Gaston Leroux beroemde citaten

Iedereen sterft. Ik kies gewoon de tijd en plaats voor een aantal van hen!

Als een vrouw mij heeft gezien, zoals jij, is zij van mij. Ze houdt voor altijd van me.

Als ik het spook ben, is dat omdat de haat van de mens me zo heeft gemaakt. Als ik gered moet worden, is dat omdat uw liefde mij verlost.

Je huilt! Je bent bang voor me! En toch ben ik niet echt slecht. Hou van mij en je zult het zien! Het enige wat ik wilde was geliefd worden voor mezelf.

Erik is niet echt dood. Hij leeft voort in de zielen van degenen die ervoor kiezen om naar de muziek van de nacht te luisteren.

Je moet weten dat ik gemaakt ben van de dood, van top tot teen, en het is een lijk dat van je houdt en je aanbidt en je nooit, nooit zal verlaten!

Ik trok mijn masker af om niet één van haar tranen te verliezen... en ze is niet weggelopen!...en ze is niet gestorven!... Ze bleef in leven, huilend over mij, huilend met mij. We huilden samen! Ik heb al het geluk geproefd dat de wereld te bieden heeft.

Ik geef je vijf minuten om je blozen te sparen. hier is de kleine bronzen sleutel die de Ebbenhouten kisten opent op het mantelstuk in de Louise-Phillipe kamer. In een van de kisten vind je een Schorpioen, in de andere een sprinkhaan, beide heel slim nagebootst in Japans brons: ze zullen ja of nee voor je zeggen. Als je de schorpioen omdraait, betekent dat Voor mij, als ik terugkom dat je ja hebt gezegd. De sprinkhaan zal Nee betekenen... De sprinkhaan, wees voorzichtig met het gras hopper! Een sprinkhaan draait niet alleen: hij springt! Het springt! En het springt Vrolijk hoog!

Een schrijver zou eigenlijk niets anders moeten hebben dan bloemen in de kamer waar hij werkt.

Ze speelden bij hearts zoals andere kinderen bij ball speelden; alleen, omdat het echt hun twee harten waren die ze heen en weer gooiden, moesten ze heel, heel handig zijn om ze te vangen, elke keer, zonder ze te kwetsen.

Niemand zal ooit een echte Parijzenaar zijn die niet heeft geleerd een masker van vrolijkheid te dragen over zijn verdriet en een masker van verdriet, verveling of onverschilligheid over zijn innerlijke vreugde.

Heilige engel, in de hemel gezegend, mijn geest verlangt met u om te rusten

Erik: ben je erg moe? Oh, vanavond gaf ik je mijn ziel, en ik ben dood. Erik: je ziel is een mooi ding, kind. Geen enkele keizer kreeg zo ' n mooi geschenk. De engelen huilden vannacht.

Nee, Hij is geen geest; hij is een mens van Hemel en aarde, dat is alles.

De Opera ghost heeft echt bestaan. Hij was niet, zoals lang werd geloofd, een schepsel van de verbeelding van de kunstenaars, het bijgeloof van de managers, of een product van de absurde en beïnvloedbare hersenen van de jonge dames van het ballet, hun moeders, de box-keepers, De garderobe bedienden of de conciërge. Ja, hij bestond in vlees en bloed, hoewel hij de volledige verschijning van een echt spook aannam, dat wil zeggen van een spectrale schaduw.

Erik, Erik! Ik heb je leven gered! Weet je nog? Je bent doodgeroken. Maar voor mij zou je al dood zijn.

In Parijs is ons leven één gemaskerd bal.

Kleine Lotte dacht aan alles en niets. Haar haar was zo goud als de zonnestralen, en haar ziel zo helder en blauw als haar ogen. Ze draaide haar moeder, was vriendelijk tegen haar pop, zorgde goed voor haar jurk en haar rode schoenen en haar viool, maar hield vooral van de Engel van de muziek als ze ging slapen.

Iedereen weet dat orthopedische wetenschap mooie valse neuzen biedt voor mensen die hun neuzen op natuurlijke wijze of als gevolg van een operatie hebben verloren.

Hullo†/ de muur is een spiegel!

...het meisje met de tip-gekantelde neus, de Vergeet-Mij-niet-Ogen, de roze rode wangen en de lelie-witte nek en schouders die de verklaring gaf met een trillende stem: "het is de geest!

Arme, ongelukkige Erik! Zullen we medelijden met hem hebben? Zullen we hem vervloeken? Hij vroeg alleen om 'iemand' te zijn, zoals iedereen. Maar hij was te lelijk! En hij moest zijn genialiteit verbergen of gebruiken om trucjes mee te spelen, terwijl hij met een gewoon gezicht een van de meest vooraanstaande mensen zou zijn geweest! Hij had een hart dat het hele rijk van de wereld had kunnen vasthouden; en uiteindelijk moest hij zich tevreden stellen met een kelder. Ja, we moeten medelijden hebben met de Opera geest...

Vanavond heb ik je mijn ziel gegeven, en ik ben dood. Christine, uit Gaston Leroux ' s: Het spook van de Opera.

Ze zingt vanavond om de kroonluchter neer te halen!

Soms leunt de Engel [van de muziek] over de wieg... en zo zijn er kleine wonderkinderen die op zesjarige leeftijd beter viool spelen dan mannen van vijftig, wat, je moet toegeven, heel prachtig is. Soms komt de engel veel later, omdat de kinderen stout zijn en hun lessen niet leren of hun weegschaal niet oefenen. En soms komt hij helemaal niet, omdat de kinderen een slecht hart of een slecht geweten hebben.

Kijk!Wil je het zien? Zie je! Geniet van je ogen, overdrijf je ziel op mijn vervloekte lelijkheid! Kijk naar Erik ' s gezicht! Nu ken je het gezicht van de stem! Je was niet tevreden om me te horen, hè? Je wilde weten hoe ik eruit zag? Oh, jullie vrouwen zijn zo nieuwsgierig! Ben je tevreden? Ik ben een knappe kerel, hè?...Als een vrouw mij heeft gezien, zoals jij, is zij van mij.Ze houdt voor altijd van me! Ik ben een soort Don Juan....Kijk me aan! Ik ben Don Juan triomfantelijk. Erik in het spook van de Opera

Bloed!...Bloed!... Dat is een goede zaak! Een geest die bloedt is minder gevaarlijk!

Het enige wat ik wilde was geliefd worden voor mezelf." (Eric)

En ondanks de zorg die ze nam om elk moment achter haar te kijken, zag ze geen schaduw die haar volgde als haar eigen schaduw, die stopte toen ze stopte, die opnieuw begon toen ze dat deed en die niet meer lawaai maakte dan een goed geleide schaduw zou moeten.

Weet dat het een lijk is dat van je houdt en je aanbidt en je nooit, nooit zal verlaten!...Kijk, ik lach nu niet, huil, huil om jou, Christine, die mijn masker afgescheurd heeft en die mij daarom nooit meer kan verlaten!...Oh, mad Christine, die me wilde zien!

Ik ben niet echt slecht. Hou van mij en je zult het zien!

Personen bezocht door de engel trillen met een sensatie onbekend aan de rest van de mensheid

De opera ghost heeft echt bestaan

Zijn mensen zo ongelukkig als ze liefhebben?"Ja, Christine, als ze liefhebben en er niet zeker van zijn dat ze geliefd worden.

waarom veroordeelt u een man die u nooit hebt ontmoet, die niemand kent en van wie zelfs u zelf niets weet?

Hij staarde dof naar de verlaten, koude weg en de bleke, dode nacht. Niets was kouder of dooder dan zijn hart. Hij had een engel liefgehad en nu verachtte hij een vrouw.

Hij had een hart dat het hele rijk van de wereld had kunnen vasthouden; en uiteindelijk moest hij zich tevreden stellen met een kelder.

Ik ben een eerlijk meisje, M. le Vicomte de Chagny, en ik sluit mezelf niet op in mijn kleedkamer met mannenstemmen.

Ik ga dood van liefde....daroga....Ik sterf van de liefde .... Zo gaat het... Ik hield zo van haar! En ik hou nog steeds van haar...daroga.....en ik sterf van liefde voor haar, zeg ik je! als je wist hoe mooi ze was toen ze me liet kussen her...It was de eerste ...tijd, daroga, de eerste keer dat ik een vrouw kuste.. Ja, levend... Ik kuste haar levend.... En ze zag er zo mooi uit alsof ze dood was geweest!

Je houdt van hem. Je angst, je verschrikking, dat alles is gewoon liefde en liefde van de meest voortreffelijke soort, het soort dat mensen zelfs niet aan zichzelf toegeven.

Maar hou je van me? Als Erik er goed uitzag, zou je dan van me houden, Christine?

Nu wil ik leven zoals iedereen. Ik wil een vrouw hebben zoals iedereen en haar op zondag meenemen. Ik heb een masker uitgevonden waardoor ik op iedereen lijk. Mensen zullen zich niet eens op straat omdraaien. Je zult de gelukkigste vrouw zijn. En we zullen zingen, helemaal alleen, totdat we flauwvallen van vreugde. Je huilt! Je bent bang voor me! En toch ben ik niet echt slecht. Hou van mij en je zult het zien! Het enige wat ik wilde was geliefd worden voor mezelf. Als u mij liefhad, zou ik zo zachtmoedig zijn als een lam, en u zou alles met mij kunnen doen wat u maar wilde.

Een geest die op dezelfde avond een operazanger meeneemt en twintigduizend Frank steelt, is een geest die zijn handen vol moet hebben!

De schaduw had hen gevolgd, zich vastklampend aan hun voetstappen; en de twee kinderen vermoedden weinig van zijn aanwezigheid toen ze eindelijk, vertrouwend, onder de machtige bescherming van Apollo gingen zitten, die met een groot bronzen gebaar zijn enorme Lier naar het hart van een karmozijnrode hemel tilde.

We herkennen de aanraking van de Opera geest.

Er zijn momenten waarop overmatige onschuld zo monsterlijk lijkt dat het haatdragend wordt.