Hari Kunzru beroemde citaten

Ik zie een versie van mijn leven waarin alles zinloos wordt. Op een goede dag lijkt schrijven Nobel. Soms is het narcistisch en zinloos.

Op een goede romanistische manier is de ontdekking die ik heb gedaan dat het ingewikkeld is. Ik denk dat dat een van de goede dingen is over het verkennen van deze vragen op een niet-polemische, fictieve manier: je krijgt terrein te voelen in plaats van posities in te nemen. Door dit te schrijven, kan ik de impuls tot geloof begrijpen, hoe mensen betekenis geven, hoe mensen gemeenschap maken, zonder te hoeven zeggen, doe dit, doe dat niet, of ik geloof, ik geloof niet.

Tegenwoordig zijn we ons allemaal hyper bewust van de canonieke manier waarop verhalen moeten worden gespeeld-mensen worden alles geleerd over drie - acte scripting en waar de omkering moet worden geplaatst en dat alles-en ik denk dat we meer interessante verhalen kunnen doen.

Naarmate ik ouder werd, werd ik een soort subculturele junkie, foeragerend in muziek, straatmode en uiteindelijk kunst, politiek en de freakier bereiken van het Internet, op jacht naar de volgende ontdekking, de volgende naad ondergronds goud.

Als ik iemand probeer te begrijpen, een personage creëer, val ik in hen. Als ik denk dat schrijvers me vertellen wat ik moet denken, krijg ik harrumphy.

Ik denk dat het belangrijk is voor alle cultureel geletterde mensen om het technologische substraat van nieuwe ontwikkelingen te begrijpen.

Ik realiseerde me dat ik een roman in mijn handen had, maar wist niet waar het heen zou gaan. Dus ik dacht: 'ik ga alles doen wat je niet hoort te doen als je een roman plant; ik ga een stap terug doen en laat dit ding zichzelf brengen waar het ook heen wil, en ik ga me pas later zorgen maken over hoe dingen met elkaar verbonden zijn.

Ik sta in mijn openbare staat van dienst als verdediger van de mensenrechten van moslims, met name mijn werk voor Moazzam Begg en andere Britse moslims die zonder proces in Guantanamo Bay zijn vastgehouden.

Ik heb last van vertigo. Verlammend in extreme situaties. Het meest bang dat ik als volwassene ben geweest, was dat ik die angst probeerde te overwinnen door in Wales te klimmen.

Ik ben geïnteresseerd in complexiteit, zowel in de wiskundige zin als in de idiomatische zin. Het idee van emergence - dat het mogelijk is dat complexe patronen ontstaan uit vele eenvoudige interacties-is fascinerend.

Stel dat er drie identiek uitziende pizzeria ' s op straat zijn. Twee daarvan zullen altijd leeg zijn. De derde zal een rij mensen hebben die geduldig wachten, hun telefoons controleren. Er is altijd een plek die de plek is. Zo werkt het.

Sommige boeken heb ik bewaard omdat de binding mooi is.Ik zal waarschijnlijk nooit het exemplaar van mijn grootmoeder van 'The Life of Lord Nelson' lezen.'Ik ben verslaafd aan tweedehands boekwinkels.

Suburbia gaat over privé-eigendom en niet hoeven te delen, en het leidt tot een paranoïde, defensieve mentaliteit. Ik weet het, Ik ben opgegroeid in Essex.

Er zijn nog steeds vreselijke clichés in de presentatie van Indiase fictie. Lotusbloem. De hennaed handen. In het vasteland van Europa slaan mensen deze beelden nog steeds op mijn boeken en ik word gek.

Er zijn dingen in onze wereld die bijna van nature ons vermogen om ze te begrijpen tarten. Sommige mensen gebruiken een religieus register om daarmee om te gaan-ze noemen het God en dat is een manier om het te domesticeren.

Ik hou ervan om een moreel oordeel uit de lezer te halen. Onze leiders verkopen ons een zeer simplistische moraal in een tijd waarin nuance en begrip een hoge prijs hebben.

Ik vind het leuk om in andere tijden en plaatsen te denken. Ik hou niet van sommige conventies van de' historische roman', maar ik denk dat er een manier is om het te doen die veel verdienste heeft.

Ik ben gefascineerd door de opkomst van een wereldwijde klasse. Ze zijn zeer mobiel; ze verwerpen het idee van plaats.

In mijn vroege tienerjaren hadden science fiction en fantasy een bijna totale greep op mijn verbeelding. Hun status als buitenstaander was een deel van hun aantrekkingskracht.

Intellectuelen die in Hongarije wonen, of die daar willen werken of lezingen willen geven, zijn uiterst voorzichtig in hun kritiek.

Er is een explosie van Indiase fictie van alle soorten, van militaire thrillers tot chicklit. Ik vind dat spannend.

Er is niets dat New York leuker vindt dan een ding. Of een plek. Of een plek die een ding is. Of iets dat toevallig een plek is.

Ik probeerde het idee serieus te nemen dat als je taal kwelt, je misschien tot een nieuwe waarheid zou komen. Later werd het me duidelijk dat ik terrein aan het vernieuwen was door de literaire veldslagen van de jaren vijftig en zestig te vechten, en dat ik me eigenlijk een beetje verveelde door sommige van de boeken waarvan ik beweerde te houden.

Verschillende keren in mijn leven heb ik lange periodes zonder seks of enig ander soort fysiek contact doorgemaakt. De honger die het produceert is diep en laag; het is mogelijk om het uit het oog te verliezen, te vergeten of niet in te zien hoe het alles uit je heeft geleegd en de wereld papieren en Dun heeft gemaakt. Raak uitgehongerd aan, je borstelt tegen het bestaan als een stok tegen droge bladeren. Je wordt zelf onbeduidend, een hongerige geest.

Critchley en Webster ' s felle, geestige verkenning van Hamlet maakt de meeste andere schrijven over Shakespeare lijken simpleminded.

Maar het is de bijzonderheid van een plaats, de fysieke ervaring van het zijn op een plaats, die het op de pagina haalt. Daarom doe ik niet alleen bibliotheekonderzoek. Ik schrijf zelden over een plek waar ik niet ben geweest.

Het was buitengewoon om in Harlem te zijn op de avond van de verkiezing van Barack Obama. Het was het beste straatfeest waar ik ooit naartoe ben gegaan, en het voelde alsof de periode van de Amerikaanse geschiedenis die begon met slavernij die avond was geëindigd.