Jerry Stahl beroemde citaten

Als je hier nog vier jaar of vier weken bent, ben je hier nu. Ik denk dat als je ergens bent, je daar moet zijn. Het gaat er niet om hoe lang je op een plek blijft, het gaat erom wat je doet terwijl je daar bent, en als je gaat, is die plek dan beter omdat je daar bent geweest?

Ik moet - en af en toe liefde-schrijven om dezelfde redenen als ik altijd deed: hoe moeilijk schrijven ook is, het is over het algemeen gemakkelijker dan het leven.

Jake La Botz is een schepper van donkere poëzie en spookachtige liedjes, het soort muziek dat in je botten komt en je dagenlang berijdt, een beeld en geluid dat alleen degenen die tot op de bodem zijn geweest en hun weg terug naar boven hebben gekrabd, kunnen genereren. Zijn middernachtgeschenken doen denken aan Hank Williams en Skip James, net als Tom Waits en Dylan. Niet iedereen zal deze muziek krijgen-omdat niet iedereen klaar is voor de waarheid.

De kunst en daad van schrijven - alleen voor mezelf spreken - houdt in dat je je spreekwoordelijke ***** in de spreekwoordelijke stoel krijgt.

Hoe schrijf je als je niet ongelukkig bent? De oplossing is natuurlijk om jezelf ongelukkig te maken door niet te schrijven.

Ik zeg altijd tegen mezelf, als ik me het non-stop zelf gegenereerde helfeest herinner dat vroeger mijn leven was, dat ik hier niet zou zijn als ik er niet heen ging.

Ik denk dat het gewoon te sappig en boeiend is om mensen in hun privéleven voor te stellen, maar de helft van de tijd is het privéleven van mensen gewoon zoveel bizarer en Ted Haggard-achtig dan je je ooit zou kunnen voorstellen. Het is bijna moeilijk om fictie te schrijven.

Mijn eigen theorie is dat mensen zo wanhopig op zoek zijn naar iemand die ze zich beter kunnen voelen dan in Amerika. Nu iedereen failliet gaat en 17 banen heeft - als ze er al een hebben - kunnen ze tenminste naar deze jongens achter de tralies kijken en denken: "Ik mag tenminste mijn eigen kleren dragen om te werken."

Ik begon pas echt met het publiceren van boeken toen ik 40 was, omdat ik bezig was een McDonald ' s-medewerker te zijn. Dus er is altijd een gevoel van proberen om de verloren tijd in te halen.

Als je een klootzak bent, heb je een excuus om een ***** te zijn omdat je een junkie bent. Maar als je de drugs opgeeft en je bent nog steeds een klootzak, is dat problematisch.

Je kunt Hellen niet echt vergelijken. Maar ik veronderstel dat de hel van het verslavend gedrag van een ander persoon zijn eigen speciale ding is.

Ik denk dat er een fenomeen is van mensen die rond iets willen zijn dat gevaarlijk lijkt."Het geeft ze een realistischer gevoel.

Voor mij was er nooit veel glamour betrokken bij het zijn van een junkie, het ging over het proberen om de kots en bloedvlekken op mijn shirt te verbergen.

Ik dacht altijd dat ik zelf nooit het geluk zou hebben om te sterven, Ik zou gewoon blijven leven in deze steeds somberder wordende spiraal.

Je hebt een heel drama nodig om je leven rond te bouwen om te voorkomen dat je het leeft.

De traditionele woordenboekdefinitie van het verschil is dat een alcoholist je portemonnee steelt in een black-out, bijkomt en zich daarvoor verontschuldigt. Een junkie zal je portemonnee stelen en je dan helpen zoeken. Maar uiteindelijk denk ik dat alle verslavingen neerkomen op gewoon niet in staat zijn om lang bij jezelf te zijn.

Junkies zijn leugenaars. Ze moeten professioneel zijn.

Ik weet niet hoe ik veel anders moet doen dan schrijven.

Ik zei altijd dat schrijven voor mij was als een hoge draad lopen, en * * * * * liet me vergeten dat er geen net was. Wat een mooie manier is om dope te zeggen, deed me vergeten hoe klote ik me voelde omdat ik aan dope zat.

Het is niet alsof ik een alkie was of zo. Alcohol is voor het reinigen van naalden

Niets windt me ooit zo op in een vrouw als ongelukkigheid.

Veel mensen zijn verliefd op stress. Het is het vuile geheim van de westerse beschaving. Mensen verwarren stress vaak met brandstof.... voor mij is stress gewoon een ander slecht medicijn dat ik niet wil doen.

Het leven kan worden geleefd als een tijdelijke regeling. Het leven is een tijdelijke regeling! Maar hoe langer je gaat zonder te veranderen, hoe duisterder de kans dat je ooit zult zijn. Na genoeg tijd wordt het idee van een andere manier van leven nog mistiger.

Er is geen deodorant voor wanhoop.

Dit is wat ik denk: als je het lef had om te leven wat je leefde, zou je het lef moeten hebben om het te schrijven.

Ik bleef high worden om mijn schaamte te doden over het feit dat ik steeds high werd.

Je denkt misschien dat je je leven niet weg wilt gooien voor vluchtige euforie. Maar als je eenmaal een smaak hebt, voelt het niet zo eenvoudig. Vanaf dat moment wordt de planeet een wachtkamer. De rest van je leven gaat over naar niet meer dan de tijd tussen highs.

Ieder van ons, op een bepaald moment in het leven, kiest voor ons cliché.

Op mijn 17e wilde ik alleen maar een beroemde junky zijn. Zoals al mijn helden.

Creativiteit is het tegenovergestelde van TV

Voor mij is God als deze gelukkige buschauffeur.

Rumi zal je transformeren, op manieren die je niet wist dat je moest transformeren.

Dat is wat er gebeurt als mensen hun eigen leven nemen. Ze doden zichzelf niet, ze doden de wereld. Of om het pijn te besparen of om het wat te veroorzaken, afhankelijk.

Er was een vreemde intimiteit, samen in een auto zitten. Paren zaten in auto ' s. Agenten en hun partners. Vreemden werden ongebreideld en deelden een uitzicht op de wereld op de voorruit.

De helft van de reden dat ik schrijver ben geworden, is dat je nergens hoefde op te komen dagen. Je kunt naakt werken.

De Adderall dagboeken zijn fenomenaal. Met zenuwachtige finesse en een hervormd tweaker ' s oog voor detail, vangt Stephen Elliott de angstaanjagende, hilarische, hartverscheurende realiteit van een leven waarvan de verschroeide aarde fysieke en psycho-emotionele dimensies niemand had kunnen bedenken-ze moesten absoluut worden geleefd. De auteur moet dood zijn of op zijn vingers kauwen in een busstation. In plaats daarvan heeft hij misschien wel de memoires van een hele generatie geschreven.

Een zak zoete hasj dreef voorbij, en ik wilde er achteraan drijven als Wimpy die zweefde op de geur van een hamburger.

Heroïne spreid die zachte deken over alles. Maar toen de deken eraf was gerukt, nam hij een laag huid mee, waardoor er niets anders overbleef dan zenuwuiteinden die schreeuwden in de wind.

In mijn familie hield misery niet alleen van gezelschap, het wilde gijzelaars.

De tweede keer dat ik zuur nam, keek ik negen uur lang naar mezelf in de spiegel. Wat ik me realiseerde, toen ik staarde, was dat mijn gezicht er precies hetzelfde uitzag als ik huilde als toen ik lachte. Na een tijdje kon ik niet zeggen wat ik aan het doen was. Verlichting was gewoon pijn binnenstebuiten.

Ik heb altijd al iemand willen zijn met een recreatieruimte.