Jodie Foster beroemde citaten

Kunstenaar zijn is een manier om te zeggen, Ik ben hier, en dit is waar ik voor sta.

Soms begrijp je echt niet waarom iets belangrijk voor je is tot je halverwege de film bent - of misschien zelfs helemaal.

Ik deed al mijn coming out ongeveer duizend jaar geleden in het Stenen Tijdperk

Ik denk dat er iets is om nieuwsgierig te zijn naar je keuzes, maar niet de bubbel ervan te willen doorboren, omdat het de daad van ontdekken wegneemt.

Normaal is niet iets om naar te streven, het is iets om van weg te komen.

Ik denk dat het waar is dat wanneer iemand naar je toe komt en zegt: "Ik zou graag in je film willen zijn", het nooit goed is om ze te ontslaan of te lachen, want als ze gepassioneerd en gedreven genoeg zijn, kunnen ze heel goed een manier vinden om in je film te zijn.

Toen ik opgroeide, namen boeken me weg van mijn leven naar een eenzame plek die niet eenzaam voelde. Ze vierden de outcasts, mensen die aan de rand van de samenleving zaten en hun interieur overwogen. . . Boeken waren mijn remedie voor een geromantiseerd ongeluk, voor de angst van naderende volwassenheid. Ze waren allemaal van mij, privé-eilanden met geheime wachtwoorden die alleen de waardige konden uitspreken.

Weten welke verf een schilder gebruikt of begrijpen waar hij was in de geschiedenis van waar hij vandaan kwam, doet geen kwaad aan je waardering voor het schilderij.

Liefde en respect zijn de belangrijkste aspecten van het ouderschap en van alle relaties.

Het is een interessante combinatie: een grote angst om alleen te zijn, en een wanhopige behoefte aan eenzaamheid en de eenzame ervaring. Dat is altijd een touwtje in de rug geweest voor mij.

Ik heb altijd het idee gehad dat ik films wilde maken om mensen beter te maken, niet slechter.

Begrepen worden is niet het meest essentiële in het leven.

Privacy. Op een dag, in de toekomst, zullen mensen terugkijken en zich herinneren hoe mooi het ooit was.

Mijn definitie van een vriend is iemand die je aanbidt, ook al weten ze waar je je het meest voor schaamt.

Ik dacht altijd, wat als er een interessante film is en het conflicteert met de jongens die voor het eerst naar een nieuwe school gaan?... Ik had niet verwacht dat het een dilemma van twee seconden zou worden. Ik wist niet dat de keuzes zo makkelijk te maken zouden zijn.~

De beste reden om een film te maken is dat je er hartstochtelijk over denkt.

Er is niets mooier dan het vinden van je koers als je gelooft dat je doelloos bob in de stroom. En zou je niet weten dat je pad er al die tijd was, wachtend tot je klopte, wachtend tot je werd. Dit pad behoort niet toe aan je ouders, je leraren, je Leiders of je geliefden. Je pad is je karakter dat zichzelf elke dag meer en meer definieert.

Ik denk dat de verantwoordelijkheid van een kunstenaar complexer is dan mensen zich realiseren.

Ik wil Dakota Fanning zijn als ik jong ben.

Ik had geen ambitie om grote mainstream popcornfilms te produceren.

Wreedheid kan heel menselijk zijn, en het kan cultureel zijn, maar het is niet acceptabel.

Het lijdt geen twijfel dat ieder van ons als individu wordt geboren. Hoe komt het dan dat zovelen van ons koolstofkopieën sterven?

Julia Roberts en Sandra Bullock doen romantische komedies. Ik doe donkere drama ' s. Ik doe deze films goed.

De meeste acteurs hebben niet echt de gevoeligheid van een regisseur. Ze hebben de gevoeligheid van een acteur.

Ik heb geen brandend verlangen om te handelen, vreemd genoeg. Ik weet niet dat als ik als jongere geen acteur was geweest, ik niet weet dat ik dit ooit zou hebben gekozen omdat het niet echt mijn persoonlijkheid is.

Iedereen leest voor me. Ik was daar nooit raar over. Ik vond het nooit erg om binnen te komen en te lezen. Ze moeten weten of ik de juiste persoon ben, en ik moet weten of ik een film wil maken.

'Taxi Driver' was het beste wat me ooit is overkomen, en ik werd geen weirdo en schreeuwde als een kip.

Jongens zijn makkelijk. Ik bedoel, er zijn gewoon veel blauwe plekken als ze jong zijn. Bij jongens krijg je veel accidentele stoten in het oog en op je voeten stappen, en die driftbuien die ze veroorzaken als ze de speelgoedwinkel niet willen verlaten.

Zoals ik al eerder zei, En Ik hou me er nog steeds aan vast, Ik ben echt de saaiste persoon die leeft. En als er een geweldig onderzoek te vinden was aan het einde van het cv, zou het de meest saaie persoon in leven zijn.

Als acteur voel ik me aangetrokken tot drama; als regisseur is het humor - omdat het het verhaal van mijn leven is, en ik kan er niet zo serieus over zijn. Alleen zijn is een groot thema in al mijn films, zowel als regisseur als als actrice.

Als acteur speel ik altijd eenzame personages. Maar als regisseur maak ik altijd ensemblefilms, die zich richten op het leven van veel mensen en hoe ze met elkaar verweven zijn.

Elke acteur die lang werkt, moet weten hoe een opname is opgezet, waar hij zichzelf moet plaatsen, hoe hij met de lijnen moet omgaan. Ik ben lid van de bemanning, net als de beste jongen, de elektricien. Waar ik goed in ben, is het maken van ogen naar de camera.

Acteren is toevallig mijn vaardigheid, maar ik denk dat ik net zo gelukkig zou zijn als technicus of op een andere manier in de filmindustrie zou komen.

Acteren is voor mij vermoeiend. Ik ben altijd energieker door te regisseren. Het is intenser om te regisseren. Ik kan naar binnen en mezelf uiten,en dan weer naar buiten. Het is een enorme passie voor mij.

Vijfennegentig procent van de ervaringen van vrouwen gaat over het slachtoffer zijn. Of een underdog zijn, of moeten overleven... vrouwen gingen niet naar Vietnam om dingen op te blazen. Het is geen Rambo.

Ik denk dat het belangrijk is dat als mensen worstelen, dat je niet wegloopt als je van ze houdt. Kristen, ik bedoel, ik kijk naar de kamer vanavond, Kristen Stewart en Claire Danes, Jennifer Lawrence, al die jonge vrouwen met wie ik werkte die eigenlijk kind-acteurs waren alsof ik een kind-acteur was. En dan voel ik me erg beschermend voor hen, want hoewel ik denk dat ik het proces relatief gezond heb kunnen doorstaan, heb ik mijn littekens, en ik hoop op een of andere manier een lid van hun familie te zijn die hen beschermt.

Acteurs worden acteurs omdat ze graag hun familie vermaken door de lampenkap op te zetten en als kind rond te dansen ... Dat is niet mijn persoonlijkheid. Voor mij is het leuke van het maken van films het zien zoals een regisseur het ziet. Ik hou van de architectuur van films. Ik vind het leuk om te weten wat er komt en om dat op te zetten.

Wat moet Ik doen om te leven? Wat moet ik doen om vitaal te zijn? Het antwoord is altijd creativiteit, het antwoord is altijd Kunst.

Ik ben atheïst. Ik hou van religies en rituelen. Ook al geloof ik niet in God. We vieren bijna elke religie in ons gezin met de kinderen. Ze houden ervan, en als ze zeggen: 'zijn we Joods?'of' zijn we Katholiek? Ik zeg: 'nou, dat ben ik niet, maar je kunt kiezen als je 18 bent. Maar is dit niet leuk dat we seders en de adventskalender doen?'

Om het recht te zetten, een salaris voor een bepaalde voorstelling op het scherm omvat niet het recht om iemands privacy te schenden, om iemands zelfgevoel te vernietigen.

Als je een publieke figuur was geweest vanaf het moment dat je een peuter was, als je had moeten vechten voor een leven dat echt en eerlijk en normaal voelde tegen alle verwachtingen in, dan zou je misschien privacy boven alles waarderen. Ik heb daar alles gegeven vanaf de tijd dat ik drie jaar oud was. Dat is reality show genoeg, vind je niet?

Jullie zullen misschien verrast zijn, maar ik ben niet Honey Boo Boo Child.

Uiteindelijk gaat dit allemaal voorbij. De publieke verschrikkingen van vandaag blazen uiteindelijk weg. En ja, je bent veranderd door de vreselijke nasleep van afrekening die ze achterlaten. Hopelijk verlies je in het proces niet je vermogen om je armen weer in de lucht te gooien en in wilde overgave te draaien. Dat is de ultieme F. U. En-eindelijk - het mooiste overlevingsinstrument van allemaal. Laat ze dat niet van je afpakken.

Nu, blijkbaar, Im verteld dat van elke beroemdheid wordt verwacht dat ze de details van hun privéleven eren met een persconferentie, een geur en een prime-time reality show.

Ik heb op een bepaalde manier personages gered die door de samenleving zijn gemarginaliseerd door ze te spelen - en ze nog steeds waardigheid te laten hebben en nog steeds te overleven, er nog steeds doorheen te komen.

Als ik faal, zal ik tenminste gefaald hebben op mijn manier.

Laat hoe je je leven leidt voor iets staan, hoe klein en incidenteel het ook lijkt.

Naarmate de tijd vordert, zal ik personages spelen die ouder worden: Ik wil geen botoxed weirdo zijn.

Mijn moeder was altijd te laat. Het maakte me gek als kind. Dus ik ben altijd op tijd - of vroeg.

Mijn kinderen zijn jong en mijn leven met hen is echt stimulerend en echt vol en belangrijk.