Herbert Read beroemde citaten

Een man met persoonlijkheid kan idealen formuleren, maar alleen een man met karakter kan ze bereiken.

De gevoelige kunstenaar weet dat er een bittere wind waait.

Grote veranderingen in de bestemming van de mensheid kunnen alleen in het denken van kleine kinderen worden bewerkstelligd.

Kunst is Patroon geïnformeerd door gevoeligheid.

Freud heeft één ding heel duidelijk aangetoond: dat we onze kindertijd alleen vergeten door het in het onbewuste te begraven; en dat de problemen van deze moeilijke periode hun oplossing vinden in een vermomde vorm in het volwassen leven.

Vooruitgang wordt gemeten door rijkdom en intensiteit van ervaring - door een breder en dieper begrip van de betekenis en reikwijdte van het menselijk bestaan.

De moderne mens is op zoek geweest naar een nieuwe vormentaal om nieuwe verlangens en aspiraties te bevredigen - verlangens naar mentale verzoening, aspiraties naar eenheid, harmonie, sereniteit - een einde aan zijn vervreemding van de natuur. Al deze kunsten van verre tijden of vreemde culturen geven of suggereren aan de moderne kunstenaar vormen die hij aan zijn behoeften kan aanpassen, de elementen van een nieuwe iconografie.

Het moderne kunstwerk is, zoals ik al zei, een symbool.

Kunstwerken moeten blijven bestaan als objecten van contemplatie.

Kunst in de breedste zin van het woord is de uitbreiding van de persoonlijkheid: een groot aantal kunstleden.

Als we volharden in ons rusteloze verlangen om alles te weten over het universum en onszelf, dan moeten we niet bang zijn voor wat de kunstenaar terugbrengt van zijn ontdekkingsreis.

Kunst is een onfatsoenlijke blootstelling van het bewustzijn.

Alleen mensen die een opleiding in de natuur volgen, kunnen met machines vertrouwd worden. Alleen zulke mensen zullen die machines zo verzinnen en beheersen dat hun producten een verbetering zijn van biologische behoeften, en geen ontkenning ervan.

De slaaf kan gelukkig zijn, maar geluk is niet genoeg.

Er zijn een paar mensen, maar een afnemend aantal, die nog steeds geloven dat het marxisme, als een economisch systeem, een samenhangend alternatief voor het kapitalisme is, en dat het socialisme inderdaad in één land heeft gezegevierd.

De enige zonde is lelijkheid, en als we dit met heel ons wezen zouden geloven, zouden alle andere activiteiten van de menselijke geest aan zichzelf overgelaten kunnen worden.

In de evolutie van de mensheid is er altijd een zekere mate van sociale samenhang geweest.

Ik ken geen betere naam dan anarchisme.

Geloofsbelijdenissen en kasten, en alle vormen van intellectuele en emotionele groepering, behoren tot het verleden.

Maar de volgende stap, waardoor een beschaving haar kwaliteit of cultuur krijgt, wordt alleen bereikt door een proces van celdeling, waarbij het individu wordt gedifferentieerd, onderscheiden van en onafhankelijk van de oudergroep.

Om te creëren is het noodzakelijk om te vernietigen; en de agent van vernietiging in de samenleving is de dichter. Ik geloof dat de dichter noodzakelijkerwijs een anarchist is en dat hij zich moet verzetten tegen alle georganiseerde opvattingen over de staat, niet alleen die welke wij uit het verleden erven, maar ook die welke in naam van de toekomst aan de mensen worden opgelegd.

Ik kan me geen samenleving voorstellen die niet een of andere methode van arbitrage belichaamt.

Het Intellect begint met de waarneming van de natuur, gaat verder met het onthouden en classificeren van de aldus waargenomen feiten, en bouwt door logische deductie dat bouwwerk van kennis op dat juist wetenschap wordt genoemd... maar toegegeven, we weten ook door gevoel, en we kunnen de twee vermogens combineren en kennis presenteren in de gedaante van kunst.

In het algemeen, moderne kunst... is geïnspireerd door een natuurlijk verlangen om het onbekende in kaart te brengen.

Het kunstwerk ... is een instrument om de menselijke psyche te bewerken, zodat het een oogst van vitale schoonheid kan blijven opleveren.

Zodra we ons bewust worden van een gevoel en proberen een overeenkomstige vorm te maken, zijn we bezig met een activiteit die, verre van oprecht te zijn, bereid is (zoals elke kunstenaar, als hij oprecht is, je zal vertellen) om gevoelens te matigen om in de vorm te passen. Het gevoel van de kunstenaar voor vorm is sterker dan een vormloos gevoel.

Dit zijn de sensaties en gevoelens die geleidelijk worden afgestompt door onderwijs, opgejaagd door gewoonten, verworpen ten gunste van sociale conformiteit.

De grote moderne ketterij in poëzie is het verwarren van het gebruik dat we maken van woorden in een gedicht met modaliteiten van spraak...Want ware poëzie is nooit spraak, maar altijd een lied.

Het is niet mijn doel als dichter om oorlog te veroordelen (of om precies te zijn, moderne oorlogvoering). Ik wil alleen de universele aspecten van een bepaalde gebeurtenis presenteren

De moderne dichter heeft geen essentiële alliantie met reguliere plannen van welke aard dan ook.Hij behoudt zich het recht voor om zijn ritme aan te passen aan zijn stemming, om zijn meter te moduleren naarmate hij vordert. Verre van vrijheid en onverantwoordelijkheid te zoeken (geïmpliceerd door de ongelukkige term vrij vers) zoekt hij een strengere discipline van exacte overeenstemming van gedachte en gevoel.

Poëzie is creatieve expressie; proza is constructieve expressie. ... met creatief bedoel ik origineel. In de poëzie worden de woorden geboren of herboren in de daad van het denken. ... Er is geen tijdsinterval tussen de woorden en de gedachte wanneer een echte dichter schrijft, beide gebeuren samen, en zowel de gedachte als het woord zijn poëzie.

Sentir mon CÅ " ur is een voorrecht dat alleen wordt verleend aan de uitzonderlijke man, degene die het vermogen heeft woorden te vinden die precies (of, voor zichzelf, overtuigend) zijn gevoelens uitdrukken. ... De waarde van woorden helpt om het gevoel zelf te definiëren. ... Het gebruikelijke falen is om gewone woorden en zinnen, die spontaan uit het geheugen stromen, toe te staan de gevoelens te bepalen en te vervormen.

Als de moderne kunst symbolen heeft geproduceerd die onbekend zijn, was dat alleen maar te verwachten.

De classicist en de natuuronderzoeker die veel met hem gemeen hebben, weigeren in de hoogste kunstwerken iets anders te zien dan de uitoefening van oordeel, gevoeligheid en vaardigheid. De romanticus kan niet tevreden zijn met zo ' n normale standaard; voor hem is kunst in wezen irrationeel - een ervaring die de normaliteit te boven gaat, soms destructief voor de normaliteit, en op zijn minst suggestief voor die staat van verwondering die de gemoedstoestand is die wordt veroorzaakt door het onmiddellijk onverklaarbare.

Spontaniteit is niet genoeg-of, om preciezer te zijn, spontaniteit is niet mogelijk totdat er een onbewuste coördinatie van vorm, ruimte en visie is.

De eigenaardigheid van beeldhouwkunst is dat het een driedimensionaal object in de ruimte creëert. Schilderkunst kan ernaar streven om op een tweedimensionaal vlak de illusie van ruimte te geven, maar het is de ruimte zelf als een waargenomen hoeveelheid die de bijzondere zorg van de beeldhouwer wordt. We kunnen zeggen dat Voor de schilder ruimte een luxe is; voor de beeldhouwer is het een noodzaak.

Gevoeligheid... is een directe en bijzondere reactie op de afzonderlijke en individuele aard van de dingen. Het begint en eindigt met het zinnelijke begrip van kleur, textuur en formele relaties; en als we ernaar streven deze elementen te organiseren, is het niet met het idee om de kennis van de geest te vergroten, maar eerder om het plezier van de zintuigen te intensiveren.

Het fundamentele doel van de kunstenaar is hetzelfde als dat van een wetenschapper: een feit stellen.

De diepten die de moderne kunst heeft verkend zijn mysterieuze diepten, vol vreemde vissen...

Kunst is en is nooit ondergeschikt geweest aan morele waarden. Morele waarden zijn sociale waarden; esthetische waarden zijn menselijke waarden. Moraliteit probeert de gevoelens te beperken; kunst probeert ze te definiëren door ze te externaliseren, door ze een betekenisvolle vorm te geven. De moraal heeft maar één doel - het ideale goed; de kunst heeft een heel ander doel - de objectieve waarheid... kunst verandert nooit.

Opstand, zal men zeggen, impliceert geweld; maar dit is een verouderde, incompetente opvatting van opstand. De meest effectieve vorm van opstand in deze gewelddadige wereld waarin we leven is geweldloosheid.

Liefde verricht wonderen in stilte.

Het was Nietzsche die ons voor het eerst bewust maakte van de Betekenis van het individu als een term in het evolutieproces-in dat deel van het evolutieproces dat nog moet plaatsvinden.

Het is al duidelijk, na twintig jaar socialisme in Rusland, dat als je je samenleving niet voorziet van een nieuwe religie, het geleidelijk zal terugkeren naar de oude.

Om die nieuwe wereld te realiseren moeten we de waarden van vrijheid en gelijkheid boven alle andere waarden verkiezen-boven persoonlijke rijkdom, technische macht en nationalisme.

Wat ik wel ontken is dat je een duurzame samenleving kunt bouwen zonder zo ' n mystiek ethos.

Hoe verder een samenleving vordert, hoe duidelijker het individu de antithese van de groep wordt.

Moraliteit, zoals vaak is opgemerkt, is antecedent aan religie-het bestaat zelfs in een rudimentaire vorm onder dieren.

Als het individu een eenheid is in een collectieve massa, is zijn leven niet alleen bruut en kort, maar saai en mechanisch.

Ik twijfel er niet aan dat deze vorm van individuatie een hoger stadium in de evolutie van de mensheid vertegenwoordigt.