Helen Hunt beroemde citaten

We kunnen een leven vol en compleet leven, denken met ons hoofd, maar leven vanuit ons hart.

Als er een boodschap is, is het dat de onbeminde en onaantrekkelijke delen van onszelf moeten worden omarmd. De enige echte valuta tussen mensen is wat er gebeurt als ze niet cool zijn. En ik hoop dat mensen het goed vinden om niet cool te zijn.

Toen je het restaurant binnenkwam, vond ik je knap... en toen sprak je natuurlijk.

O zonnen en luchten en wolken van juni, en bloemen van juni samen. Je kunt niet wedijveren met het heldere blauwe weer van oktober.

Ik denk dat we allemaal 5-jarigen zijn en we willen ons niet schamen op het schoolplein.

Ik eet goed. Ik probeer van mijn lichaam te houden. Dat zeg ik tegen mijn dochter. Ik zeg: 'Ik hou van elke hap voedsel. Hou van je lichaam. We zullen binnenkort allemaal dood zijn."Eigenlijk zeg ik dat laatste niet tegen haar.

De landen zijn verlicht met alle herfstgloed van gouden staaf, en overal knikken en buigen de paarse asters en zwaaien en vliegen.

De tong is gemakkelijker te beheersen dan de gelaatstrekken; en hoewel het hart misschien geheim is, is het gezicht doorzichtig.

Medelijden en vriendschap zoeken verschillende woningen.

Ik werkte voordat ik mijn dochter kreeg, genoeg voor drie actrices.

Af en toe ziet men een gezicht dat zijn glimlach zuiver en onbesmet heeft gehouden. Het is meestal het gezicht van een vrouw; vaak een gezicht dat overal sporen van groot verdriet heeft, totdat de glimlach breekt. Zo 'n glimlach transformeert: zo' n glimlach, als de kunstzinnige maar wist het, is het grootste wapen dat een gezicht kan hebben.

Het wordt te laat in mijn leven om me om de kleine dingen te bekommeren. Het is te laat om niet dapper te zijn, om mijn leven niet volledig te leven, om niet te proberen een kunstenaar te zijn. Triviale dingen zoals hoe mooi je hotelkamer is, of als je een tijdje naakt moet zijn, verdwijnen ze.

Het huwelijk neemt je hele hart; egoïstische mensen kunnen het niet.

Ik vond Julia Louis-Dreyfus 's show' The New Adventures of Old Christine ' geweldig. Dat maakte me hardop aan het lachen. Ze is net Lucille Ball. Ze is briljant.

Kunst is een plek waar je wild kunt zijn. Kinderen-wij allemaal-hebben dat nodig.

Je hebt vijf seconden om ervan te genieten en dan herinner je je wie je niet bedankt hebt.

De Oscar ligt op een plank boven mijn bureau. Als er een aardbeving zou zijn, zou ik gedood kunnen worden door mijn eigen Academy Award.

Maar de waarheid is dat ik mijn dochter zo lang wilde hebben. Het is niet het soort dingen dat je kunt bezoeken, Moederschap. Vooral in de eerste jaren. Nu is ze acht en ik ga nog steeds nergens heen.

Een kleine stap in een goede richting.

Ik denk dat als mijn dochter geïnteresseerd was in acteren, ik manieren zou vinden om te acteren in theater dat te maken heeft met haar school of een improvisatie-ding voor kinderen. Er zijn manieren om het te doen waar je niet op een filmset bent met 60 volwassenen, waar ik toen van hield, maar als ouder Weet ik niet dat ik haar graag op die plek zou zetten.

Film acteren is een geweldige baan voor je twintiger jaren: je reist overal heen, Je hebt affaireën met mensen, en je gooit jezelf in het ene deel en dan een ander. Het wordt moeilijker naarmate je ouder wordt, en het is niet alleen een dochter hebben, het is je eigen leven willen hebben en jezelf willen zijn.

De beste films hebben één zin die ze verkennen, een stelling, iets waar mensen na het diner over kunnen discussiëren.

Ik denk dat ik een rare combinatie ben van diep Introvert en heel gewaagd. Ik voel beide dingen werken.

Alle nachten zijn heilige nachten om te biechten en te besluiten en te bidden; alle dagen zijn heilige dagen om nieuwe vreugde in de zonnige lucht te wekken.

Zodra ik begon, leek het onmogelijk om snel genoeg te schrijven-Ik schreef sneller dan ik een brief zou schrijven-tweeduizend tot drieduizend woorden in een ochtend, en ik kan het niet helpen.

Woorden zijn minder nodig voor verdriet dan voor vreugde.

Ik weet dat je altijd meer van alles moet willen. Maar in werkelijkheid heb ik een mooie eb en vloed van elke dag in het leven van mijn dochter te zijn en mijn werkleven levend te houden. Ik ben niet genomineerd voor tienduizend everythings elke minuut, maar ik acteer en vertel verhalen waar ik van hou.

O, schrijf over mij, niet gestorven in bittere pijnen, maar geëmigreerd naar een andere ster!

We voelen ons allemaal op de een of andere manier gehandicapt. We voelen ons allemaal imperfect. Het is moeilijk om bekeken te worden om verschillende redenen.

Ik heb niets meer gezien sinds ik het gedaan heb. Ik heb nog nooit een film thuis gezet waar ik in ben geweest. Waarom? Geen idee. Ik voel me net als Norma Desmond. En ik heb een kind, dus tijd is op een premie.

Ik wou niet dat ik later begon, maar ik was nooit een kindster. Ik zat elk jaar op school en had normale vrienden en ik vond het geweldig en hier ben ik, dus ik kan niet zeggen dat ik wou dat ik het niet had gedaan. Ik zei altijd: 'Nee, Ik heb niets van mijn jeugd gemist', maar het is een zeer volwassen plek om te zijn, een filmset. Het is een beetje raar.

Ik heb een leven waarvan ik zei dat ik het wilde hebben. Ik wilde verhalen vertellen die ik wil en bij mijn familie wil zijn. Ik fluister het, omdat ik een kwart Joods ben en bang ben dat het allemaal wordt weggenomen.

Je hebt een baby, wilt een baby of wilt geen baby, maar je bent geen baby als je in de dertig of veertig bent.

Ik lees meestal geen dingen die over mij geschreven zijn en ik lees zeker geen dingen als ze ongepast zijn.

Ik weet dat het onderwerp hoe je in een relatie moet zijn kostbaar en ingewikkeld en uitdagend is.

Ik denk dat ik meer het brein van een regisseur heb dan het brein van een acteur.

Ik denk dat we allemaal 5-jarigen zijn en we willen ons niet schamen op het schoolplein. Ik heb dingen meegemaakt in mijn leven. Mensen zeggen dat het zo moeilijk moet zijn om het in het openbaar te doen, maar de waarheid is, als je moeilijke dingen doormaakt, is het gewoon moeilijk.

Ik heb mezelf altijd moeten dwingen om vrienden te maken en met mensen te praten. Mijn ouders waren stil, en het kostte me een tijdje om te wennen aan het feit dat mensen praten over hun gevoelens, hun problemen.