Shirin Ebadi beroemde citaten

Het gaat niet alleen om hoop en ideeën. Het gaat om actie.

Ik beweer dat er niets nuttigs en blijvend uit geweld kan voortkomen.

Mensenrechten zijn een universele standaard. Het is een onderdeel van elke religie en elke beschaving.

Vrouwen zijn het slachtoffer van deze patriarchale cultuur, maar ze zijn ook de dragers ervan. Laten we in gedachten houden dat elke onderdrukkende man werd opgevoed in de grenzen van het huis van zijn moeder.

Als je onrechtvaardigheid niet kunt elimineren, vertel het dan tenminste aan iedereen.

Hoe kun je angst trotseren? Angst is een menselijk instinct, net als honger. Of je het nu leuk vindt of niet, je krijgt honger. Evenzo met angst. Maar ik heb geleerd om mezelf te trainen om met deze angst te leven.

Iedereen die mensenrechten nastreeft in Iran moet van geboorte tot dood met angst leven, maar ik heb geleerd mijn angst te overwinnen.

We eisen een geweldloze wereld waarin menselijke veiligheid de basis is van onze gemeenschappelijke wereldwijde veiligheid. Mensen hebben het recht om te leven in een wereld waarin de basisbehoeften van alle volkeren worden aangepakt. Geen militaire aanvallen meer. Geen oorlog meer.

Geen enkele regering kan me dwingen een sluier te dragen, geen enkele regering kan me dwingen die ook niet te dragen.

democratie ... het is niet iets dat ' s nachts gebeurt. Het is geen geschenk dat op een gouden dienblad wordt afgeleverd. Democratie is een lang proces van vechten, aanvaarde ideeën uitdagen en voortdurend streven naar vrijheid. Als een zaadje dat elke dag moet worden bewaterd om een bloem te worden, heeft democratie constante aandacht en zorg nodig.

In mijn memoires wilde ik Amerikaanse vrouwen kennis laten maken met Iraanse vrouwen en ons leven. Ik kom niet uit de hoogste regionen van de samenleving, noch uit de laagste. Ik ben een vrouw die advocaat is, die professor is aan een universiteit, die de Nobelprijs voor de Vrede heeft gewonnen. Tegelijkertijd kook ik. En zelfs als ik op het punt sta naar de gevangenis te gaan, is een van de eerste dingen die ik doe genoeg eten maken en in de koelkast zetten voor mijn gezin.

Mijn hoop voor de toekomst van Iran ligt in de eerste plaats bij vrouwen. De Iraanse feministische beweging is erg sterk. Deze beweging heeft geen leider of hoofdkwartier. Het is de thuisbasis van elke Iraniër die gelooft in gelijke rechten. Dit is momenteel de sterkste vrouwenbeweging in het Midden-Oosten.

Helaas is de werkzekerheid van advocaten geruïneerd, dus ze zijn minder bereid om politieke verdachten te verdedigen.

Democratie erkent het oosten of het Westen niet; democratie is gewoon de wil van mensen. Daarom erken ik niet dat er verschillende modellen van democratie zijn; er is alleen democratie zelf.

Advocaten mogen niet worden beschuldigd van dezelfde misdaden als hun cliënten. Processen in verband met politieke aanklachten zijn niet in overeenstemming met de mensenrechten.

Democratie is geen incident dat van de ene op de andere dag gebeurt, noch een geschenk dat Amerika aan de wereld kan geven. Het is een cultuur die vrede nodig heeft om zich te ontwikkelen.

Geen enkele Amerikaanse soldaat mag voet op Iraanse bodem zetten, ongeacht de kritiek die we hebben op de Iraanse regering.

Door onze jeugdige bevolking lijden we onder werkloosheid in Iran. We hebben meer universiteiten nodig en meer werkgelegenheid voor jongeren.

De internationale gemeenschap kan zo ' n regering niet vertrouwen. Als de regering van Iran wil dat de internationale gemeenschap gelooft in wat ze zegt, moet ze proberen echte, zuivere democratie in het land te brengen. De politieke oplossing voor het energievraagstuk of de nucleaire zaak is democratie in Iran.

De jongere generatie is idealistisch. Dat geldt ook voor de Iraanse jeugd. Bovendien worden de jongeren in Iran geconfronteerd met bepaalde moeilijkheden... de Iraanse jeugd heeft meer vrijheid nodig. Ze strijden voor meer vrijheid en democratie. Dit vraagt veel respect.

Meestal zijn mensen in elke revolutie gericht op wie de meeste macht wil hebben. Maar het belangrijkste zijn de wetten die in die tijd zijn geschreven.

We moeten niet alleen de wens van de overheid overwegen om te doen wat ze wil doen. We moeten altijd rekening houden met de weerstand van mensen. De cultuur van het Iraanse volk laat de regering mensen niet in diepe problemen of terugslag slepen. Misschien wil de overheid het, maar de cultuur laat het niet doorgaan.

Als je stemt, stem dan voor degenen die geen oorlogszuchtige mensen zijn en stem voor degenen die de mensenrechten respecteren. Als je een president ziet die de mensenrechten niet respecteert, stem dan niet op die persoon.

We moeten niemand in staat stellen om zijn persoonlijke mening over religie op te leggen aan anderen door geweld, onderdrukking of druk.

Het idee van cultureel relativisme is niets anders dan een excuus om de mensenrechten te schenden.

Wanneer we in Iran kritiek hebben op de acties van de regering, zeggen de fundamentalisten dat wij en de regering Bush in hetzelfde kamp zitten. Het grappige is dat mensenrechtenactivisten en Bush nooit in dezelfde groep kunnen worden geplaatst.

Wat belangrijk is, is dat men zijn intellect gebruikt en niet 100 procent zeker is van zijn overtuigingen. Men moet altijd ruimte laten voor twijfel.

Er is een vers [in de Koran] dat zegt dat God zweert bij de tijd. Alles wat je wint in het leven, betaal je met je tijd. Tijd is het belangrijkste dat de mens gegeven is.

Wanneer iemand wordt vernederd, wanneer zijn rechten worden geschonden en hij niet de juiste opleiding heeft, trekt hij natuurlijk naar terrorisme.

De Iraanse regering is van plan het nucleaire programma voor vreedzame doeleinden te gebruiken, maar moet de internationale publieke opinie daarvan overtuigen.

Europa is duidelijk de enige plaats waar mensen zich kritisch kunnen uitspreken, en dit is een unieke culturele waarde.

Ik hoop dat het voorbeeld van Saddam Hoessein een les zal geven aan leiders van andere landen waar de mensenrechten niet worden gerespecteerd.

Advocaten hebben een gevaarlijke baan in Iran.

Mijn doel is om te laten zien dat die regeringen die de rechten van mensen schenden door de naam van de Islam aan te roepen, de Islam hebben misbruikt.

De toestand van vrouwen in islamitische samenlevingen als geheel is ook verre van wenselijk. We moeten echter erkennen dat er verschillen zijn. In sommige landen zijn de omstandigheden veel beter en in andere veel slechter.

We moeten de jeugd kennis laten maken met de realiteit van de wereld... we moeten hen vertellen dat miljoenen mensen over de hele wereld geen toegang hebben tot drinkwater.