Jean Ingelow beroemde citaten

Een gezonde honger naar een goed idee is de schoonheid en gelukzaligheid van het leven.

Ik heb geleefd om God te danken dat al mijn gebeden niet zijn verhoord.

De mens is het wonder in de natuur. God Is het enige wonder voor de mens.

Als mussen bouwen en de bladeren breken, wordt mijn oude verdriet wakker en huilt.

Menigten bijen zijn duizelig met klaver menigten sprinkhanen springen aan onze voeten, menigten leeuweriken bij hun matins hangen over, de Heer dankend voor een zo lief leven.

Er is geen dauw meer op de madeliefjes en klaver; er is geen regen meer in de hemel.

De rode Sahara in een boze gloed, met amber mist, over zijn holtes getrokken lange rijen kamelen, somber en langzaam ...

Jij maan, heb je iets verkeerd gedaan in de hemel / dat God je gezicht heeft verborgen?

O vrouw! gij zijt gevormd om te verleiden; zo hebben alle wijzen gezegd, alle dichters gezongen.

O slaap, Wij Zijn u verplicht, slaap, gij draagt ons engelen in de nacht, heiligen uit de hemel met palmen. Gezien door uw licht verdriet is een oud verhaal dat niet diep gaat; liefde is een pruilend kind.

O slaap! O slaap! Vergeet me niet. Soms kom en veeg, nu heb ik niets meer over, uw genezende hand Over de deksels die hunkeren naar uw bezoeken zacht, u vriendelijk, u troostend. Want Ik heb Zijn aangezicht gezien, zoals ik begeerde, en al mijn verhaal is gedaan. O, ik ben moe.

En de Gelder stond op in een grote stilte, liet vallen, en liet steeds vallen, haar rijkdom om haar voeten.

Ik opende de deuren van mijn hart. En zie, er was Muziek binnenin en een lied, en echo ' s voedden zich met de zoetheid en herhaalden het lang. Ik opende de deuren van mijn hart. En zie, er was muziek die zich uitspeelde in Eolische noten: toen werd gehoord, zoals een verre klok met lange tussenpozen luidde.

Ik ben dorstig voor God, de levende God.

Welke verandering heeft de weiden zoet gemaakt en de madeliefjes aan mijn voeten bereikt, en de wolk die een gouden zoom draagt? Deze mooie wereld, de heuvels, het zwaard-ze zien er allemaal fris uit, alsof onze Heer ze gisteren had afgemaakt.

Wanneer onze gedachten worden geboren, hoewel ze goed en nederig zijn, moet men zich bedenken hoe ze worden opgevoed, anders zullen sommigen dwalen en hun moeder beschamen.

Tranen zijn de regenbuien die deze wereld bevruchten ...

De maan is gebleekt zo wit als wol, en valt gewoon onder; elke ster is weg, behalve drie, en ze hangen ver uit elkaar,-Er is een zeespook helemaal in grijs, een hoge vorm van verwondering!

Toch zijn er enkele rustplaatsen, / de ongestoorde tussenvallen van het leven; / tijden waarin noch verleden noch toekomst / op de diepe kalmte van de ziel binnendringt.

Ik ben blij te denken dat ik niet verplicht ben om de wereld in orde te brengen, maar alleen om het werk te ontdekken en te doen, met een opgewekt hart, dat God heeft aangesteld.

Want harten waar de ontwaakte liefde op de loer ligt, hoe fijn, hoe gezegend is een ding werk! Want werk doet goed als redenen falen.

Werk is zijn eigen beste aardse med, anders hebben wij niemand meer dan de zee-geboren menigte die die prachtige eilanden die bloeien ver weg bewerkt.

Ik wil niet sterven. Maar Ik wil dood zijn.

we willen meer in het leven in plaats van meer.

Als ik me iets herinner dat ik had, maar dat weg is, en ik moet het zonder doen, vraag ik me soms af hoe ik blij kan zijn, zelfs in de tijd van koeienlippen wanneer Hagen ontkiemen; het doet me Zuchten erover na te denken, - maar toch zullen mijn dagen geen betere dagen zijn, als ik het vergeet.

Wat is uw gedachte? Is er geen wonder? Er is een grote, die gij niet gelezen hebt, en nooit zult ontkomen. Uzelf, o mens, gij zijt het wonder. Ja, u zelf, zijnde in de wereld en van de wereld, u zelf, hebt adem geblazen van Hem die de wereld gemaakt heeft. Gij zijt de kopie van uw vader van zichzelf, Gij zijt het wonder van uw vader.

Ik zou willen, en ik zou willen dat de lente sneller zou gaan, noch dat de lange zomer zo laat zou wachten; en ik zou kunnen groeien als de foxglove en aster, want sommige dingen zijn slecht om te wachten.

Jeugd! jeugd! hoe groot zijn uw hoop! ze draaien, als goudsbloemen, naar de zonnige kant.

Van nu af aan zult gij leren dat er liefde is om naar te verlangen, puurheid om te verlangen, een berg van toewijding het was goed om te schalen.

Er is slechts een halt voor de vermoeide voet; de betere weg is verborgen. Het geloof heeft gefaald; iemand die sterker is dan de rede heeft haar meester gemaakt. Het is niet de rede die het geloof hard maakt, maar het leven.

Het is een mooie manier om blij te zijn; vreugde is de genade die we tot God zeggen.

Hoe kort lijken onze gelukkige dagen! Hoe lang de droevigen!

Haar gezicht was een teken van alles wat lief en goed was, het licht van iets dat nog moest komen was daar in slaap en wachtte op de openingsdag, wanneer kinderachtige gedachten, als bloemen, weg zouden drijven.

Hoe zacht rock yon populieren hoog tegen het bereik van primrose hemel met hemel bleke kaarsen opgeslagen.

En oude belediging zal het hart roeren door jaren van pijn.

Een verjaardag: - en nu een dag die opkwam met veel hoop, met veel betekenis - Een doordachte dag van de dageraad tot het einde: de middelste dag van het menselijk leven.

En bitter werd de strijd; broeder met broeder sprak geen woord toen zij elkaar op de weg ontmoetten.

Mensen die pas uit de duisternis zijn gekomen, lanceren zich over het algemeen in een willekeurige vertoning.

Regeer, en houd het leven in deze onze diepe begeerte onze enige grootheid is dat we streven.

De oceaan zegt: "Dawn! O schoonste, helderste, raak mij aan met uw gouden vingers zacht, want Ik heb geen glimlach totdat u verschijnt voor het mooie land.

Zo ' n slanke maan, gaat op en op, waxen zo snel van nacht tot nacht, en zwelling als een oranje bloem-knop, helder, voorbestemd, rond als een gouden beker, en vasthouden aan mijn twee lippen het beste van de wijn van het leven.

De mens is het wonder in de natuur. God Is het enige wonder voor de mens. Zie, "er is een God", zegt gij. Gij zegt het goed; daarin zegt gij alles. Zijn is wonderbaarlijker dan zijn, gewrocht hebben, geregeerd hebben of rusten.

Kinderen nemen hun eigen liefde mee als ze komen.

O noodlottige bloem naast de rill - de narcis, de narcis!

Het is niet de rede die het geloof moeilijk maakt, maar het leven.

De maan kijkt naar vele nachtbloemen; de nachtbloemen zien maar één maan.