Andrew Wiles beroemde citaten

Probeer altijd het probleem dat het belangrijkst voor u is.

Zuivere wiskundigen houden er gewoon van om onopgeloste problemen uit te proberen - ze houden van een uitdaging.

Ik had dit zeldzame voorrecht om in mijn volwassen leven te kunnen nastreven wat mijn kinderdroom was geweest.

Wiskundigen zijn niet tevreden omdat ze weten dat er geen oplossingen zijn tot vier miljoen of vier miljard, ze willen echt weten dat er geen oplossingen zijn tot oneindigheid.

De definitie van een goed wiskundig probleem is de wiskunde die het genereert in plaats van het probleem zelf.

Er zijn bewijzen die teruggaan tot de Grieken die nog steeds geldig zijn.

We hebben iets verloren dat al zo lang bij ons is, en iets dat veel van ons in de wiskunde heeft getrokken. Maar misschien is dat altijd de manier met wiskundige problemen, en we moeten gewoon nieuwe vinden om onze aandacht te trekken.

Het grootste probleem voor wiskundigen is nu waarschijnlijk de Riemann-hypothese.

Het is prima om aan elk probleem te werken, zolang het onderweg interessante wiskunde genereert - zelfs als je het aan het eind van de dag niet oplost.

Toen ik op de universiteit kwam, besefte ik dat veel mensen in de 18e en 19e eeuw over het probleem hadden nagedacht en dus bestudeerde ik die methoden.

Ik had dit probleem de hele tijd in mijn hoofd. Ik werd er ' s morgens vroeg mee wakker, ik dacht er de hele dag aan, en ik dacht er aan als ik ging slapen. Zonder afleiding zou ik hetzelfde rond en rond in mijn gedachten hebben.

Maar het beste probleem dat ik ooit vond, vond ik in mijn plaatselijke openbare bibliotheek.

Fermat zei dat hij een bewijs had.

Ik hield van problemen op school.

De enige manier waarop ik kon ontspannen was toen ik met mijn kinderen was.

Ik probeerde het in te passen in een eerder breed conceptueel begrip van een deel van de wiskunde dat het specifieke probleem zou verduidelijken waar ik aan dacht.

Die Odyssee is nu voorbij. Mijn geest is nu in rust.

Ik was zo geobsedeerd door dit probleem dat ik er de hele tijd aan dacht - toen ik 's ochtends wakker werd, toen ik' s nachts ging slapen - en dat duurde acht jaar.

Ik ben opgegroeid in Cambridge in Engeland, en mijn liefde voor wiskunde dateert uit die vroege kinderjaren.

Ik gebruik nooit een computer.

Misschien kan ik mijn ervaring met wiskunde het beste beschrijven in termen van het betreden van een donker herenhuis. Je gaat de Eerste Kamer in en het is donker, helemaal donker. Je struikelt rond, botst tegen de meubels aan. Geleidelijk aan leer je waar elk meubelstuk zich bevindt. En uiteindelijk, na zes maanden of zo, vind je de lichtschakelaar en zet je hem aan. Plotseling is het allemaal verlicht en kun je precies zien waar je was. Dan ga je de volgende donkere kamer binnen...

Alleen omdat we geen oplossing kunnen vinden, betekent dat niet dat er geen oplossing is.

Ik weet dat het een zeldzaam voorrecht is, maar als je iets echt kunt aanpakken in het volwassen leven dat zoveel voor je betekent, dan is het meer lonend dan alles wat ik me kan voorstellen.

Hoe ondoordringbaar het ook lijkt, als je het niet probeert, dan kun je het nooit doen.

Ik geloofde echt dat ik op de goede weg was, maar dat betekende niet dat ik per se mijn doel zou bereiken

Sommige wiskundeproblemen zien er eenvoudig uit, en je probeert ze een jaar of zo, en dan probeer je ze honderd jaar, en het blijkt dat ze extreem moeilijk op te lossen zijn. Er is geen reden waarom deze problemen niet gemakkelijk zouden moeten zijn, en toch blijken ze uiterst ingewikkeld te zijn. [Fermat ' s] laatste stelling is het mooiste voorbeeld hiervan.