. Die boeken moeten op dezelfde manier worden bekeken als wij met belangstelling naar iets van die tijd kijken met een erkenning van het historische belang, maar ze moeten niet worden beschouwd als iets dat enige waarde heeft.

Geloof is het excuus van de dwaas.

Het gevoel van armen om me heen, van liefde in mijn hart, het was krachtiger dan alle negativiteit waarvan ik wist dat die voor mij in de wereld bestond. Dat gevoel van liefde heeft het allemaal gedood.

Mijn leven was zoals alle levens, lang en hard en vol verdriet en verwarring en Verschrikking, een angstaanjagende, moeilijke droom onderbroken door korte momenten van vreugde. En zoals het geval is met het leven van alle mensen, zijn de momenten van vreugde nooit vaak genoeg en nooit lang genoeg.

De Los Angeles Air Pollution Control Board is opgericht in 1946 in een poging om de oorzaak van de bruine wolk die boven de stad hangt te ontdekken en te beslissen hoe deze te bestrijden en te verspreiden. In 1949, na intensief lobbyen van zowel de auto-als de olie-industrie, en tegen de aanbevelingen en het standpunt van de Los Angeles Air Pollution Control Board, wordt het openbare spoorwegsysteem, dat ooit het grootste ter wereld was en nog steeds een meerderheid van de bevolking van de stad bedient, buiten gebruik gesteld en uitgerukt. Het wordt vervangen door een kleine vloot bussen.

Ik heb altijd gezegd dat ik meer beïnvloed ben in wat ik doe door kunstenaars, en hoe ze werken, hoe ze denken, en de vrijheid die ze krijgen om te werken en te denken, dan ik echt ben door andere schrijvers.

Ik heb me altijd afgevraagd hoe het zou zijn als de Messias, of Christus die terugkeerde, daadwerkelijk in onze samenleving zou leven en leven; Wie zou die persoon zijn, hoe zouden we hen identificeren, hoe zouden ze leven en waarin zouden ze geloven, hoe zou de samenleving op hen reageren? Ik besloot om mijn idee van dat verhaal te vertellen.

Het punt van wat ik doe is dat het niet echt uitmaakt wat een boek of een verhaal is, zolang het je beweegt, informeert, uitdaagt, vermaakt of verandert.

Er zijn geen categorieën in hedendaagse kunst. Er zijn geen regels. Kunstenaars krijgen de vrijheid om te maken en te creëren wat ze willen en het te noemen wat ze willen. Ik identificeer me met dat systeem, of gebrek aan systeem, veel meer dan ik het landschap van de hedendaagse uitgeverij doe.

Welke moeilijkheden er ook in mijn leven zijn geweest, Ik leef nog steeds in een zeer bevoorrechte positie. Angst is niet weten waar je volgende maaltijd vandaan komt. Angst is het zien van een kind dat gewond raakt. Angst is kijken hoe iemand van wie je houdt weggooit. Angst is weten dat je zelf gaat sterven. Maar er is geen angst in wat ik doe. Ik schrijf boeken.

Toen ik een kleine jongen was, was Marvin Hagler mijn idool. Hij kreeg geen respect voor het grootste deel van zijn carrière. Zijn vechtstijl was recht vooruit. Hij nam elk schot dat op hem werd gegooid, en hij bleef terugslaan tot hij won. Ik heb echt het gevoel dat ik zo ben. Ik neem grote schoten van mensen. Maar ik blijf doorgaan.

Maar aan alle goede dingen komt een einde, vaak een triest boos ellendig einde. De oorzaak van zo ' n einde kan gewoonlijk worden teruggebracht tot een van de drie dingen: geld, ziekte, verloren liefde.

We zijn allemaal normaal begonnen. We zijn allemaal begonnen als functionerende mensen met het potentieel om bijna alles te doen wat we wilden, maar ergens langs de paden van ons leven zijn we verdwaald.

Neem het risico en doe wat je kunt doen en probeer niet gepakt te worden. Als je betrapt wordt, Doe het dan nog een keer.

Ik ben schrijver. Ik had nooit verwacht op straat herkend te worden. Ik had nooit verwacht dat ik zo ' n verslag zou krijgen, goed of slecht. Ik had nooit verwacht zoveel boeken te verkopen als ik nu heb.

Ik zal niet toestaan dat mensen me regels opleggen die niet logisch zijn voor mij. En ik leef en werk heel veel buiten de literaire wereld en het literaire systeem. Wat ze denken en wat ze geloven en wat hun regels zijn, betekenen niets voor mij.

Meestal is het niet het concept, maar de uitvoering van ambacht die telt.

Ik denk dat het als kunstenaar of schrijver oké is om je eigen werk te willen beheersen.

Ik ga gewoon mijn boeken schrijven en mijn werk doen en het vrijgeven. Laat de wereld beslissen wat het is, en of het goed is of niet.

De meeste boeken zijn geen pure non-fictie of fictie.

Mijn vrouw zegt dat ik me alleen op mijn gemak voel als er ruzie is. En het is waar. Wat mij motiveert is de strijd.

Soms wil ik echt in God geloven. Ik bewonder, in veel opzichten, mensen die vertrouwen hebben. Ik denk dat het iets moois moet zijn om te geloven.

Toen ik scenarioschrijver was, deed ik het om huurlingenredenen.

Ik ben in wezen optimistisch. Leven is ongelooflijk. Het leven is buitengewoon en mooi. Het kan moeilijk en verdrietig en angstaanjagend zijn, maar het is alles wat we hebben.