Kristin Armstrong beroemde citaten

Er is iets magisch aan hardlopen; na een bepaalde afstand overstijgt het het lichaam. Dan een beetje verder, het overstijgt de geest. Een beetje verder nog, en wat je voor je hebt, blootgelegd, is de ziel.

Hardlopen is altijd een oefening in nederigheid.

Doe de dingen waar je vroeger over praatte, maar nooit deed. Weet wanneer te laten gaan en wanneer vast te houden. Stop met haasten. Laat je niet intimideren om het te zeggen zoals het is. Stop de hele tijd met verontschuldigen. Leer nee te zeggen, dus je JA heeft wat oomph. Breng tijd door met de vrienden die je optillen, en maak degenen los die je naar beneden halen. Stop met je macht weg te geven. Wees meer geïnteresseerd dan interessant. Wees oud genoeg om je vrijheid te waarderen en jong genoeg om ervan te genieten. Eindelijk weten wie je bent.

Omarm je zweet. Het is je essentie en je emancipatie.

Naarmate ik ouder word, zie ik dat hardlopen voor mij veranderd is. Wat vroeger ging over het verbranden van calorieën, gaat nu meer over het verbranden van wat vals is. Leugens die ik mezelf vertelde over wie ik was en wat ik kon doen, vriendschappen die geen heuvels of mijlen kunnen weerstaan, de goedkeuring die ik niet langer hoef te zoeken, en solidariteit die geen stilte kan verdragen. Ik ren om te verbranden wat ik niet nodig heb en ontsteken wat ik doe.

Ik schrijf over de kracht van proberen, omdat ik goed wil zijn met falen. Ik schrijf over vrijgevigheid omdat ik tegen egoïsme Vecht. Ik schrijf over vreugde omdat ik verdriet ken. Ik schrijf over geloof omdat ik het mijne bijna verloor, en ik weet wat het is om gebroken te worden en verlossing nodig te hebben. Ik schrijf over dankbaarheid omdat ik dankbaar ben-voor alles.

Zonder te rennen had ik de vreugde van de regen gemist. Wat kan worden beschouwd als een ongemak of een bummer voor de onervaren is eigenlijk een geschenk. Zonder te rennen zou ik veel dingen missen-zoals steden op een bepaalde manier zien, of bepaalde mensen helemaal tot in de kern kennen. Ik ben blij dat we het leven niet ervaren door glas, onder dekking of van de zijlijn. Goede dingen kosten kilometers.

Ik wil me comfortabeler voelen als ik me ongemakkelijk voel. Ik wil meer zelfvertrouwen krijgen om onzeker te zijn. Ik wil niet terugdeinzen omdat iets niet makkelijk is. Ik wil terugduwen en meer ruimte maken in het gebied tussen IK kan niet en ik kan.

Wanneer we ons concentreren op onze dankbaarheid, gaat het tij van teleurstelling uit en komt het tij van liefde binnen.

Ik denk dat ik mijn sterkste loop als ik ren met vreugde, met dankbaarheid, met focus, met gratie. Met die strategie kan ik mezelf pushen voor plezier, niet voor straf. Misschien kun je pas echt gaan als je loslaat.

Te midden van het gewone leven is hardlopen de toetssteen die avontuur in mijn ziel ademt.

Een run heeft me nooit precies hetzelfde teruggegeven. Ik ga, ik groei.

Als we onze dromen en doelen opschrijven, vergroten we onze kansen op realisatie dramatisch. Als we ze met anderen delen, worden ze krachtig en levend.

Ik vind betekenis in allerlei kleine details als ik ren; ik ben me hyper bewust van mijn omgeving, de sensaties in mijn lichaam en de gedachten die door mijn geest stromen. Alles is helderder, verhoogd. Ik ben misschien meer verslaafd aan deze helderheid dan aan het rennen zelf.

Leer nee te zeggen, dus je JA heeft wat oomph.

Ik denk dat ik gewend raak aan, zelfs verslaafd aan, de gevoelens die gepaard gaan met het einde van een lange trainingsloop. Ik hou ervan om me leeg, schoon, Versleten, uitgehongerd en zweet-gezuiverd te voelen. Ik hou van de goede pijn van spieren die me trots hebben gemaakt. Ik hou van de manier waarop een koud biertje later die middag smaakt. Ik hou van de manier waarop mijn lichaam voelt licht en pezig.

Hardlopen heeft me opgenomen en blijft me troosten, genezen en uitdagen op allerlei magische manieren. Ik ben geen 'goede loper' omdat ik mezelf ben. Ik ben een goede ' Ik ' omdat ik een hardloper ben.

Wanneer de seizoenen verschuiven, zelfs het subtiele begin, de geur van een beloofde verandering, voel ik iets in me roeren. Hoop? Dankbaarheid? Openheid? Wat het ook is, het is welkom.

Tijden van overgang zijn zwaar, maar ik hou ervan. Ze zijn een kans om te zuiveren, prioriteiten te heroverwegen en opzettelijk nieuwe gewoonten aan te nemen. We kunnen ons nieuwe normaal maken zoals we willen.

Als het erop aankomt, heeft vastberadenheid een grotere impact dan begaafdheid.

Het is niet alleen bewegen dat nieuwe uitgangspunten creëert. Soms is alles wat nodig is een subtiele verschuiving in perspectief, een opening van de geest, Een opzettelijke pauze en reset, of een nieuwe route om nieuwe opties en nieuwe mogelijkheden te zien.

Wanneer alles in beweging is en verschuift, is de enige manier om chaos tegen te gaan stilte. Als dingen buitengewoon aanvoelen, streef dan naar gewone dingen. Als het oppervlak golvend is, duik dan dieper voor rustiger water.

We stellen het einde van een gebroken hart uit door ons vast te klampen aan hoop. Hoewel dit aanvaardbaar kan zijn tijdens vroege of overgangsfasen van verdriet, is het uiteindelijk geen manier om te leven. We hebben beide handen vrij nodig om het leven te omarmen en liefde te accepteren, en dat is onmogelijk als één hand een doodsgreep heeft op het verleden.

Zorg goed voor jezelf. Eet goed, rust uit, train hard en slim, maak tijd om na te denken en te ademen. Wees bewust met je tijd.

Ik denk dat ik mijn sterkste loop als ik ren met vreugde, met dankbaarheid, met focus, met gratie.

Ik hou van de grote frisse starts, de schone leien zoals verjaardagen en Nieuwjaar, maar ik hou ook echt van het idee dat we elke ochtend kunnen opstaan en opnieuw kunnen beginnen.

Hardlopen vervult een behoefte, zodat we minder eisen stellen aan anderen. Hardlopen onthult de wortels van negatief denken, zodat het onkruid kan worden getrokken. Hardlopen verbindt de ziel opnieuw met de bron, inspireert hoop en creativiteit.

Typisch creatieve mensen zijn meestal geen klokslaven of lijstmakers, dus het idee om doelen en deadlines af te dwingen kan enigszins ontmoedigend zijn.

Teleurstelling is een plakkerige, omdat niemand tevredenheid, vreugde, dankbaarheid of vrede kan stelen - we moeten het weggeven...

Wat je ook mist op dit moment - een persoon, een plaats, een gevoel, misschien ben je gewond en mis je hardlopen - wat het ook is, heb vrede en neem hart-onthoud dat elk Afscheid Ruimte maakt voor een hallo.

Godzijdank dat je gevlucht bent. Het is de ultieme detox voor mij, of mijn GIF nu bubbels, een slecht humeur of een slechte houding is. Als ik traagheid bestrijd, eruit kom en in beweging kom, werkt uiteindelijk elk soort gif zijn weg naar buiten.

Dat is waar onze training voor is, we oefenen niet in paniek te raken, we oefenen ademhaling, we oefenen rechtstreeks naar het ding te kijken dat ons bang maakt totdat we stoppen met terugdeinzen, we oefenen ons niet kunnen overheersen.

Ik hou van de gedachte niet te weten hoe het zal aflopen, maar de bereidheid om toch te investeren.

We leven met intentie of bestaan standaard.

Het beste wat je kunt doen als je jezelf in een pijnlijke of kwetsbare plek bevindt, is jezelf omringen met de sterkste, fijnste, meest positieve mensen die je kent.

Hardlopen is de verloren schakel van een VOLWASSENE om buiten te spelen.

Elke mijlmarker kan met een zekere mate van angst worden ontmoet, in een race of in het leven. Ben ik op doel? Heb ik wat nodig is om sterk te eindigen? Zorg ik ervoor dat ik gevoed blijf zodat ik het kan verdragen? Is mijn opleiding voldoende? Ben ik voorbereid op de heuvels? Het is onmogelijk om de volledige afstand te doorgronden, dus we maken onze weg naar de volgende mijlpaal, en de volgende, inchecken met onszelf als we gaan.

Misschien is het grootste geschenk van liefde - dat het inderdaad onvoorwaardelijk is-ook de grootste vloek.

Ik vermijd de carwash wanneer ik denk dat het op elk moment in de nabije toekomst zou kunnen regenen, wat betekent dat ik het grootste deel van de tijd rondrijd in een auto met pollen en vogelpoep. Dit is een stand-off tussen Neat Freakshow en Practical Pennypincher, en Neat Freak triomfeert meestal. En dan regent het.

Het leven is te zoet en te kort om onze genegenheid met alleen onze duimen uit te drukken. Touch is bedoeld voor meer dan een toetsenbord.

Het is echt een beetje intimiderend om te gaan spreken op een middelbare school. Natuurlijk, aan de ene kant zijn de kinderen pas rond de 13 jaar oud, maar aan de andere kant, alleen maar terug gaan daar reactiveert de dorky, ellendige gevoel van die leeftijd weer. Het is niet makkelijk. Zodra ik aankwam kon ik bijna de beugels op mijn tanden voelen, de niet-kijk-naar-me-slouch van mijn schouders, de gevederde vleugels van mijn pony.

Zweet heeft de kracht om een jammer feest te beëindigen op zo ' n manier dat zelfs de gastvrouw blij is.

Voor mij is er geen betere manier om duidelijkheid te bereiken dan alleen te rennen of mijlen te delen met een vertrouwde vriend.