Gerard Butler beroemde citaten

Ik moest mezelf bewijzen aan veel verschillende mensen.

Een ding dat ik als acteur en producent heb geleerd, is om op mijn eigen instinct te vertrouwen. Toen ik begon met acteren, had ik soms ideeën over bepaalde dingen, of het nu een scène was, of een personage of een bepaalde dialoog, die niet werden gevolgd. Ik was nooit in een positie om de macht te hebben om de zaak aan te dringen. Soms ging het niet eens om mijn karakter. Maar ik keek de film achteraf en dacht dat ik gelijk had.

De kans om zowel artistiek als commercieel gewaardeerd te worden... Daar hoop je op.

Ik weet niet of het spirituele ontwikkeling is of het proberen om psychologisch te leren met het zijn van een acteur, maar ik besef hoe meer ik erin raak dat dit iets was wat ik altijd moest doen. Dat stelde me in staat om makkelijker te zitten in het leven dat ik leefde. Maar dat betekent niet dat je er gewoon doorheen loopt. Het vergt werk en het werk gaat niet altijd over acteren. Het gaat soms over hoe je omgaat met de ups en downs van hoop, van verwachting.

Ik zong in een rockband toen ik advocaat werd. Niet professioneel, we deden het gewoon voor de lol. We deden optredens in Edinburgh en sommige in Glasgow en sommige op festivals.

Voor mij waren al die banen die ik deed [rollen] om de een of andere reden geweldige ervaringen. Ik werd betaald en leerde iets. Ik denk dat dat me heeft geholpen door te gaan, omdat ik nooit echt die energie heb gegeven van: "oh, ik heb mijn kans verloren" of het op de een of andere manier gemist.

Het ding over moed is dat het iets is dat we ons hele leven moeten leren en opnieuw moeten leren.Het zit niet alleen in jou, het zit in elke keuze die we elke dag maken.

Als ik een film maak, maakt het gebruik van mijn creatieve sappen, en het vult me met wat echt is - Ik denk dat mijn doel hier is om verhalen te vertellen.

Je weet dat elke zweetdruppel die van je hoofd valt, elk gewicht dat je hebt gepompt - de geschiedenis daarvan ligt allemaal in je ogen,

Ik hou van een meisje met een goed gevoel voor humor, die zelfverzekerd is maar die een zoetheid voor haar heeft - dat smelt mijn hart.

Ik ben geboren in Glasgow. Maar mijn familie komt vrijwel uit een klein stadje genaamd Paisley, beroemd om zijn katoenfabrieken en paisley patroon.

Er is een groot gevoel van prestatie, testosteron, plezier, in staat zijn om je mannelijkheid uit te leven wanneer je een actie-rol of een actie-avontuur of een echte stoere-guy rol speelt.

Ik moest gaan zingen met de muzikale regisseur van de film, Simon Lee, die gewoon ongelooflijk is, en het ging geweldig. Ik zong met hem over vijf dingen, dingen waar we aan hadden gewerkt. En toen ging ik zingen voor Andrew Lloyd Weber.

Het kiezen van het juiste masker helpt je... We hebben veel maskers gezien. Het was heel bijzonder leer dat zodra je het bevlekte, je een nieuwe moest kopen. We gingen door ongeveer 55 maskers.

Op Phantom... Ik luisterde naar de muziek terwijl ik het script las. En het had me gewoon weggeblazen. Echt waar... Ik was er zo enthousiast over. Het is lang geleden dat ik zo enthousiast werd over iets.

Ik heb een niveau van angst in elk project, en dat is wat me op de been houdt.

In het begin was het een beetje vreemd en ontmoedigend om een masker te moeten dragen, maar daarna kwam ik ervan genieten. In warme omstandigheden begon het van mijn gezicht te glijden. Andere keren gebruikten ze deze dubbelzijdige plakband, en ik kon het letterlijk niet van mijn gezicht krijgen. Ik had het gevoel dat ik mijn gezicht eraf scheurde en ik had er veel snijwonden en blauwe plekken door-enorme rode vlekken. Mensen zouden kunnen denken dat het method acting was.

Ik bedoel, ik maakte The Phantom, hoewel The Phantom, geloof het of niet, een onafhankelijke film was. Het was gewoon een zeer grote, dure onafhankelijke film.

De waarheid is nooit mooi.

Ik begon te zingen voor The Phantom In Januari, en we begonnen met filmen in oktober en ik zong tot de volgende juni. In feite zong ik ongeveer twee maanden voordat ik wist dat ik de rol had.

Ik was aan het trainen om advocaat te worden... Ik was voorzitter van de law society aan de Universiteit van Glasgow, en mijn basgitarist was mijn secretaris van mijn law society; de leadgitarist en schrijver werkte bij het advocatenkantoor waar ik werkte.

Ik vind altijd dingen in mijn personages om mee om te gaan.

Ik was verbaasd en overstuur door de looks die ik kreeg toen ik door de studio liep... Het verlicht de lelijkheid en de schoonheid die in ieder van ons bestaat, en dat is wat dit verhaal voor mij vertegenwoordigt.

Ik ging van iemand die niet zong naar iemand die niet sprak.

M 'n manager en M' n agenten nemen m ' n contracten door.

Ik moest wennen aan het dragen van een masker en het dragen van een prothese en optreden met die dingen terwijl ik zong en mezelf uitdrukte door middel van gestileerde beweging, terwijl ik het zo menselijk mogelijk hield zodat het publiek dichter bij de horror van The Phantom kon zijn.

Ik waardeer en hou van vrouwen om vele redenen, lang en klein, mollig en mager, en gek en ingetogen. Ik zie schoonheid in ze allemaal.

Jarenlang wist ik niet waar mijn vader was... Ik wist niet eens of mijn vader nog leefde. Hij kwam opdagen toen ik 16 was uit het niets.

Grappig genoeg, toen ik oorspronkelijk voor mijn screentest ging, was die set al gebouwd.

The Phantom, naast het feit dat het werd ondersteund door die muziek, was het een rol waarmee ik me zo krachtig identificeerde. Vanaf de eerste seconde dat ik doorliep om op te treden.

Wilbur bracht het visioen en Rodney voerde het uit.

Wees de held van je eigen levensverhaal.

Ik denk dat ik nu minder seks heb dan vroeger, omdat ik nu veel paranoïder ben.

Als je gewoon het verhaal vertelt van waar het verhaal over gaat, dan wekt het nieuwsgierigheid, maar ik denk dat het ook verdenking wekt, zoals je zegt, dat het overdreven sentimenteel zou kunnen zijn. Maar het is niet zo. En ik denk dat het allemaal ging om het innerlijke werk te doen en dan alles te onderschatten.

Toen ik naar Schotland ging om een andere film te maken, zong ik daar met een coach en toen ik naar New York ging zong ik met een coach daar-ik bedoel, ik heb nu gezongen met coaches in LA, New York, Londen, Glasgow, St. Louis en Rio de Janeiro!

Ik ben heel down-To-earth. Ik denk dat ik nog steeds 'straat' Ben.

Ik hou van films van alle soorten en maten en gevoelens en genres. Dus voor mij om van Tomb Raider rechtstreeks naar Dear Frankie te gaan, is er niets dat me meer opwindt dan het te blijven mengen.

Ik denk dat het een van de mooiste privileges als acteur is om te weten dat je mensen in één moment kunt bewegen, ze aan hun leven kunt laten denken, of ze kunt laten lachen of laten huilen of ze iets kunt laten begrijpen. Of laat ze gewoon iets voelen omdat ik denk dat velen van ons, inclusief ikzelf, te veel tijd besteden aan het niet genoeg voelen, Weet je?

Ik weet dat ik in mezelf zit... een kant van eenzaamheid. Ik denk dat mensen die me kennen kunnen zien, maar mensen die me gewoon ontmoeten kunnen dat niet omdat ik over het algemeen erg leuk en gezelschapszuchtig ben. Ik hou ervan om veel tijd alleen door te brengen. Ik kan serieus in mijn eigen hoofd gaan en laat mezelf vaak graag reizen waar ik niet weet waar ik naartoe ga. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dat zijn soort ontsnapping was, op een bepaalde manier.

Over het algemeen hou ik niet van remakes, maar ik denk dat dat meer in de cynische wereld van Hollywood is waar remakes normaal gesproken puur om commerciële redenen zijn.

Het feit dat je iemands ziel hebt aangeraakt of ze aan het lachen hebt gemaakt-dat is een prachtig iets.

Natuurlijk, als je vier uur in prothetische make-up doorbrengt en je echt naar jezelf kijkt en je ziet hoe walgelijk je op een bepaalde manier bent geworden, voegt het duidelijk een andere streng toe en helpt je... een beetje meer.

Toen ik 12 was, zat ik in Oliver! in een theater in Glasgow.

In Schotland ben ik net als veel andere jongens, maar in Amerika word ik gezien als een zeer sterke, mannelijke man.

De Schotten zullen alles doen om de Engelsen te verslaan of om ze te zien verliezen, maar dat heb ik nooit echt gekocht.

Zolang je het beste werk doet dat je kunt en het niet saai maakt... omdat je een weg inslaat die iedereen gelukkig probeert te maken. Je moet een invalshoek nemen op deze dingen.