Johnny Weir beroemde citaten

Ik heb mijn baard een beetje laten groeien om te laten zien dat ik inderdaad een man ben.

Ik hou van mezelf. Niet alles, maar ik hou van het goede en het slechte. Ik hou van mijn gekke levensstijl en ik hou van mijn harde discipline. Ik hou van mijn vrijheid van meningsuiting en de manier waarop mijn ogen donker worden als ik moe ben. Ik hou ervan dat ik heb geleerd om mensen te vertrouwen met mijn hart, zelfs als het gebroken zal worden. Ik ben trots op alles wat ik ben en zal worden.

Ik hou van schaatsen en sprankelen en vliegen rond het ijs, en mensen klappen voor je. Het is een geweldig gevoel.

Ik zal 60 of 70 jaar oud zijn en nog steeds mijn Chanel blazer rocken met mijn haar helemaal geknipt.

Ik heb de Olympische Spelen nooit gezien als een politiek statement. Ik denk echt aan een boycot ... het is verkeerd wat de atleten betreft.

Ik hou van de Olympische Spelen. De Olympische Spelen zijn een evenement dat weinigen kunnen doorgronden, maar iedereen kan genieten, en dat is waarom atleten ons hele leven werken om de grootste show op aarde op te zetten.

Je leeft maar één keer. Het leven is een show

Ik zou graag een spokes model zijn voor Karl Lagerfeld of Balenciaga of zoiets.

Ik wil mijn leven niet op een ijsblokje doorbrengen.

Ik drink vitamine Water non-stop - ik zou een infuus moeten nemen.

Het vinden van iemand om je leven mee te delen is een van de belangrijkste dingen die een mens kan doen en werd mij gepredikt door mijn moeder.

Ik eet niet zoveel als een sporter zou moeten doen. Ik vind het gewoon niet leuk.

Ik voel me meer een artiest dan een atleet. Maar ik ben goed in beide.

Ik zie mezelf zeker niet als een echt mannelijk model. Ik ben veel te kort en mijn benen zijn veel te Gespierd.

Ik word vaak bekritiseerd omdat ik te veel tijd buiten het ijs doorbreng, maar als je in mijn schoenen stond, zou je zien hoe noodzakelijk het is.

Het is echt slijpen om altijd uit beide kanten van je geest te spelen en altijd te denken aan wat mensen zal beledigen. Of wat niet. maar ik ben sterk genoeg om dat aan te kunnen. Ik weet dat ik freakish ben op mijn manier.

Elke keer dat je mannen in glitter krijgt, is het een flamboyante gelegenheid!

Ondanks het gebruikelijke idee van een kunstschaatsster, heb ik geen ritme als het gaat om zelfs maar van het ijs lopen. Ik Val de hele tijd van stoepranden.

Kunstschaatsen is theatraal. Het is artistiek. Het is elegant. Het is extreem atletisch. En daar is een heel specifiek publiek voor.

Geen moeder wil haar zoon horen zeggen dat hij homo is. Die twee woorden scheuren het beeld van een schoondochter en kleinkinderen in stukken. Ik had medelijden met mijn moeder en wilde dat ze wist dat alles goed zou komen. Maar toen zei ze: 'het kan me niet echt schelen, Johnny, zolang ik weet dat je gelukkig zult zijn.'

Ik ga precies schaatsen zoals Ik wil, programma ' s maken die ik leuk vind, en alles zal op zijn plaats vallen waar het hoort.

Mijn familie, de steun van mijn vrienden, de hoeveelheid mensen die hebben geschreven en op straat naar me toe zijn gekomen en hebben gezegd: 'Bedankt dat je ons hebt vertegenwoordigd', en Adam Lambert, en Lady Gaga, dat was geweldig.

Het is voor mij van weinig belang dat ik homo ben geboren. Het maakt me geen betere atleet, het maakt me geen sterker persoon, het doet niet echt iets om mijn leven te verbeteren. Het is gewoon iets waar ik mee geboren ben, hetzelfde als groene ogen.

Ik begon met kunstschaatsen voor de kunst ervan, evenals de sport, en hoeveel ik ervan hou. En ik doe alles wat ik wil. Ik loop naar mijn eigen drummer. Soms hebben mensen daar een probleem mee en ik kan het niet beheersen.

Het is makkelijker voor mij om naar Rusland te gaan en daar te trainen met topcoaches en choreografen dan naar Colorado Springs te gaan en te trainen met 14 van mijn concurrenten.

Ondanks alle vaardigheden die ik wel heb, heb ik geen toepasselijke vaardigheden om me te verhouden tot de normale wereld. Ik spreek Russisch, ik spreek Frans. Ik weet van Chanel. Vooral vintage Chanel. Ik weet wat Halston is. Al deze dingen, maar ze kunnen niet echt worden toegepast op een negen-tot-vijf.

Bij kunstschaatsen kan je lichaam maar zo lang meegaan. Ik kan niet 50 zijn en proberen te schaatsen, maar ik kan 50 zijn en in de mode zijn, dus ik moet naar mijn toekomst kijken en wat ik wil bereiken.

Ik word een gelukkige huisvrouw. Ik ga boxers wassen en koken en al dat soort Huisvrouw taken doen. Ik wil gewoon blij en trots zijn op elke dag.

Ik denk dat het belangrijk is voor jongeren om andere jongeren op televisie iets positiefs te zien doen met hun leven, positieve veranderingen aan te brengen en te groeien. Ik denk niet dat er genoeg van is op TV. Ik bedoel, we hebben 'Jersey Shore', en ik weet niet wat dat jonge kinderen leert.

Ik denk dat ik meer aandacht heb gekregen na de Olympische Spelen dan elke andere Amerikaanse atleet, en het is echt geweldig dat mensen herkennen wie ik ben en wat ik doe. Je kijkt naar Shaq en je ziet een basketbalspeler. Je kijkt naar Tiger Woods en je ziet een golfer. Mensen reageren op wie ik ben.

Het gehuil en het drama maken de Olympische Spelen interessant, maar tegen welke prijs? Wanneer zullen mensen er eindelijk moe van worden en in plaats daarvan naar de X-Games of competitieve banden gaan kijken?

De schaatscommunity is erg wispelturig. En bij mij zijn ze vooral wispelturig om welke reden dan ook. Misschien breng ik het op mezelf, maar als je jezelf niet bewijst en je skate niet consequent, dan kunnen ze je heel gemakkelijk afschrijven en iemand van achter je brengen en ze in je plaats zetten.

We zijn allemaal een leger van één. Marcheer voorwaarts met je leger, laat je toekomst nooit los en luister nooit naar idioten die je nee zeggen.een€™

Als slechts één persoon, één kind dat zich geïsoleerd voelt, naar me kijkt en ziet dat het oké is om je eigen persoon te zijn en je eigen pad te bewandelen, dan zal alles wat ik ooit heb meegemaakt het waard zijn.

Ik toonde mezelf een mindere versie van mezelf die avond, en ik ben blij dat ik ervan heb geleerd.

Elke kleine jongen zou zo gelukkig moeten zijn om in mij te veranderen,

Dat doet me denken aan met spandex bedekte voetballers. Ik ben het niet. Ik ben in strass en fluweel, Niet spandex.

Ik heb Ugg laarzen vastgehouden. Ik zal nooit afstuderen naar Crocs, maar Ugg laarzen zijn altijd en voor altijd. Dat is mijn Mode stiefkind.

Ik hoop dat mijn aanwezigheid alleen in Rusland een show van kracht zal zijn voor de Russische LGBT-gemeenschap.,

Neem geen rekwisiet mee. Het is bijna alsof ze bang waren dat niemand zou weten wie ze zijn.

Er zijn dingen die ik heilig houd. Mijn tweede naam. Met wie ik naar bed ga. En wat voor soort hand moisturizer Ik gebruik.

Ik ben goed als ik alleen ben. Ik voel me comfortabel als ik alleen ben. Ik kan heel veel dingen zelf doen en doen. Seks inbegrepen.

Als je een publiek hebt dat de hele weg door het korte programma staat en schreeuwt en elk element juicht dat je doet, of het nu voetenwerk is, of draaien, of een sprong, om dat soort emotie te hebben die vanuit elke richting in het gebouw op je afkomt, is het de meest verbazingwekkende sensatie die je als sporter kunt krijgen.

Mijn hele carrière heb ik een probleem gehad met altijd een soort van underdog zijn en een grote fout maken als het telt en vallen en weer omhoog moeten klimmen. Het ene moment zal alles peachy zijn en iedereen zal de aardigste dingen over mij zeggen en van mij houden, en het volgende moment ben ik de ergste, ik ben slecht, al deze dingen. Het is als een gevallen engel.

Ik heb het gevoel dat ik op de Olympische Spelen de beste prestatie van mijn leven heb gegeven en daar werd ik niet voor beloond als atleet. Ja, mijn fans en mijn moeder waren er blij mee, maar ik heb die gouden medaille niet gewonnen.

Ik ontwerp al mijn kostuums. Ik ga graag naar buiten en heb het gevoel dat ik heb bijgedragen aan elk deel van wat ik doe. Ik kies de muziek, de choreograaf, ik heb duidelijk mijn coach gekozen, mijn kostuums - allemaal als dat onder mijn rijk van macht valt, mijn rijk van invloed.

Ik zou zeggen, in het algemeen, mijn stijl is Johnny Weir stijl. Het is mijn stijl. Ik kan het niet als iets anders classificeren.

Ik zou niet meedoen aan 'Stars on Ice' als ik gevraagd werd. Ik vind het een amateuristische tour in zekere zin, de productiekwaliteit.

Ik wil dingen creëren terwijl ik tijd op aarde heb, en de kunst van kostuum en cultuur heeft me altijd geïnspireerd.

Ik denk dat in het publieke oog kan alleen maar helpen me te lanceren in de wereld van de mode.