Greg LeMond beroemde citaten

Het wordt nooit makkelijker, je gaat gewoon sneller.

Als Lance schoon is, is het de grootste comeback in de geschiedenis van de sport. Als hij dat niet is, zou het de grootste fraude zijn.

Ik heb altijd moeite gehad om excellentie te bereiken. Een ding dat fietsen me heeft geleerd, is dat als je iets zonder strijd kunt bereiken, het niet bevredigend zal zijn.

Er is geen pil, geen medicijn, dat voor je kan doen wat een uur lichaamsbeweging kan.

Oprechte excuses zijn voor degenen die ze maken, niet voor degenen aan wie ze zijn gemaakt.

Ik wilde gezien worden als een goed persoon, en wilde nooit mensen teleurstellen, maar ik vond het moeilijk om met de roem of de verering om te gaan. Ik voelde me het niet waard. Ik schaamde me voor wie ik dacht dat ik was omdat ik me deels verantwoordelijk voelde [voor het misbruik] en ik nooit in staat was om te genieten van de dingen die ik had moeten kunnen genieten. Mijn eerste gedachte toen ik de Tour won was: 'mijn God, Ik ga beroemd worden', en toen dacht ik: 'hij gaat bellen'. Ik wachtte altijd op dat telefoontje. Ik leefde in angst dat iemand er ooit achter zou komen.

Het is wielrennen als professionele sport die het probleem vertegenwoordigt. Het kan iemand veranderen in een leugenaar.

Misschien wel het belangrijkste element in het beheersen van de technieken en tactieken van racen is ervaring. Maar als je eenmaal de basis hebt, is het verwerven van de ervaring een kwestie van tijd.

Testen, we zullen er nooit genoeg van doen.

Het wordt niet makkelijker, je wordt gewoon sneller.

Je lijdt niet, pleegt geen zelfmoord en neemt de risico ' s die ik neem voor het geld. Ik hou van fietsraces.

Meer mensen moeten zich verontschuldigen, en meer mensen moeten excuses accepteren als ze oprecht zijn.

De belangrijkste beslissing die ik ooit in mijn carrière heb genomen, was om mijn leven in de sport zo eerlijk en ethisch mogelijk te leven. Door nooit mijn waarden te hebben gecompromitteerd, kan ik terugkijken op mijn leven zonder spijt en voldoening voelen in wat ik heb kunnen bereiken.

Als je de tweede plaats behaalt, zeg je: 'ik had het hier kunnen winnen, Ik had het daar kunnen winnen."Als je wint, zeg je nooit iets; het is afgelopen.

Racen is een zeer egoïstisch, egocentrisch, zelfverheerlijkend ding. Het leven van mijn vrouw voor 14 jaar was gecentreerd rond mij. Het ging allemaal om mij. Het was allemaal voor mijn ego.

Ik reed onlangs in een negendaagse liefdadigheidsrit, gemiddeld 43 km per dag en eindigde nog steeds in de kopgroep. Ik ben 38, nog niet klaar.

Ik ben optimistischer over fietsen nu dan ik ooit ben geweest.

Ik weet dat het mogelijk is om de Tour te winnen zonder iets te nemen.

Ik heb geluk dat mountian biking er niet was toen ik 20 was, want ik zou de Tour de France niet hebben gewonnen. Het is mijn soort sport - hard, individualistisch, en niet veel tactiek.

De sleutel is om psychologisch te kunnen verdragen. Als je niet goed rijdt, denk je, waarom lijden? Waarom zou je jezelf vier of vijf uur pushen? De bergen zijn het toppunt van lijden

Het probleem met het winnen van de Tour de France is dat je altijd dat gevoel van teleurstelling hebt als je niet opnieuw wint. Dat is de vloek van de Tour de France.

Er zijn zoveel mensen gestorven aan fietsen, en dat gebeurde niet toen ik aan het racen was.

Er zijn weinig dingen die je niet kunt doen zolang je bereid bent om jezelf toe te passen.

Ik weet ook dat wij Amerikanen onszelf graag zien als schoner dan schoon, een gezonde natie die nooit iets zou nemen toen een recente peiling suggereerde dat 65 procent van de bevolking het risico zou lopen om binnen 10 jaar te sterven als ze olympisch goud zouden krijgen.

Als mensen echt willen opruimen van de sport van het fietsen, alles wat je hoeft te doen is zet je geld waar je mond is.

Zelfs goede mensen zijn verplicht om te bedriegen.