Jennie Finch beroemde citaten

Beperk jezelf nooit, wees nooit tevreden en glimlach-het is gratis!

Ik denk dat wanneer jonge spelers hun spel echt naar een hoger niveau zien stijgen, het is wanneer oefeningen als concurrentie zijn en er geen scheiding is. Natuurlijk zijn er adrenaline en de vlinders; dat heb je in de praktijk niet zo veel. Je wilt jezelf bedriegen en proberen ze daar te krijgen omdat je zo dicht mogelijk bij die spelmentaliteit wilt zijn als je kunt wanneer je elke dag op dat veld stapt, of het nu training is of in je achtertuin of in de straat met je vader.

Ik bedoel, ik hou van winnen, maar verliezen is een veel intenser gevoel.

Onze sport [softbal] is een spel van mislukking al dus mijn vader zegt altijd tegen ouders die hij is een pitching coach en hij is mijn pitching coach sinds ik was 11 jaar oud is als ze de beste kind in het team kunnen zijn, laat ze dat ervaren en dan natuurlijk de uitdaging moet later komen, maar je krijgt die kans niet vaak en vertrouwen is zo ' n groot deel van dit spel en in het leven in het algemeen.

En mijn vader boorde het in mijn hoofd, weet je, 'als je het erg genoeg wilt, en je bent bereid om de offers te brengen, kun je het doen. Maar eerst moet je in jezelf geloven.

Als gelovige Weet ik dat Jezus Christus een plan heeft en dat het niet mijn plan zal zijn. Het is niet altijd succesvol en terugkijkend het is verbazingwekkend om terug te kijken om te zien hoe God op mysterieuze manieren werkt, niet altijd goede manieren, ruwe manieren, maar die ruwe tijden, die ruwe plekken, en die moerassen en al die dingen die ik doormaakte, terugkijkend, waren zo ' n ongelooflijke levenslessen voor mij, niet alleen om me vorm te geven en op te bouwen als een atleet, maar het belangrijkste, mijn karakter als persoon.

Voor sommigen is softbal een spel, voor anderen is het leven.

Ik kreeg niet echt in jongens tot mijn eerste jaar van de middelbare school, toen ik mijn eerste vriendje had. Maar voor het grootste deel was ik altijd aan het sporten, dus ik had het te druk voor hen!

Mijn doel is om nooit te verliezen. Dat is misschien niet realistisch, maar ik ga het proberen.

Als ik in het spel Ben, is het niet zozeer mechanica. Het is meer mijn teamgenoten vertrouwen, mezelf vertrouwen, mijn voorbereiding vertrouwen die we hebben ingezet om daar te komen. Als je in de game zit, is het go-mode. Er zullen momenten zijn waarop je dingen aan het aanpassen bent, maar als je in die spelmodus bent, wil je gewoon nadenken over die ene volgende pitch.

Wat ik op dat moment ook doe, Ik wil er het beste van maken.

Terugkijkend heb ik het meeste geleerd van de slechte coaches, echt, hoe niet te handelen, hoe niet te coachen, hoe mensen niet te behandelen. Dus ik zeg altijd, ongeacht met welke situaties Je wordt geconfronteerd, hoe slecht het ook is, je kunt altijd weglopen en leren. Je kunt er altijd boven uitstijgen.

Wanneer je zes tot zeven uur per dag traint om de beste in je sport te zijn, wil je niet dat dat over het hoofd wordt gezien. Ik train niet voor mijn uiterlijk.

Het is een spel van mislukking. Iedereen zou spelen, dat was makkelijk en iedereen speelt niet omdat het zo moeilijk is. Maar het is een kwestie van blijven stoppen, hard blijven werken, in jezelf geloven en het is een teamsport en er is niets beter dan daarbuiten zijn, een bal in je hand hebben, het spel spelen waar je van houdt en uiteindelijk komt het erop neer dat je plezier hebt en ervan geniet.

Probeer niet te verdwalen in het vergelijken van jezelf met anderen. Ontdek je cadeaus en laat ze stralen!

Ik had de visie om mijn eigen kamp te creëren om ervoor te zorgen dat ik de kampeerders leerde wat ik wilde. En ik koos andere spelers die goed waren op het veld en buiten, zodat we geweldige rolmodellen konden zijn voor deze meisjes om naar op te kijken. Ik hoop anderen te inspireren en aan te moedigen om hun dromen na te streven.

Ik denk nog steeds dat er enkele pitches in deze werperarm zitten, dus Ik zal blijven spelen met USA Softball, maar wetende dat dit de laatste keer zou kunnen zijn dat een softbalspeler op het Olympisch podium staat en de mogelijkheid heeft om dit te ervaren - het was emotioneel.

Probeer niet te verdwalen in het vergelijken van jezelf met anderen. Ontdek je cadeaus en laat ze stralen! Softbal is geweldig op die manier als sport. Iedereen op het veld heeft een iets ander vermogen dat hen perfect maakt voor hun positie.

Een wonder is echt de enige manier om het moederschap en de bevalling te beschrijven. Het is ongelooflijk hoe God ons vrouwen en baby ' s heeft gemaakt om zoveel te verdragen en te kunnen doen. Een wonder, inderdaad. Wat een ongelooflijke zegen.

Ik had nooit kunnen dromen wat een geweldige rit dit is geweest.

Het is zo krachtig om jezelf als een machine te zien.

Het is ongelooflijk hoe ver vrouwen zijn gekomen en vrouwen in de sport zijn gekomen.

Ik heb meer dan 35 major league spelers ontmoet, en slechts twee hebben ooit contact met me gemaakt.

Toen ik 12 was, had ik een coach die me vertelde dat ik nooit een kampioenschap pitcher zou worden. Dat heeft me kapot gemaakt. Ik was verpletterd.

Mijn man, na twee weken van dating, vroeg me, als onze relatie waren om uit te werken, zou ik OK met onze eerste jongen wordt genoemd Ace.

Ik ben vrij aanpasbaar en kan me aanpassen aan elke omgeving.

Fit zijn en in de beste vorm zijn die ik kan zijn, helpt me ook de beste moeder te zijn.

Toen ik opgroeide, keek ik op naar major league baseball-spelers, en nu hebben deze jonge vrouwen geweldige, ongelooflijke vrouwen over de hele linie, van zwemmen tot gymnastiek tot softbal tot basketbal.

Hoewel het teleurstellend is dat softbal niet is hersteld in de Olympische Spelen, gaan we de sport blijven laten groeien.

College softball bereikt elk jaar nieuwe niveaus van interesse.

De universiteit was de mooiste vier jaar van mijn leven.

Papa was de pitching coach, terwijl mama de emotionele supporter was. Haar onvoorwaardelijke liefde was geweldig en ze wilde wat het beste voor mij was.

Er is niets beter dan goed zweten.

Ik kan je niet vertellen hoeveel respect Ik heb voor alle alleenstaande ouders die het allemaal alleen doen.

Ik hou echt van Dontrelle Willis' pitch; hij is geanimeerd op de heuvel en is leuk om naar te kijken - hij komt emotioneel in het spel.

Ik was vereerd om 'Arizona' over mijn borst te dragen. Ik ben zeer gezegend dat mijn opleiding volledig is betaald en deel kan nemen aan de grote traditie van Wildcat softball. Mijn trui met pensioen was het ultieme compliment.

Het is één ding om voor je universiteit te spelen. Het is een ander om voor je land te spelen.

Ik probeer te knijpen in een training wanneer ik kan, zelfs als het doen van squats met mijn 7-maanden-oude in de keuken of springen op de trampoline met mijn 5-jarige.

Ik realiseer me de verschillen tussen mijn kinderen en gebruik wat voor elk van hen afzonderlijk werkt.

Op dit moment in mijn carrière, is het alsof ik meer plezier heb dan ooit, dus het is een soort van, 'Man, Ik kan nu niet stoppen.'

Ik probeer niet te hard voor mezelf te zijn met betrekking tot mijn dieet. Ik ben altijd een workout-to-eat meisje geweest. Ik eet graag, op zijn zachtst gezegd.

Als kind droomde ik ervan om een knuppel te gebruiken met mijn eigen naam erop.

Ik geef mijn broeders de schuld van mijn competitieve vuur in mij. Toen ik opgroeide, verloor ik alles! Mijn broers zijn een beetje ouder-10 jaar en 5 jaar - dus het was een uitdaging, maar ik heb een aantal van de meest geweldige herinneringen met mijn grote broers.

Ik ben een rolmodel voor veel jonge meisjes.

Je gaat niet van de bank afkomen en in een verbazingwekkend snel tempo zitten of gekke hoeveelheden calorieën verbranden, maar je moet ergens beginnen, uiteindelijk kom je er wel.

Softbal heeft me zoveel gegeven in het leven. Het heeft me geleerd wat voor soort persoon Ik wil zijn, en gaf me een zoete zusterschap. Het leidde me zelfs naar mijn man.

Deze hele carrière is veel meer geweest dan ik me ooit had voorgesteld of gedroomd.

Voor softbal hebben we de Olympische Spelen nodig. Voor jonge meisjes die dromen van die Olympische droom, dat is waar het op staat, en dat is waar het allemaal begon in '96 voor onze sport.

Ik had vrouwelijke rolmodellen om naar op te kijken vanaf de middelbare school, atleten zoals Julie Foudy en Mia Hamm die me lieten beseffen dat er ruimte was in de sportwereld voor vrouwen. Ze ontstoken mijn droom om een Olympische atleet te worden.

Ik hield ervan om op het veld te spelen en softbal te onderwijzen. Ik vond het niet leuk dat een kamp mijn naam had en ik wist niet wat de logistiek was van wat er aan de hand was. Ik wilde zeker weten dat ik betrokken was bij een kamp dat de dingen goed deed.