John Masefield beroemde citaten

Ik ben van mening dat wanneer een persoon sterft / zijn ziel terugkeert naar de aarde; / gekleed in een nieuw vlees vermomming / een andere moeder geeft hem geboorte / met steviger ledematen en helderder hersenen.

God liet een vonk neerdalen in iedereen, en als we het vinden en tot een vlam aanwakkeren, zal het opspringen en gloeien, zoals de zon, en het dwalen uit stenen wegen verlichten.

De drie grondslagen van het oordeel: gedurfd ontwerp, constante oefening en frequente fouten.

Mensen bestaan uit lichaam, geest en verbeelding. Ons lichaam is Fout, onze geest onbetrouwbaar, maar onze verbeelding heeft ons Opmerkelijk gemaakt.

De dagen die ons gelukkig maken, maken ons wijs

Ik moet weer naar de zee gaan, naar de eenzame zee en de hemel; en alles wat ik vraag is een hoog schip en een ster om haar langs te sturen.

Mannen in een schip kijken altijd omhoog, en mannen aan land kijken meestal naar beneden.

God verwarmt zijn handen aan het hart van de mens wanneer hij bidt.

Eens in de eeuw kan een mens worden geruïneerd of ondraaglijk gemaakt door lof. Maar zeker eens in de minuut sterft er iets edelmoedigs door gebrek eraan.

Sinds de drukpers is ontstaan, is poëzie niet langer de vreugde van de hele gemeenschap van de mens; het is het vermaak en de vreugde van enkelen geworden.

Er zijn weinig aardse dingen mooier dan een universiteit een plaats waar degenen die onwetendheid haten ernaar kunnen streven om te weten, waar degenen die de waarheid waarnemen ernaar kunnen streven om anderen te laten zien.

De meeste wegen leiden mensen naar huis, mijn weg leidt mij voort

Sommigen zijn dol op Spaanse wijn, en sommigen zijn dol op Franse.

In dit leven lacht hij het langst wie het laatst lacht.

Liefde is een vlam om de wil in brand te steken

Het geluk zal veranderen en de ster zal stijgen.

Zijn gezicht was gevuld met gebroken geboden.

Alles wat ik vraag is een hoog schip en een ster om haar langs te varen.

Alleen de weg en de dageraad, de zon, de wind en de regen, en de wacht vuur onder de sterren, en de slaap, en de weg weer.

Het leven, een schoonheid achtervolgd door tragisch gelach.

Op het lange stoffige lint van de lange stadsstraat passeert de pageant van het leven me op vele voeten, met een woord hier van de heuvels, en een lied daar van de zee en-de grote beweging verandert-passeert de pageant me.

Allen die voorbijgaan! Hoewel we het minst denken, bereidt hij zijn partner voor. Maat, en de pion van de koning speelde, het houdt nooit op, Hoewel de hele aarde stof van gestolen stukken is.

De mens kan het overvolle ogenblik niet terugroepen; de tijd is een zaak van ogenblikken die in dagen worden gesponnen; als de mens een ogenblik goud of zwart moet maken, laat hem dat dan doen; maar de tijd moet zijn wegen gaan. Het leven kan dof zijn voor een moment van vlammen. Het leven is een zaak van ogenblikken die in jaren zijn veranderd, ogenblikken zijn slechts de oorzaak van al deze tranen.

Ik heb Lady April de narcissen zien brengen, het springende gras en de zachte warme April regen.

Mensen die hun eigen tijd buiten hun werk laten, kunnen niet verbaasd zijn als hun tijd hen niet interessant vindt.

Voor Kaap Hoorn zijn er maar twee soorten weer, geen van beide een aangename soort.

De verre ziel kan de ziel van de verre vriend schudden en het verlangen laten voelen, over onnoemelijke kilometers.

Liefde is een vlam om de menselijke wil uit te branden, liefde is een vlam om de wil in brand te steken, liefde is een vlam om mensen in slijk te bedriegen.

Zo verduistert de dood je zachte gedaante, zo streeft het geheugen ernaar de duisternis helder te maken; en in die hoop rotsen ligt je lichaam, een deel van het eiland tot het einde van de planeet, mijn zachte kameraad, mooi en wijs, een deel van deze rots deze bittere Golf beledigt, terwijl ik, die voorbijgaat, een klein duister ding, oorlog voert met deze kracht, en ademt, en zijn koning ben.

Zo zal ik vechten, zo zal ik treden, in deze lange oorlog onder de sterren; Zo zal een glorie mijn hoofd kransen, zo zal ik flauwvallen en de littekens laten zien, totdat deze zaak, deze verstopte vorm, geheel tot koninklijk goud wordt gesmeed.

De mens met zijn brandende ziel heeft slechts een uur adem om een schip van waarheid te bouwen waarin zijn ziel kan varen-varen op de zee van de dood. Want de dood eist de tol van schoonheid, moed, jeugd, van alles behalve de waarheid.

O mooie lelie schoon, o lelie springende groen, o lelie barsten Wit, Lieve lelie van verrukking, Lente in mijn hart agen dat ik kan bloeien aan de mensen.

Het koren dat het heilige brood maakt waardoor de ziel van de mens wordt gevoed, het heilige brood, het voedsel zonder prijs, uw eeuwige barmhartigheid, Christus.

De Heer die ons de aarde en de hemel gaf, neemt dat als dank voor alles wat hij heeft gegeven. Het boek dat hij leende wordt teruggegeven, helemaal rood en zwart.

Het is een warme wind, de westenwind, vol kreten van vogels; ik hoor nooit de westenwind, maar tranen zijn in mijn ogen. Want het komt uit de westelijke landen, de oude bruine heuvels, en April ' s in de westelijke wind, en narcissen.

De dood opent onbekende deuren. Het is groots om te sterven.

Staat zijn niet gemaakt, noch gepatcht; ze groeien; groeien langzaam door eeuwen van pijn, en groeien correct in het algemeen; maar groeien alleen door bepaalde wetten, van bepaalde stukjes in bepaalde kaken.

Ieder zou een zachtaardige Jezus kunnen zijn, ieder is een klein kind geweest, een klein kind met een lachende blik, een lieflijk Wit ongeschreven boek; een boek dat God zal nemen, mijn vriend, als ieder aan het einde van zijn reis uitgaat.

Heer, geef mij die oud en ruw zijn de dingen die kleine kinderen lijden, en laat de jonge jaren van het kleine kind helder en onbesmet blijven.

Wanneer de laatste zee is gezeild en de laatste ondiepe kaart is gemaakt, wanneer het laatste veld is geoogst en de laatste oogst is opgeslagen, wanneer het laatste vuur is gedoofd en de laatste gast is vertrokken, verleen het laatste gebed dat ik bid, wees goed voor mij, o Heer.

Als het leven op de deur klopt, kan niemand wachten, als de dood hem arresteert, moeten we gaan.

Quinquireme van Nineve uit het Verre Ofir, roeiend naar huis naar haven in het zonnige Palestina, met een lading ivoor, apen en pauwen, sandelhout, cederhout en zoete witte wijn.

Gewone mensen houden niet van tragedie omdat ze niet durven te lijden en niet kunnen juichen.

Poëzie is een mengeling van gezond verstand, dat niet iedereen heeft, met een ongewoon gevoel, dat zeer weinigen hebben.

Het zou gangsters moeten hebben, en vliegtuigen en veel automatische pistolen.

Het is een warme wind, de westenwind, vol vogelgeroep.

Ik heb bloemen zien komen op Stenen plaatsen en vriendelijke dingen gedaan door mannen met lelijke gezichten, en de gouden beker gewonnen door het slechtste paard op de races, dus ik vertrouw ook.

Het lichaam van de mens is gebrekkig, zijn geest onbetrouwbaar, maar zijn verbeelding heeft hem Opmerkelijk gemaakt.

Succes is het merk op het voorhoofd van de man die te laag mikte.

En hij die een kind een traktatie geeft, laat vreugdeklokken luiden in de straat van de hemel, en hij die een kind een huis geeft, bouwt Paleizen in het koninkrijk kome, en zij die een baby baart, brengt Verlosser Christus weer naar de aarde.