Walter J. Phillips beroemde citaten

Kunstenaars worden voortdurend verzocht om 'de beperkingen van het medium' te overwegen.'Wie deze uitdrukking heeft uitgevonden, heeft de beperkingen van de Engelse taal overdreven. We zijn niet bezorgd over welke effecten niet kunnen worden geproduceerd met onze materialen.

Het is de incompetente en verwaarloosde kunstenaar die het publiek beschuldigt van onwetendheid, domheid en onverschilligheid. Hij is luidkeels, maar hij is onbegrijpelijk, zelfs onduidelijk, in zijn werk.

Een landschapsschilderij waarin compositie wordt genegeerd, is als een regel die willekeurig uit een gedicht is genomen: het mist context en kan al dan niet zinvol zijn.

Er moet een verstandige regeling van alle delen zijn. Omgekeerd beschouwd is het de taak van de kunstenaar om zijn paneel te vullen met een ontwerp dat overeenkomt met zijn vorm en op zichzelf mooi is.

Schoonheid, plezier en de goede dingen van het leven worden geïntensiveerd en bestaan misschien alleen vanwege contrast.

Ergernis komt voort uit de gevreesde implicatie dat we kopisten zijn in onderwerp of behandeling, of beide, terwijl de gemeenschappelijke eigenschappen die de relatie vaststellen slechts het gevolg zijn van een gelijkenis van methode.

Kopiëren is een kunst op zich, die de grootste technische bekwaamheid vereist, vooral in aquarel. Hoe goed de kopie ook is gemaakt, het ontbreekt altijd aan die ontluikende, onuitsprekelijke, maar definitieve kwaliteit, die wordt verschaft door het woedende enthousiasme waarmee een origineel wordt gecreëerd, een essentiële spontaniteit die de reproductie trotseert.

Er is het proces van het vergroten van een aquarel, dat in feite neerkomt op het kopiëren van de goede punten en het verbeteren van de slechte, en is interessant naarmate de laatste toenemen.

Laat men niet aannemen dat de kunstenaar zo zelfvoldaan is dat hij een hekel heeft aan echte kritiek. Geen enkele oprechte kunstenaar was ooit helemaal tevreden met zijn werk.

Dien uw werk in bij geïnteresseerde verenigingen voor tentoonstelling waar de critici in het licht van hun fysieke welzijn en volgens de omvang van hun kennis, ze gemakkelijk kunnen beoordelen.

Het publiek is het tribunaal waar alle kunst wordt beoordeeld-niet de critici of de academies. Het publiek is de enige beschermheer van de kunstenaar en heeft bepaalde fundamentele rechten. Het zal zich onderwerpen aan onderwijs en zal reageren op suggesties, maar het zal niet gepest worden.

De oprechte kunstenaar is meestal zijn eigen beste criticus, maar voortdurend en langdurig werk aan één schilderij zal soms zijn oordeel verdoven... De criticus is gewild, maar hij moet bekwaam zijn.

Pseudo-critici geven er de voorkeur aan hun opmerkingen te richten tot de kunstenaar - de hemel vergeeft hen - maar eerder vanwege de algemene indruk dat zo ' n houding de juiste is, dat alle schilderijen figuurlijk verminkt moeten worden, en dat alle kunstenaars eerlijk spel zijn, of echt dankbaar misschien voor een paar tips.

Elk onderwerp is geschikt, mits het van voldoende belang is, maar het ontwerp moet zeer zorgvuldig worden overwogen en er moet veel tijd en aandacht worden besteed aan de constructie ervan.

In de schilderkunst, of de kleurreflectie nu zichtbaar is of niet, moet elke tint de naburige tinten weerspiegelen, zodat homogeniteit kan worden bereikt.

Het is het gevoel van onbekende omhulling dat indrukwekkend is, of het nu gaat om het levende grijs van de vorst, het karmozijnrood van de hemel bij zonsondergang of de gouden overloop van de herfst.

Nederigheid telt veel, maar het kan zijn dat ijdelheid die bewonderenswaardige eigenschap niet ontneemt.

Waardering is de levensadem voor de creatieve kunstenaar, en ondanks de moderne omstandigheden is er genoeg in het buitenland om hem te ondersteunen. Maar zijn naam is nu Legioen; hij wedijvert zowel met de doden als met de levenden; en de beloningen en eer lijken verzwakt door verdeeldheid.

Universele waardering voor kunst... behoort tot die landen en die tijdperken die niet door het materialisme worden of werden geregeerd. Hoewel reizen nog nooit zo gemakkelijk was, literatuur over kunst nog nooit zo overvloedig was en kunstwerken nog nooit zo wijd verspreid waren, wordt een echte passie voor foto ' s aangetroffen, maar zelden.

Schoonheid kan in elke scène worden waargenomen door iemand met sympathie en begrip. Schoonheid zit in de geest.

Tekenen is de representatie van vorm - de grafische expressie van een visuele ervaring.

Het spel van zonlicht is amusement genoeg voor een luie man...

In de meeste natuurlijke scènes is er een overheersende kleur, die de landschapsschilder moet leren identificeren, en die ook in een licht overdreven vorm moet overheersen, in zijn schilderij, ter wille van waarheid, harmonie en eenheid.

De ambitie van de student moet zijn om een schildersschilder te worden, in plaats van een populaire schilder. De goedkeuring van collega-kunstenaars op basis van sympathie en begrip is duidelijk beter dan de wispelturige of snelle eerbetoon van het grotere publiek.

De kleur is even variabel en vluchtig in de vorm van pigment als in de zichtbare natuur.

De ware kunstenaar en de verstandige verzamelaar zullen onoprechtheid en onbeschaamdheid nooit tolereren.

Het karakter van het onderwerp moet de keuze van de methode van zijn weergave beïnvloeden.

De kunstenaar behoudt zich het recht voor om een vlek op het landschap te verwijderen, om de posities van dingen te veranderen, om aan zijn compositie te voldoen, op voorwaarde dat hij de wetten van de waarschijnlijkheid niet overtreedt.

Het syllogisme art for art ' s sake verwijst naar dat soort schilderijen dat de publieke smaak negeert of in strijd is.

Wanneer de lente hier is, begint de schetser over zijn uitrusting te kijken en geniet hij in afwachting van de rustgevende uren die hij in de open lucht zal doorbrengen, verwarmd door de zon, aangewakkerd door de bries, gecharmeerd door de vele geneugten van de natuur.

De laatste jaren zijn er veel regels voor het maken van kleurenschema ' s gepubliceerd, maar hoewel ze populair zijn in commerciële studies, ken ik geen enkele creatieve kunstenaar die ze in dienst heeft. Ze zijn per se beperkend; hun gebruik sluit elke kans op avontuur op dit interessante gebied uit.

Ritme is even noodzakelijk in een schilderij als pigment; Het is evenzeer een deel van de schilderkunst als van de muziek.

De beloning van kunst is niet altijd evenredig met de kwaliteit ervan. Het biedt een precair leven.

Realisme wordt veroordeeld door die kunstenaars wier armoede van techniek hen niet toestaat het uit te drukken.

Wordt de kunstenaar gedreven door spirituele krachten, door de goddelijke afflatus, door bewuste of onbewuste navolging van anderen? Fluisteren hoeken in de oren van de uitverkorenen en creëren voor hen visioenen van etherische schoonheid? Lopen geniale landschapsschilders door de vlakten van de hemel? Of is het alleen ijdelheid die hem aanspoort te schilderen?

Menig schilder heeft in overvloed geleefd, in hoge achting, die de goddelijke vonk miste, en die vandaag volkomen vergeten is.

Misschien is het ideale leven dat van de weekendkunstenaar, die de integriteit van zijn eigen esthetische idealen bewaart vanwege zijn economische onafhankelijkheid... Als zijn dagelijkse sleur haatdragend is, heeft hij zijn wekelijkse troost in kunst.

Elke succesvolle schilder heeft hard gewerkt. Hij kan niet rusten nadat hij een zekere mate van bekwaamheid in het tekenen heeft verworven, en verwacht het te behouden. Hij moet vooruit of achteruit. Zonder oefening zal hij het vergeten; zijn oog zal hem bezwijken, en zijn hand zal zijn meester verloochenen.

De portretschilder... Als hij zijn oppassers beledigt, is zijn beroep verdwenen. Of hij nu het zou moeten schildert in plaats van de kenmerken, of het laatste met al zijn natuurlijke vlekken, hij is zo verwaand alsof hij schreeuwde: 'wat een gezicht. Verstop het.'dat zou nooit lukken, hoewel het analoog is aan wat landschapsschilders elke dag doen.

Niet alleen vervormt een lens vormen, maar de gewone plaat maakt een onheilige puinhoop van kleur in zijn toonrelaties. Geel wordt Zwart en blauw wit. Zwarte zonnebloemen tegen een witte hemel - wat een travestie!

Hoe mooi de contouren of de kleuren van wolken, bomen, rivieren of heuvels ook op zich mogen zijn, ze moeten worden opgeofferd als ze niet in overeenstemming zijn met het algemene plan.

De schilder die zo verliefd is op de schoonheid van de delen van een landschap, dat hij ernaar streeft alles te vertegenwoordigen, kan niet slagen. Zijn schilderij zal een arrangement zijn van een reeks portretten van dingen zonder eenheid... Er moet variatie en contrast zijn, maar in gemeten doses.

Het meest interessante studiowerk, en misschien wel het meest praktische, Is schilderen met potloodschetsen en notities... Het zorgt voor de eliminatie van alle feiten, behalve die welke essentieel zijn voor het effect.

Het is opmerkelijk hoe zeer individuele techniek in aquarel wordt. Ieder mens van persoonlijkheid komt uiteindelijk tot een methode die eigenaardig is, net zo uniek als zijn eigen vingerafdruk.

Aquarel schilderen is notoir moeilijk-zoveel hangt af van directheid en snelheid, en zekerheid van intentie. Voorzichtige of onhandige aanrakingen zijn rampzalig, want ze kunnen niet gemakkelijk worden uitgewist.

Neem de ijdelheid van een schilder weg, zei een beroemde landschapsschilder, en hij zal nooit meer een potlood aanraken.

Traditie is een steun voor de sociale zekerheid.

Etsen suggereert subtiele variaties van Toon, de meest delicate tinten, allemaal met zwarte lijnen, die, voor zover lijnen gaan, onovertroffen zijn voor pure schoonheid.

De indruk van houtnerf... moet worden overwogen, niet alleen met betrekking tot textuur en zichtbaarheid, maar voor de occasionele mogelijkheid van de uitdrukking van de vorm. Een zacht hout, met harde annulaties, zoals dennen, drukt zeer duur.

Wanneer techniek opdringerig is, wordt het louter maniërisme, een bewust streven naar effect. Het is slechts een middel tot een doel - de manier om verf op papier te zetten. Het omvat nauwelijks de expressieve kant van het schilderen.