N.K. Jemisin beroemde citaten

In de ogen van een kind is een moeder een godin. Ze kan glorieus of verschrikkelijk zijn, welwillend of vervuld van toorn, maar ze beveelt liefde hoe dan ook. Ik ben ervan overtuigd dat dit de grootste kracht in het universum is.

Als de eerste woorden uit je mond zijn om te roepen 'politieke correctheid!', ... de kans is heel groot dat je daadwerkelijk deel uitmaakt van het probleem.

Er is niets DOMs aan hoop.

The Cloud Roads heeft wild originele wereldbouw, diverse en boeiende personages en een spannende avonturenplot. Het is die zeldzaamste fantasieën: fris en verrassend, met een verhaal dat niet gaat waar tienduizend anderen eerder zijn gegaan. Ik kan niet wachten op mijn volgende kans om de drie werelden te bezoeken!

Wij aanbidden hem niet omdat hij de beste van onze goden is, maar omdat hij de grootste moordenaar onder hen is of was.

De schaduwen van Ina-Karekh zijn de plaats waar nachtmerries wonen, maar niet hun bron. Vergeet nooit: de shadowlands zijn nergens anders. Wij creëren ze. Ze zijn binnen.

Iets exotisch noemen benadrukt de afstand tot de lezer. We noemen dingen niet exotisch als we ze als gewoon beschouwen. We noemen iets exotisch als het zo anders is dat we geen manier zien om het na te bootsen of te begrijpen hoe het is ontstaan. We noemen iemand exotisch als we niet bijzonder geïnteresseerd zijn in het zien van hen als mensen - gewoon als objecten die hun cultuur vertegenwoordigen.

Grappig, werk. Als je het blijft doen, blijf je betaald worden.

Als de goden besluiten ons uit te roeien, is dat dan zo erg? Misschien hebben we een beetje vernietiging verdiend.

Dit betekent in zekere zin dat het ware licht afhankelijk is van de aanwezigheid van andere lichten. Neem de anderen weg en duisternis resulteert. Maar het omgekeerde is niet waar: neem de duisternis weg en er is alleen maar meer duisternis. Duisternis kan op zichzelf bestaan. Licht niet.

Dit is waarom ik schrijf wat ik doe: we hebben allemaal een toekomst. We hebben allemaal een verleden. We hebben allemaal verhalen. En we allemaal, ieder van ons, ongeacht wie we zijn en ongeacht wat er van ons is afgenomen of welk gif we hebben geïnternaliseerd of hoe hard we hebben moeten werken om het te verdrijven-we krijgen allemaal te dromen.

Eenzaamheid is een duisternis van de ziel

Er is waarheid, zelfs in besmette kennis, als men zorgvuldig leest.

Ik ben het zat om te zijn wat iedereen van me heeft gemaakt", zei ik. "Ik wil mezelf zijn."Wees geen kind."Ik keek op, geschrokken en boos, hoewel er natuurlijk niets te zien was. "Wat?"Je bent wat je scheppers en ervaringen je hebben gemaakt, net als elk ander wezen in dit universum. Accepteer dat en doe het; Ik ben je gezeur beu.

Ze leven eeuwig. Maar velen van hen zijn nog eenzamer en ellendiger dan wij. Waarom denk je dat ze ons lastig vallen? We leren ze de waarde van het leven.

Je hebt veel geluk... Vrienden zijn waardevolle, krachtige dingen-moeilijk te verdienen, nog moeilijker te houden. Je moet deze bedanken voor het nemen van een kans op je.

Opstaan uit de dood? Gloeien bij zonsopgang? Wat maakte hem, de god van vrolijke ochtenden en macabere verrassingen?

Maar zo ' n liefde verdwijnt niet zomaar, toch? Hoe krachtig de haat ook is, er blijft altijd een beetje liefde achter. Bevestigend. Vreselijk, hè?

Gelukkig, waar de rede faalde, diende blinde paniek goed genoeg.

We kunnen tenslotte nooit goden zijn-maar we kunnen iets minder dan menselijk worden met angstaanjagend gemak.

En in dat stukje tijd voelde ik de kracht om me heen samensmelten, kwaadwilligheid-hard en scherp als kristal. Dat deze analogie bij mij opkwam, had een waarschuwing moeten zijn.

Je bent onbelangrijk. Een van miljoenen, NIET speciaal of uniek. Ik heb niet om deze schande gevraagd en ik ben boos op de vergelijking. Fijn. Ik vind jou ook niet leuk.

Hij was weer dood toen ik die dag thuiskwam. Zijn lijk lag in de keuken, bij de toonbank, waar het leek alsof hij groenten had gehakt toen de drang om zichzelf door de pols te steken had geslagen. Ik gleed uit op het bloed dat binnenkwam, wat me irriteerde, want dat betekende dat het overal op de keukenvloer lag.

Het is godslastering zich van de aarde te scheiden en er als een god op neer te kijken. Het is meer dan godslastering, het is gevaarlijk. We kunnen tenslotte nooit goden zijn-maar we kunnen iets minder dan menselijk worden met angstaanjagend gemak.

De les van de priester: pas op voor de Nachtheer, want zijn plezier is de ondergang van een sterveling. Mijn oma ' s Les: Pas op voor liefde, vooral met de verkeerde man.

Er was eens een keer er was eens een keer Er was eens een keer Er was een keer Er was een Stop dit. Het is onwaardig.

Jullie zijn wat jullie scheppers en ervaringen jullie hebben gemaakt, net als ieder ander wezen in dit universum. Accepteer dat en doe het; Ik word moe van je gezeur.

Er is geen logica voor verdriet.

Het was erg slecht als de Raad zijn toevlucht had genomen tot het werven van mannen. Volgens de traditie waren mannen onze laatste verdedigingslinie, hun fysieke kracht gericht op de enige en belangrijkste taak om onze huizen en kinderen te beschermen. Dit betekende dat de Raad had besloten dat onze enige verdediging was om de vijand te verslaan, punt. Al het andere betekende het einde van Darre.

Ik herinnerde me Nahadoth ' s lippen op mijn keel en vocht om een huivering te onderdrukken, maar slechts de helft slaagde erin. De dood als gevolg van liegen met een god was niet iets wat ik had overwogen, maar het verbaasde me niet. De kracht van een sterfelijk mens had zijn grenzen. Hij bracht zichzelf uit en sliep. Hij kon een goede minnaar zijn, maar zelfs zijn beste vaardigheden waren slechts giswerk - voor elke streling die het hoofd van een vrouw in de wolken stuurde, kon hij er tien proberen die haar terug naar de aarde brachten.

Onsterfelijkheid wordt heel, heel saai. Je zou verbaasd zijn hoe interessant de kleine alledaagse dingen van het leven na een paar millennia kunnen lijken.

Het is belangrijk om schoonheid te waarderen, zelfs als het slecht is.

Maar misschien was dat gewoon de manier van macht: niet zoiets als te veel.

Maar toen ik boos werd, zochten mijn zenuwen een uitlaatklep, en mijn mond bewaakte niet altijd de poorten.

Er is geen grotere krijger dan een moeder die haar kind beschermt.

Ik ben niet meer zoals ik ooit was. Zij hebben mij dit aangedaan, mij opengebroken en mijn hart uitgerukt. Ik weet niet meer wie ik ben. Ik moet het me proberen te herinneren.

Love betrayed heeft een heel ander geluid dan hatred outright.

Vastberadenheid kan gemakkelijk een obsessie worden.

...en als ik mijn hoofd Ophef om mijn woede uit te schreeuwen, worden een miljoen sterren Zwart en sterven. Niemand kan ze zien, maar het zijn mijn tranen.

Elke vrouw kan de wereld alleen onder ogen zien, maar waarom zouden we dat moeten doen?